Кінематограф БразілііКінематограф Бразіліі — адзін з відаў мастацкай творчасці ў Федэратыўнай Рэспубліцы Бразілія, нацыянальны стыль і спосаб падачы кінематаграфічнага матэрыялу, а таксама эканамічныя ўзаемаадносіны, звязаныя з працэсам вытворчасці і пракатам створаных твораў. ГісторыяВытворчасць фільмаў у Бразіліі пачалася ў 1903 годзе. У 1915 годзе была створана першая кінастудыя, дзе здымаліся пераважна бразільскія варыянты замежных фільмаў, экранізаваліся творы літаратуры. У першых гукавых фільмах, галоўным чынам музыкальных камедыях, здымаліся вядомыя спевакі, выкарыстоўваліся нацыяльныя музычныя мелодыі, сюжэты фільмаў былі звязаны з штогадовымі карнаваламі. У 1940-я гады створаны кінастудыі «Атлантыка» (Рыа-дэ-Жанейра) і «Вера-Крус» (Сан-Паўлу). Найбольш значныя стужкі знялі рэжысёры У. Маўру, А. Кавалканці, Л. Барэту. У 1950—1960-я гады пачалі дзейнасць рэжысёры т.зв. «новага кіно», творчасць якіх сфарміравалася пад уплывам італьянскага неарэалізму (А. Віяні, Н. Перэйра дус Сантус і інш.). У 1970—1980-я гады ўзмацніўся кантроль урада над кінапракатам з мэтай стымуляваць кінавытворчасць. Адначасова з камерцыйнымі здымаліся творы, заснаваныя на міфалагічных і фальклорных матывах, гістарычных фактах. Ствараліся карціны, у аснове якіх сур'ёзныя сацыяльныя праблемы. Сярод лепшых фільмаў: «Песня мора» (1952), «Кангасейра» (1953), «Рыа 40°» (1955), «Там, дзе канчаецца асфальт» (1956), «Чырвоная смакоўніца» (1961), «Абяцанне» (1962), «Высушаныя жыцці» (1963), «Зямля ў трансе» (1966), «Дона Флор і абодва яе мужы» (1976), «Падзенне» (1977), «Аваэтэ — насенне помсты» (1984). СучаснасцьЛітаратура
Спасылкі
|
Portal di Ensiklopedia Dunia
