Народны фронт вызвалення Палесціны — Галоўнае камандаванне

Народны фронт вызвалення Палесціны — Галоўнае камандаванне
араб. الجبهة الشعبية لتحرير فلسطين- القيادة العامة‎
З'яўляецца часткай	ААП (да 1974 года)
Ідэалогія	Палесцінскі нацыяналізм, Антысіянізм, Арабскі нацыяналізм[1]
Лідары	Ахмед Джыбрыль
Штаб-кватэра	Дамаск, Сірыя
Актыўная ў	Дзяржава Палесціна
Сфарміравана	1968
Адлучылася ад	Народны фронт вызвалення Палесціны
Саюзнікі	Сірыя  Іран
Праціўнікі	Ізраіль
Удзел у канфліктах	Чорны верасень у Іарданіі, Ізраільска-палесцінскі канфлікт, Другая ліванская вайна[2], Грамадзянская вайна ў Сірыі
Сайт	PFLP-GC

Народны фронт вызвалення Палесціны — Галоўнае камандаванне або Асноўнае камандаванне (араб. الجبهة الشعبية لتحرير فلسطين- القيادة العامة‎), скарочана НФВП-ГК — невялікая палесцінская нацыяналістычная ваенізаваная арганізацыя, прызнаная тэрарыстычнай у шэрагу краін. Была заснавана ў кастрычніку 1968 года былым капітанам сірыйскай арміі Ахмедам Джыбрылем з-за рознагалоссяў з «марксістамі» ў кіраўніцтве НФВП.

У арганізацыі налічваецца некалькі сотняў баевікоў. Яна мае штаб-кватэру ў Дамаску, ячэйкі — у Ліване і Еўропе; карыстаецца падтрымкай Сірыі і Ірана. У арганізацыі маецца ўласнае баявое крыло пад назвай «Брыгады джыхаду Джыбрыля»^[3].

НФВП-ГК прызнана тэрарыстычнай арганізацыяй у Канадзе, Еўрапейскім саюзе і ЗША.

Пры стварэнні арганізацыі Джыбрыль абвясціў, што неабходна больш актыўна займацца ўзброенай барацьбой і менш увагі надаваць палітыцы. НФВП-ГК знаходзілася ў апазіцыі Народнаму фронту вызвалення Палесціны Наіфа Хаватмэ і ФАТХ Ясіра Арафата, хоць да 1974года з’яўлялася членам ААП. Джыбрыль называе сваю арганізацыю «піянерамі» ў правядзенні тэрактаў-самагубстваў супраць Ізраіля, першым з якіх ён лічыць напад на Кір’ят-Шмона ў 1974 годзе^[4]. Гэтыя акцыі адрозніваліся ад тэрактаў-самагубстваў 90-х і 2000-х гадоў з выкарыстаннем паясоў шахідаў, бо баевікі былі ўзброены агнястрэльнай і халоднай зброяй і забівалі ізраільцян да таго часу, пакуль іх саміх не знішчалі. Пры гэтым баявік ведаў, што ў яго няма шляху адступлення.

НФВП-ГК вельмі адмоўна паставілася да ізраільска-палесцінскіх пагадненняў у Осла.

Тэрарысты выкарыстоўвалі разнастайныя тэхнічныя сродкі: паветраныя шары, мотадэльтапланы і т. п.

Сярод найбольш гучных тэрактаў НФВП-ГК — выбух швейцарскага самалёта ў 1970 годзе, падчас якога загінуў 41 чалавек, бойня ў школьным аўтобусе з Авівім (12 забітых, у тым ліку 9 дзяцей), забойства 19 ізраільскіх грамадзян у Кір’ят-Шмона ў 1974 годзе.

У маі 1985 года баевікі НФВП-ГК захапілі трох ізраільскіх салдат у Ліване, высунуўшы патрабаванні іх абмену на палесцінскіх зняволеных, прадставіўшы спіс больш чым у тысячу чалавек. Патрабаванні былі выкананы: у ліку вызваленых палесцінскіх зняволеных былі такія вядомыя людзі як Джыбрыль Раджуб (у наступным ён стаў кіраўніком службы бяспекі ПНА) і духоўны лідар руху ХАМАС шэйх Ахмед Ясін^[4]. У 1987 годзе двое дыверсантаў НФВП-ГК праніклі на тэрыторыю Ізраіля (блізу Кір’ят-Шмона) на дэльтаплане і забілі шасцярых ізраільскіх салдат^[5].

З канца 80-х гадоў групоўка не здзяйсняла буйных узброеных акцый супраць Ізраіля і ў значнай ступені была неактыўнай.

У цяперашні час арганізацыя ўдзельнічае ў грамадзянскай вайне ў Сірыі на баку ўрада Башара Асада^[6][7]. 26 жніўня 2013 года групоўка заявіла аб гатоўнасці нанесці «зваротны ўдар» у выпадку знешняй агрэсіі супраць Сірыі^[8].