Майкл Козак

Майкл Г. Козак
Майкл Г. Козак
	англ.: Michael G. Kozak
пасол ЗША ў Беларусі[d]
	2000 — 2003
Нараджэнне	18 верасня 1946 (78 гадоў); Пасадэна, акруга Лос-Анджэлес, Каліфорнія, ЗША;
Адукацыя	Школа права Каліфарнійскага ўніверсітэта ў Берклі[d]; Каліфарнійскі ўніверсітэт у Берклі;
Узнагароды
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Майкл Г. Козак (англ.: Michael G. Kozak) — амерыканскі дыпламат. Надзвычайны і Паўнамоцны Пасол ЗША ў Рэспубліцы Беларусь (2000—2003). Старэйшы дарадца Бюро дэмакратыі, правоў чалавека і працы Дзярждэпартамента ЗША (з 2014).

Біяграфія

У 1968 годзе скончыў факультэт паліталогіі Каліфарнійскага ўніверсітэта ў Берклі. У 1971 — факультэт правазнаўства Каліфарнійскага ўніверсітэта ў Берклі^[1].

У 1971—1977 гг. — памочнік перагаворшчыка для дагавораў па пытаннях Панамскага канала.

У 1977—1981 гг. — памочнік перагаворніка з членамі Кангрэса для зацвярджэння дагавораў і выканання заканадаўства.

У 1982—1988 гг. — галоўны намеснік памочніка дзяржаўнага сакратара юрыдычнага бюро Дзяржаўнага дэпартамента. Браў удзел у блізкаўсходнім мірным урэгуляванні (1982—1983). Спрыяў ажыццяўленню пагаднення ў Кемп-Дэвід і дамоўленасцям пра выхад СПА з Лівана.

У 1988 годзе — спецпрадстаўнік прэзідэнта ЗША Рональда Рэйгана, дамовіўся пра ад’езд генерала Мануэля Нар’егі.

У 1988—1991 гг. — галоўны намеснік памочніка дзяржаўнага сакратара бюро міжнародных спраў Дзяржаўнага дэпартамента. Суправаджаў амерыканскія войскі ў Панаме, каб дапамагчы новаму ўраду стварыць асноўныя інстытуты дэмакратыі ў 1989 годзе.

У 1996—1999 гг. — Кіраўнік дыпламатычнай місіі ЗША ў Гаване, Куба.

У 2000—2003 гг. — Надзвычайны і Паўнамоцны Пасол ЗША ў Рэспубліцы Беларусь^[2]^[3]. 22 лютага 2001 года ўручыў даверчыя граматы Прэзідэнту Беларусі Аляксандру Лукашэнку.

У 2003—2005 гг. — галоўны намеснік памочніка дзяржаўнага сакратара бюро дэмакратыі, правоў чалавека і працы Дзяржаўнага дэпартамента. Як выканаўца абавязкаў памочніка сакратара па пытаннях дэмакратыі, правоў чалавека і працы ён арганізаваў прыняцце рэзалюцыі па правах чалавека на Кубе ў Камісіі ААН па правах чалавека. Як выканаўца абавязкаў памочніка Сакратара па пытаннях міжамерыканскіх спраў, ён дапамагаў дзяржсакратару Бейкеру ў перамовах і ажыццяўленню дзвюхпартыйнага пагаднення пра Цэнтральную Амерыку, што было вызначальным для забеспячэння дэмакратычнага завяршэння канфлікту ў Нікарагуа.

У 2005—2009 гг. — старэйшы дырэктар па пытаннях супрацоўніцтва Савета нацыянальнай бяспекі.

З 4 сакавіка 2014 года — старэйшы дарадца Бюро дэмакратыі, правоў чалавека і працы Дзярждэпартамента ЗША.

У 2017 годзе — кіраўнік дэлегацыі ЗША на пасяджэнні АБСЕ ў Варшаве, прысвечаным абароне правоў чалавека^[4]

Пазіцыя

Квазі-расійскія сілы ў Данецку і Луганску, якіх Расія сілай утрымлівае пры ўладзе, узбройвае і навучае, якімі Расія кіруе і з якімі разам яна праводзіць баявыя дзеянні — нясуць пагрозу і запалохваюць мясцовае насельніцтва. У Крыме расійская ўлада пераследуе крымскіх татар, этнічных украінцаў і тых, хто супрацьстаіць акупацыі

.

Нягледзячы на напады, народ Украіны стойка зацвярджае сваю годнасць і жаданне дабрабыту праз узмацненне інтэграцыі з Еўропай

.

Падчас адкрыцця штогадовай канферэнцыі АБСЕ па пытаннях людскога вымярэння ў Варшаве 10 верасня заклікаў Расію вызваліць зняволенага ўкраінскага рэжысёра Алега Сянцова і іншых украінскіх палітычных вязняў, і зазначыў, што працяг расійскай агрэсіі супраць Украіны супярэчыць усім дзесяці фундаментальным прынцыпам Хельсінкскага заключнага акта, у прыватнасці недатыкальнасці межаў і тэрытарыяльнай цэласнасці дзяржаў^[5]:

Калі мы адкрываем канферэнцыю 2018 года, пан Сянцоў знаходзіцца ў небяспечным стане здароўя на 120-ы дзень сваёй галадоўкі, пратэстуючы супраць незаконнага пазбаўлення волі з боку Расіі больш за 60 яго суайчыннікаў. Мы заклікаем Расію вызваліць гэтых зняволеных

канфлікт ва Украіне, які распаліла Расія і працягвае сілкаваць, з’яўлецца найгоршым крызісам бяспекі ў Еўропе з 1990-х гадоў

.