Зміцер Максімавіч Жыткевіч

Зміцер Максімавіч Жыткевіч
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	8 лістапада 1904(1904-11-08)
Месца нараджэння	Халамер’е, Халамерская воласць[d], Гарадоцкі павет, Віцебская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	7 жніўня 1955(1955-08-07) (50 гадоў)
Месца смерці	Рыга, Латвійская Савецкая Сацыялістычная Рэспубліка, СССР
Месца працы	Віцебская сялянская газета[d] Віцебскі рабочы Народны камісарыят унутраных спраў СССР
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	паэт, празаік
Мова твораў	беларуская
Грамадская дзейнасць
Партыя	КПСС
Член у	Беларуская асацыяцыя пралетарскіх пісьменнікаў
Узнагароды

Зміцер Максімавіч Жыткевіч (псеўданім: Гушчар; 8 лістапада 1904, Халамер’е, Гарадоцкі раён, Віцебская вобласць — 7 жніўня 1955, Рыга, Латвія) — беларускі паэт, празаік.

Рана страціў бацьку і апынуўся на папячэнні дзядзькі. Вучыўся ў Халамерскай прыходскай школы, працаваў пісарам Халамерскай валасной управы. Пасля смерці дзядзькі ў часе Першай сусветнай вайны быў уладкаваны ў дзіцячы дом у Віцебску. Пасля заканчэння навучання ў дзіцячай працоўнай камуне, у 1921 годзе працаваў справаводам губернскага палітычна-асветнага камітэта. У 1922 годзе быў абраны ў склад мясцовага Савета вёскі Халамер’е, выконваў функцыі сакратара. У 1924—1925 гг. працаваў справаводам райвыканкама ў Езярышчы, у 1925—1926 гг. — загадчыкам Езярышчанскага народнага дома. У 1926—1927 гг. сакратар «Віцебскай сялянскай газеты», пасля — «Віцебскага пралетарыя». З 1931 г. быў адказным сакратаром віцебскага БелАППа. У 1933 г. перайшоў на працу ў транспартны аддзел НКУС (пазней МДБ), дзе служыў каля 22 гадоў. Пасля Вялікай Айчыннай вайны жыў у Рызе (Латвія). Быў сябрам КПСС з 1938 г.

Дэбютаваў частушкамі ў 1924 годзе ў «Витебской крестьянской газете». У канцы 1920-х — пачатку 1930-х гг. публікаваў вершы, апавяданні, нарысы, публіцыстычныя артыкулы ў мясцовым і рэспубліканскім друку. Пісаў на беларускай і рускай мовах. Творы ўвайшлі ў калектыўныя зборнікі вершаў «Пачатак» (Віцебск, 1926) і «Світанне» (Віцебск, 1927), якія выдавала мясцовая філія «Маладняка», у зборнік Віцебскай асацыяцыі пралетарскіх пісьменнікаў «Рытмы будавання» (1930).

Архіў захоўваецца ў М. Х. Плавінскага (Віцебск)^[1].

Узнагароджаны ордэнамі Чырвонага Сцяга, Чырвонай Зоркі, Знак Пашаны.

• Энцыклапедыя літаратуры і мастацтва Беларусі : у 5 т. — Мінск, 1985. — Т. 2.
• Беларускія пісьменнікі : біябібліяграфічны слоўнік : у 6 т. — Мінск, 1993. — Т. 2.

1. ↑ Жарскі — Каршукоў – Белліт  (бел.) (14 ліпеня 2023). Праверана 28 жніўня 2024.