Паталагічная анатомія

Паталагі́чная анато́мія — раздзел паталогіі, які вывучае марфалагічныя асновы працэсаў і хвароб на розных ўзроўнях (ад арганізмавага да малекулярнага).

Падзяляецца на

• агульную (вывучае агульнапаталагічныя працэсы)
• асобную (даследуе асобныя хваробы).

Аб'екты даследавання: трупы, біяпсіраваныя тканкі, тканкавыя культуры, эксперыментальныя жывёлы.

Метады даследавання:

• аўтапсія (ускрыццё трупа),
• біяпсія (прыжыццёвае мікраскапічнае даследаванне),
• эксперымент (стварэнне мадэляў паталагічнага працэсу ці хваробы).

Паталагічная анатомія пачала фарміравацца ў сярэдзіне 18 стагоддзя. Заснавальнік — італьянскі ўрач Дж. Марганьі.

У 19 — пач. 20 ст. развіццю паталагічнай анатоміі садзейнічалі працы М. Біша  (руск.) (бел. і Ж. Крувелье  (руск.) (бел. ў Францыі, К. Ракітанскага  (руск.) (бел. ў Аўстрыі, А. І. Палуніна  (руск.) (бел., М. Н. Нікіфарава  (руск.) (бел., А. І. Абрыкосава ў Расіі.

На Беларусі развіццю спрыялі заснаванне кафедры паталагічнай анатоміі ў Мінскім медыцынскі інстытуце (1923), працы І. Т. Цітова і Ю. В. Гулькевіча.

Навуковыя даследаванні вядуцца ў медыцынскіх інстытутах Мінска, Гродна, Віцебска па пытаннях марфалогіі пухлін шчытападобнай залозы, павольных нейраінфекцый, захворванняў падстраўнікавай залозы.

Вядучыя беларускія спецыялісты — Г. І. Краўцова, М. К. Недзьведзь, Я. Д. Чарствой, Ю. Р. Бойка, Н. Ф. Сіляева, Ю. В. Крылоў.

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 12: Палікрат — Праметэй / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2001. — Т. 12. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0198-2 (т. 12).