Далямінцы

Далямінцы (долемінцы, галамачы, гломачы; ням.: Daleminzier, польск.: Głomacze (Dalemińcy)) — сярэднявечнае заходнеславянскае племя, якое ўваходзіла ў племянны саюз лужыцкіх сербаў разам з мільчанамі, сорбамі, лужычанамі, нішанамі, сусельцамі і іншымі плямёнамі^[4]. Далямінцы з'яўляюцца аднымі з продкаў лужычан, славянскага народа на ўсходзе Германіі^[5].

У другой палове I тысячагоддзя племя далямінцаў займала землі ў міжрэччы Эльбы і Мульды на поўначы ад Рудных гор на тэрыторыі сучаснай Германіі (федэральная зямля Саксоніі. На поўначы ад далямінцаў знаходзіліся землі сусельцаў і ніжычаў, на ўсходзе за Эльбай — землі мільчан і нішан, на захадзе за ракой Мульда — землі сорбаў, худзічаў і іншых плямёнаў, на поўдні ад далямінцаў жылі чэхі^[1][3].

Далямінцы, як мяркуецца, адносяцца да славянскіх перасяленцаў VII стагоддзя, якія з'явіліся ў міжрэччы Эльбы і Заале, ужо занятым славянскімі плямёнамі, якія адносіліся да пражска-карчакскай культуры^[6].

Разам з астанімі плямёнамі міжрэчча Эльбы і Заале далямінцы аб'ядналіся ў саюз сорбаў^[4].

У Баварскім географе IX стагоддзя племя далямінцаў фіксуецца як Talaminsi.^[7].

Трубачоў лічыў, што этнонім далямінцы мае іліравенетскае паходжанне: ад ілірыйскага Dalmatae — «авечыя (пастухі)»^[8].

У X стагоддзі стагоддзі племя згадваецца ў гістарычных крыніцах пад назвай гломачы (галамачы). Чэшскі вучоны Л. Нідэрле назваў прычыны такой змены этноніма загадкавымі.

Паводле меркавання расійскага археолага В. В. Сядова першы этнонім належыць племяні пражска-карчакскага паходжання, а другая назва звязана з перасяліўшыміся пазней славянамі русэнскай культуры^[4].

Да X стагоддзе длемя далямінцаў (гломачаў) было канчаткова разгромлена немцамі, следам на німі былі заваёваны і ўсе астанія плямёны саюза сорбаў^[9].

• Заходнія славяне
• Палабскія славяне
• Лужычане