Леў Пятровіч Мацкевіч

Леў Пятровіч Мацкевіч
Дата нараджэння	24 красавіка 1903(1903-04-24)
Месца нараджэння	Орша, Аршанскі павет, Магілёўская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	27 лістапада 1968(1968-11-27) (65 гадоў)
Грамадзянства	Беларуская ССР
Альма-матар	Маскоўскі архітэктурны інстытут (1936)
Месца працы	Дзяржкамітэт Рэспублікі Беларусь па архітэктуры і будаўніцтве Упраўленне па справах будаўніцтва і архітэктуры Мінгарвыканкама[d] БПІ
Партыя	КПСС
Член у	Саюз архітэктараў СССР Беларускі саюз архітэктараў
Узнагароды

Леў Пятровіч Мацке́віч^[1] (24 красавіка 1903, Орша — 27 лістапада 1968) — беларускі архітэктар. Заслужаны будаўнік БССР (1963)^[2].

Скончыў у 1923 годзе Беларускую сельскагаспадарчую акадэмію, у 1930 годзе Маскоўскі межавы інстытут, у 1936 — Маскоўскі архітэктурны інстытут. Працаваў землеўпарадчыкам у Маскве, Растове-на-Доне. Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны. 3 1945 года ў Беларусі: у 1945—1948 гадах намеснік начальніка Упраўлення па справах архітэктуры пры СМ БССР у Мінску, з 1948 года галоўны архітэктар Мінска і нач. Упраўлення па справах будаўніцтва і архітэктуры Мінгарвыканкама. 3 1962 года выкладчык кафедры архітэктуры Беларускага політэхнічнага інстытута, дацэнт.

Член Саюза архітэктараў СССР з 1945 года. У 1958-1961 — старшыня праўлення СА БССР. Член КПСС з 1948 года.

Асноўныя работы: генплан Масквы (1935, у сааўтарстве), праекты забудовы 1-й Мяшчанскай вуліцы і плошчаў Яраслаўскай і Краснаваротскай (1937—1939, кіраўнік брыгады), адміністрацыйнага будынка інстытута «Электрахіммет» (1936—1937, у сааўт.) у Маскве; генплан цэнтральнай сядзібы саўгаса «Культура» Разанскай вобласці (1940—1941), генпланы Оршы (1946), Полацка (1946—1947); праекты забудовы плошчаў Леніна (цяпер пл. Незалежнасці; 1947) і Я. Коласа (1947—1951), праспекта Ленінскага (1947—1951), забудовы праспекта Машэрава (1954), вул. Маскоўскай (1948), Казлова (1955), Цэнтральнай пл. (цяпер пл. Кастрычніцкая; 1950—1955), праекты дэталёвай планіроўкі Мінска (да 2000 года), забудовы 2 кварталаў па вул. Даўгабродскай (1954—1955, усе ў сааўтарстве) у Мінску. У 1958—1961 гадах старшыня праўлення Саюза архітэктараў Беларусі.

Узнагароджаны ордэнамі Чырвонай Зоркі (1945), Працоўнага Чырвонага Сцяга (1949), медалямі.

Сярод апублікаванага:

• Минск: Послевоенный опыт реконструкции и развития. — Мн., 1966. (у сааўтарстве)^[1].

• Імя галоўнага архітэктара Мінска (1947–1960) Льва Мацкевіча ў 2025 годзе нададзена адной з вуліц у Мінску (бел.: вуліца Льва́ Мацке́віча; руск.: улица Льва́ Мацке́вича)^[3].

• Мацкевіч Леў Пятровіч // Архітэктура Беларусі: Энцыклапедычны даведнік / Беларус. Энцыкл.; Рэкал.: А. А. Воінаў і інш. — Мн.: БелЭн, 1993. — 620 с. — 10 000 экз. — ISBN 5-85700-078-5.
• Мацкевіч Леў Пятровіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 10: Малайзія — Мугаджары / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2000. — Т. 10. — 544 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0169-9 (т. 10).
• Мацкевич Лев Петрович // Архитекторы Советской Белоруссии: Биогр. справочник / Союз архитекторов БССР; Сост. В. И. Аникин и др. — Мн.: Беларусь, 1991. — 262 с. — ISBN 5-338-00611-1. (руск.)

• Мацкевіч, Леў Пятровіч (архітэктар ; 1903—1968) Архівавана 19 верасня 2020. // Нацыянальная бібліятэка Беларусі