Мікалай Цітавіч Пятроў

Мікалай Цітавіч Пятроў
Мікалай Цітавіч Пятроў
Дата нараджэння	19 снежня 1892
Месца нараджэння	Санкт-Пецярбург, Расійская імперыя;
Дата смерці	11 снежня 1954 (61 год)
Месца смерці	Мінск, БССР, СССР;
Месца пахавання	Вайсковыя могілкі;
Грамадзянства	Расійская імперыя; СССР;
Род дзейнасці	хірург, выкладчык універсітэта, загадчык кафедры, урач, прарэктар
Месца працы	БДМУ; Віцебскі дзяржаўны медыцынскі ўніверсітэт;
Навуковая ступень	доктар медыцынскіх навук (1940)
Навуковае званне	прафесар;
Узнагароды	;

Мікалай Цітавіч Пятро́ў^[3] (руск.: Николай Титович Петров; 31 снежня 1892 — 11 снежня 1954) — беларускі хірург, доктар медыцынскіх навук (1940), прафесар (1941), Заслужаны дзеяч навукі БССР (1949), Заслужаны ўрач БССР (1948).

Біяграфія

Нарадзіўся 19 снежня 1892 года ў Санкт-Пецярбургу. У 1910 годзе скончыў гімназію, у 1915 годзе — Ваенна-медыцынскую акадэмію. Удзельнічаў у Першай сусветнай вайне, будучы ардынатарам ваенна-палявога шпіталя на Заходнім фронце. У 1918 годзе пайшоў на службу ў Рабоча-сялянскую Чырвоную Армію, удзельнічаў у баях Грамадзянскай вайны^[4].

Пасля дэмабілізацыі ў 1921 годзе пераехаў у Беларусь і ўладкаваўся на працу ардынатарам Віцебскай гарадской бальніцы імя М. І. Калініна. З 1928 года ён узначальваў хірургічнае аддзяленне Віцебскай дзіцячай бальніцы, а з 1934 года быў асістэнтам кафедры Віцебскага дзяржаўнага медыцынскага інстытута. Пад кіраўніцтвам Пятрова была створана Віцебская абласная станцыя пералівання крыві, пачаты прыём хворых касцявым туберкулёзам у Віцебскім туберкулёзным дыспансеры. Вучыўся методыцы аперацый на галаўным і спінным мозгу ў Мікалая Бурдэнкі, пасля чаго першым у Віцебску пачаў іх праводзіць. З 1935 года дацэнт Мікалай Пятроў загадваў кафедрай агульнай хірургіі Віцебскага дзяржаўнага медыцынскага інстытута. У 1937 годзе ён абараніў кандыдацкую, а ў 1940 годзе — доктарскую дысертацыі, а ў 1941 годзе быў зацверджаны на пасадзе прафесара^[4].

У пачатку Вялікай Айчыннай вайны адпраўлены ў эвакуацыю на Урал, працаваў прафесарам на кафедры факультэцкай хірургіі Свярдлоўскага дзяржаўнага медыцынскага інстытута. Займаўся лячэбнай, прафілактычнай і кансультацыйнай дзейнасцю ў ваенных шпіталях^[4].

Калі ў канцы 1943 года ў Яраслаўлі быў адноўлены Мінскі дзяржаўны медыцынскі інстытут, Пятроў узначаліў у ім кафедру факультэцкай хірургіі. З восені 1944 года інстытут базіраваўся ў Мінску^[4]. Пад кіраўніцтвам Пятрова была створана ўзорная клінічная хірургічная база інстытута, абаронены чатыры кандыдацкія дысертацыі. З’яўляўся аўтарам больш за 30 навуковых работ у галіне хірургіі. Будучы практыкуючым хірургам, Пятроў прапанаваў некалькі прагрэсіўных удасканаленняў хірургічных аперацый на страўніку і пры нагнаеннях канечнасцяў, што дазволіла знізіць колькасць ускладненняў і смяротнасць аперацый^[4].

З 1944 года Пятроў займаў пасаду прарэктара па навукова-вучэбнай рабоце Мінскага дзяржаўнага медыцынскага інстытута. У якасці прадстаўніка Беларускай ССР удзельнічаў у рабоце I Асамблеі Сусветнай арганізацыі аховы здароўя пры Арганізацыі Аб’яднаных Нацый.

Памёр 19 снежня 1954 года^[4]. Пахаваны ў Мінску на Вайсковых могілках побач з магілай жонкі.

Навуковая дзейнасць

Навуковая дзейнасць М. Ц. Пятрова ў галіне паталогіі органаў брушной поласці, пералівання крыві, агнястрэльных пашкоджанняў нервовай сістэмы і інш. Аўтар больш за 30 навуковых прац. Кіраваў падрыхтоўкай 4 кандыдацкіх дысертацый^[5].

Сям’я

Жонка — Марыя Навумаўна Пятрова (15.12.1898 — 20.11.1953), урач.
Сын — Аляксандр Мікалаевіч Пятроў (21.11.1921 — 31.01.1990), палкоўнік медыцынскай службы.

Узнагароды і званні

Заслужаны ўрач Беларускай ССР (1948), Заслужаны дзеяч навукі Беларускай ССР (1949). Быў узнагароджаны ордэнамі Чырвонага Сцяга, Працоўнага Чырвонага Сцяга, Чырвонай Зоркі, «Знак Пашаны», двума медалямі^[4].

Зноскі

↑ https://www.bsmu.by/page/55/3067/
↑ ^а ^б http://unicat.nlb.by/opac/pls/dict.prn_ref?tu=r&tq=v0&name_view=va_aall&a001=BY-NLB-ar2863874&strq=l_siz=20
↑ БелЭн 2001.
↑ ^а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё Петров Николай Титович. (руск.)(недаступная спасылка). Белорусский медицинский институт. Архівавана з першакрыніцы 26 кастрычніка 2014. Праверана 26 кастрычніка 2014.
↑ Петров Николай Титович Архівавана 26 лістапада 2022. (руск.) // Сайт БДМУ

Літаратура

Пятроў Мікалай Цітавіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 13: Праміле — Рэлаксін / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2001. — Т. 13. — С. 169. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0216-4 (т. 13).
Мацкевич, Б. И. Первый детский хирург Беларуси Николай Титович Петров / Б. И. Мацкевич, В. М. Шейбак // Актуальные вопросы детской хирургии : сб. науч. тр. 5-й Респ. науч.-практ. конф. по дет. хирургии, посвящ. 40-летию Дет. хирург. центра и каф. дет. хирургии БГМУ, Минск, 20-21 мая 2010 г. — Минск, 2010. — С. 295—296. (руск.)
Медведева Л. М., Небылицин Ю. С. Руки, дарующие помощь… к 115-летию со дня рождения Николая Титовича Петрова // Новости хирургии, 2008, № 1. (руск.)