Генадзь Мікалаевіч Семянчук

Генадзь Мікалаевіч Семянчук
Генадзь Мікалаевіч Семянчук
Дата нараджэння	6 кастрычніка 1963 (61 год)
Месца нараджэння	Ваўкавыск, Ваўкавыскі раён, Гродзенская вобласць, БССР, СССР;
Грамадзянства	Беларусь;
Род дзейнасці	гісторык, выкладчык універсітэта, медыявіст, археолаг
Месца працы	Інстытут гісторыі НАНБ; Гродзенскі дзяржаўны ўніверсітэт імя Янкі Купалы; Інстытут гісторыі Універсітэта імя Адама Міцкевіча ў Познані[d]; Інстытут усходнеславянскай філалогіі Ягелонскага ўніверсітэта[d]; Інстытут этналогіі і культурнай антрапалогіі Ягелонскага ўніверсітэта[d]; Цэнтр Беларускіх Студыяў[d];
Навуковая ступень	кандыдат гістарычных навук (1993)
Навуковае званне	дацэнт;
Альма-матар	гістарычны факультэт ГрДУ імя Янкі Купалы (1985);
Член у	Еўрапейская археалагічная асацыяцыя[d]; Браслаўскае краязнаўчае таварыства[d];

Генадзь Мікалаевіч Семянчу́к (нар. 6 кастрычніка 1963, Ваўкавыск) — беларускі гісторык-медыявіст, археолаг. Спецыяліст па сацыяльна-палітычнай гісторыі Полацкага княства. Кандыдат гістарычных навук (1993), дацэнт (1998)^[2].

Біяграфічныя звесткі

Нарадзіўся 6 кастрычніка 1963 года года ў Ваўкавыску^[2].

Скончыў у 1985 годзе гістарычны факультэт ГрДУ імя Я. Купалы, у 1990 годзе — аспірантуру Інстытута гісторыі АН БССР^[2] па спецыяльнасці «Археалогія» (пад кіраўніцтвам Г. Штыхава). Абараніў кандыдацкую дысертацыю па тэме «Фарміраванне і развіццё тэрыторыі Полацкай зямлі ў IX — першай палове XIII ст.»^[2].

У 1990—1991 гадах малодшы навуковы супрацоўнік аддзела археалагічных даследаванняў зон новабудоўляў Інстытута гісторыі АН Беларусі. У 1991—2015 гадах працаваў у ГрДУ імя Я. Купалы: дацэнт кафедры беларускай культуры; дацэнт кафедры археалогіі і этналогіі; дацэнт кафедры гісторыі Беларусі, археалогіі і спецыяльных гістарычных дысцыплін^[2]. Звольнены ў студзені 2015 года^[3].

У 1998 годзе выкладаў у Інстытуце гісторыі^[d] Універсітэта імя Адама Міцкевіча ў Познані (Польшча), у 2003—2009 гадах — у Інстытуце ўсходнеславянскай філалогіі^[pl] і Інстытуце этналогіі і культурнай антрапалогіі^[pl] Ягелонскага ўніверсітэта ў Кракаве. З 2015 года выкладае ў Цэнтры беларускіх студый пры Варшаўскім універсітэце^[2].

Стажыраваўся ў навуковых і навучальных установах Познані (1995), Варшавы (1996), Любляны (1999), Кракава (2000)^[2].

Сябра Еўрапейскай археалагічнай асацыяцыі з 2006 года, сябра Браслаўскага краязнаўчага таварыства^[2].

Навукова-даследчыцкая дзейнасць

Напрамкі даследаванняў: сацыяльна-палітычная гісторыя Беларусі VI—XVI стагоддзяў, дзяржаватворчыя працэсы на тэрыторыі Беларусі ў IX—XII стагоддзях, археалогія сярэднявечнага перыяду Беларусі, культура Гродзенскага рэгіёна (горадабудаўніцтва, культавая і свецкая архітэктура)^[2].

Працы

Фарміраванне і развіццё тэрыторыі Полацкай зямлі ў IX — першай палове XIII стст.: кандыдацкая дысертацыя (1993).
Археалогія Беларусі. У 2-х частках. Навучальны дапаможнік для студэнтаў па спецыяльнасці «Гісторыя». — Гродна 1996. Частка 1. — Ад палеаліта да ранняга сярэднявечча. — 137 с. (разам С. Піваварчыкам).
Археалогія Беларусі. У 2-х частках. Навучальны дапаможнік для студэнтаў па спецыяльнасці «Гісторыя». — Гродна 1997. Частка 2. — Эпоха сярэднявечча. — 191 с. (разам С.Піваварчыкам).
Rocznik Centrum Studiów Białoruskich / Гадавік Цэнтра Беларускіх Студыяў. Nr 1-6. Warszawa, 2015—2020.
Historia Białorusinów Podlasia. Białystok, 2016.
Памяць: гісторыка-дакументальная хроніка Ваўкавыскага раёна. Мінск, 2004.
Castrum, urbis et bellum. Баранавічы, 2002.