Камунарка (Віцебскі раён)

Камунарка
Краіна	Беларусь
Вобласць	Віцебская
Раён	Віцебскі
Сельсавет	Бабініцкі
Каардынаты	55°13′37″ пн. ш. 30°23′17″ у. д.HGЯO
Ранейшыя назвы	Скулавічы
Плошча	0,968762 км²
Насельніцтва	▲57 чал. (2009);
Часавы пояс	UTC+3
Тэлефонны код	+375 212
Аўтамабільны код	2
СААТА	2212806081

Камуна́рка^[2] (трансліт.: Kamunarka, руск.: Коммунарка) (да 30 ліпеня 1964 года Ску́лавічы^[3]) — вёска ў Віцебскім раёне Віцебскай вобласці. Уваходзіць у склад Бабініцкага сельсавета. Плошча 96,8762 га^[1]. За 7,5 км на паўночны ўсход ад Віцебска, 12,5 км ад чыгуначнай станцыі Віцебск.

Гісторыя

У 18 стагоддзі вёска Скулавічы ў Віцебскім ваяводстве ВКЛ, у 1770 годзе ў складзе маёнтка Тулава ва ўладанні Цехнавецкіх. Пасля 1-га падзелу Рэчы Паспалітай у складзе Расійскай імперыі, у Віцебскім павеце Пскоўскай, з 1776 года Полацкай губерні. У 1783-85 гадах вёска. З 1796 года ў Беларускай, з 1802 года ў Віцебскай губерні. У пачатку 19 стагоддзя ў складзе маёнтка Тулава. У 1846 годзе прыватная ўласнасць памешчыка Цехнавецкага. У 1886 годзе ў вёсцы была праваслаўная Мікалаеўская царква. У пачатку 20 стагоддзя ў Бабініцкай воласці Віцебскага павета Віцебскай губерні, належала Тулаўскаму сельскагаспадарчаму таварыству, якое мела 180 дзесяцін зямлі. У 1909 годзе тут адкрыта царкоўна-прыходская школа. У сакавіку 1924 года вернута ў склад БССР. З 20 жніўня 1924 года вёска ў Бабініцкім сельсавеце Віцебскага раёна Віцебскай акругі (да 26 ліпеня 1930 года). На базе дарэвалюцыйнай школы ў наёмным памяшканні была адкрыта школа 1-й ступені, якую ў 1924 годзе наведвалі дзеці з 13 навакольных вёсак. У 1930 годзе арганізаваны калгас, у які ўвайшлі 122 двары, 544 жыхары. У калгасе былі 2 фермы: малочнатаварная і авечкагадоўчая, 3 брыгады: паляводчая, жывёлагадоўчая, агародніцкая. Працавала кузня. Калгас абслугоўвала Віцебская МТС. З 20 лютага 1938 года ў Віцебскай вобласці. У Другую сусветную вайну з сярэдзіны ліпеня 1941 года да канца чэрвеня 1944 года акупіравана нямецкімі войскамі, якія ў чэрвені 1942 года знішчылі тут 105 двароў. На франтах вайны загінуў 71 вясковец і 8 у партызанскай барацьбе. Пасля вайны вёска адбудавалася. З 1944 да 17 верасня 1956 года ў калгасе «2-я пяцігодка». Вёска ў складзе КСУП «Падбярэззе».