Дзмітрый Якаўлевіч Бугаёў

Дзмітрый Якаўлевіч Бугаёў (12 студзеня 1929, в. Сычык, Крычаўскі раён, Магілёўская акруга — 28 снежня 2017^[2], Мінск) — беларускі літаратуразнавец і крытык^[3]. Кандыдат філалагічных навук (1960)^[3], прафесар.

Нарадзіўся 12 студзеня 1929 года ў в. Сычык Крычаўскага раёна Магілёўскай акругі.

У 1945—1948 вучыўся ў Магілёўскім педагагічным вучылішчы. У 1948—1952 у Магілёўскім педагагічным інстытуце^[3]. У 1952—1955 у аспірантуры Мінскага педагагічнага інстытута імя М. Горкага.

У 1955-59 працаваў у Мазырскім педагагічным інстытуце^[3], у 1959-64 у Інстытуце літаратуры АН БССР, з 1964 дацэнт БДУ^[3], дзе выкладаў на філалагічным факультэце. Член беларускага ПЭН-цэнтра з 1989. Член СП СССР і Беларусі з 1961.

Бацька Людмілы Сіньковай. Памёр 28 снежня 2017 года ў Мінску^[4]. Пахаваны на Паўночных могілках Мінска (П-1, 135-/5/8)^[5].

Друкаваўся з 1957^[3]. Выступаў у друку па праблемах сучаснага літаратурнага працэсу, мастацкага майстэрства і стылю. Адзін з аўтараў «Гісторыі беларускай савецкай літаратуры» (т. 1-2, 1965-66)^[3].

• «Шчодрае сэрца пісьменніка» (1963)
• «Паэзія Максіма Танка» (1964, 2003: 2-е выд.)
• «Уладзімір Дубоўка» (1965)
• «Максім Гарэцкі» (1968, 2003: 2-е выд.): першае, пасля часу замоўчвання, даследаванне творчасці Гарэцкага.
• «Шматграннасць» (1970)
• «Зброяй сатыры, зброяй праўды» (1971, 2004: 2-е выд.)
• «Вернасць прызванню: Творчая індывідуальнасць Івана Мележа» (1977)
• «Талент і праца» (1979)
• «Чалавечнасць» (1985)
• «Васіль Быкаў» (1987)
• «Арганічнасць таленту» (1989)
• «Спавядальнае слова» (2001)
• «Служэнне Беларусі» (2003)