Лоеўскі прарыў
Лоеўскі прарыў — прарыў 1-га дывізіёна кананерак Дняпроўскай ваеннай флатыліі праз умацаваны раён польскіх войск на Дняпры каля Лоева ў савецка-польскую вайну 1920 года. Асноўная мэта аперацыі — прайсці ўніз па Дняпры і забяспечыць пераправу ўдарнай групы 12-й арміі Паўднёва-Заходняга фронту. ПадрыхтоўкаПасля ўзяцця польскімі войскамі Кіева, да Лоева адышоў паўночны атрад Дняпроўскай ваеннай флатыліі пад камандаваннем М. Р. Сцяпанава, які сканцэнтраваўся ў раёне вёсак Абакумы і Карпаўка[2]. Рэўваенсавет Паўднёва-Заходняга фронту і камандаванне 12-й арміі паставілі перад паўночным атрадам флатыліі (20 кулямётаў і 11 гармат) задачу: прарвацца праз умацаваныя берагавыя пазіцыі польскіх войск каля Лоева, паралізаваць дзеянні польскай флатыліі ў раёне вусця р. Прыпяць і адначасова аказаць дапамогу ў пераправе на правы бераг Дняпра часцям 12-й арміі, якая ўдзельнічала ў распачатай Кіеўскай аперацыі РСЧА па вызваленні Кіева[2]. Цяжкасці прарыву ўскладняліся тым, што пры адыходзе РСЧА ўзарвалі мост цераз Дняпро (сакавік 1920 года), з-за чаго сярэдняя ферма ўпала ў ваду і закрыла фарватэр. Чырвоныя разведчыкі ўстанавілі, што праход пад мостам магчымы толькі праз бакавыя пралёты з правага боку каля берага[2]. Падыход да Дняпра польскія войскі прыкрывалі ўстаноўленымі на правым беразе ракі насупраць упадзення р. Сож у Дняпро 30 кулямётамі, 14 гарматамі (калібр да 200 мм) і некалькімі бамбамётамі[2]. ПрарыўКаб адцягнуць увагу праціўніка, маракі флатыліі разам з добраахвотнікамі папсавалі лініі сувязі, напалі на суседнія гарнізоны, наладзілі фальшывую пераправу на поўнач ад Лоева[3]. У ноч на 2 чэрвеня дывізіён з 9 суднаў (кананеркі «Малы», «Мсцівы», «Меткі», «Залп», «Геройскі», «Пінск», «Батурын», «Маладзецкі» і тральшчык «Трал») рушыў па р. Сож да Дняпра. На світанні дывізіён з баямі прарваўся праз участак з разбураным мастом, акрамя «Меткага», які страціў кіраванне і затануў[2]. Да вечара 2 чэрвеня, пры падтрымцы 57-й дывізіі, дывізіён дайшоў да вусця р. Прыпяць і, замініраваўшы яго, поўнасцю закрыў праход польскай ваеннай флатыліі ў Дняпро. У раёне в. Печкі аказаў дапамогу ў пераправе цераз Дняпро часцям РСЧА. УзнагародыЗа паспяховае выкананне задання кананеркі «Малы», «Геройскі» і «Трал» былі ўзнагароджаны ганаровымі рэвалюцыйнымі Чырвонымі сцягамі, а іх камандзіры Альберт Пятровіч Эрдман[4], Эрман Ю. Гайліт, У. П. Стаянаў і П. П. Салаўёў — ордэнамі Баявога Чырвонага Сцяга[3]. Зноскі
Літаратура
|
||||||||||||||||||||||||||||||||
.svg){kind=icon}
.svg){kind=small}
Portal di Ensiklopedia Dunia
