Міхаіл Якаўлевіч Гулько

Міхаіл Якаўлевіч Гулько (20 снежня 1918, Адэса — ?) — беларускі архітэктар.

Нарадзіўся 20 снежня 1918 года ў Адэсе. Скончыў Маскоўскі архітэктурны інстытут у 1945 г. Працаваў у праектных арганізацыях Фрунзэ, Алматы, з 1965 года — кіраўнік майстэрні, галоўны спецыяліст Белдзяржпраекта, галоўны архітэктар у Мінскграмадзянпраекце^[1]. З 1981 года — галоўны спецыяліст па бюджэтным праектаванні Белдзяржпраекта^[2].

Член Саюза архітэктараў СССР з 1947 года. Пражываў у Мінску^[1].

Асноўныя працы: будынак Белпрампраекта ў Мінску (1953), Палац культуры і жылы дом моладзі ў г. Кара-Тау Казахскай ССР (1963)^[1], серыі тыпавых цагляных праектаў жылых дамоў 89-й серыі^[2], школ і дашкольных устаноў (1967), шпіталь інвалідаў Вялікай Айчыннай вайны ў пас. Бараўляны (1971, у аўтарскім калектыве з У. Крывашэевым), санаторый «Бярэзіна» ў Барысаве (1980, у аўтарскім калектыве), спальны корпус і сталовая з глядзельнай залай^[2] санаторыя «Беларусь» у Сочы (1975)^[1].

• Гулько Михаил Яковлевич // Архитекторы Советской Белоруссии: Биогр. справочник / Союз архитекторов БССР; Сост. В. И. Аникин и др. — Мн.: Беларусь, 1991. — 262 с. — ISBN 5-338-00611-1. (руск.)
• Гулько Михаил Яковлевич // Белорусский государственный проектный институт «Белгоспроект» : [1933―1983] / Государственный комитет по строительству и архитектуре Совета Министров Белорусской ССР (Госстрой БССР) ; [составители: Г. И. Лиопо и др.]. — Минск: Полымя, 1983. — 142 с. — 2 500 экз.