Вёска
Герб
Касцёл
Пералая [ 1] , часам Пярлая́ [ 2] (літ. : Perloja ) — вёска ў Аранскім раёне Аліцкага павета Літвы . Уваходзіць у склад Аранскай сянюніі . Стаіць на рацэ Мерачанка , за 19 км на захад ад Аран .
Гісторыя
Вялікае Княства Літоўскае
Гарадскі герб, 1792 г.
Першы пісьмовы ўспамін пра Пералаю датуецца 1478 годам. У 1413 годзе яна ўвайшла ў склад Троцкага павета Троцкага ваяводства .
У XV стагоддзі ў Пералаі быў пабудаваны касцёл. У 1710 годзе мястэчка пацярпела ад мору. У 1792 годзе кароль і вялікі князь Станіслаў Аўгуст Панятоўскі надаў Пералаі Магдэбургскае права .
Пад уладай Расійскай імперыі
У выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай у 1795 годзе Пералая апынулася ў складзе Расійскай імперыі , у Троцкім павеце Віленскай губерні .
Каля 1888 года ў Пералаі было 113 будынкаў.
Найноўшы час
Пасля польска-літоўскіх баёў і падпісання пагаднення паміж міжваеннай Польскай Рэспублікай і Літвой у 1919 годзе Пералая апынулася ў складзе Літвы. З 1940 года ў Літоўскай ССР . У часы Другой сусветнай вайны з чэрвеня 1941 да 1944 года мястэчка было пад акупацыяй Германіі .
З 1990 года ў складзе адноўленай незалежнай Літвы.
Насельніцтва
XIX стагоддзе : ~1888 год — 790 чал, з іх 738 каталікоў і 52 іўдзеі[ 3]
Славутасці
Касцёл Найсвяцейшай Дзевы Марыі і Святога Францыска Асізскага (1928—1930, пабудаваны паводле праекта Вацлава Міхневіча )
Помнік Вітаўту Вялікаму (1930)
Крыніцы
↑ Вялікі гістарычны атлас Беларусі : у 4 т. / Дзяржаўны камітэт па маёмасці Рэспублікі Беларусь , Рэспубліканскае унітарнае прадпрыемства «Белкартаграфія» ; рэдкалегія: В. Л. Насевіч (галоўны рэдактар) [і інш.]. — Мінск: Белкартаграфія . — Т. 2 / [складзены і падрыхтаваны да друку ў 2012 г. ; спецыяльны змест распрацавалі: Я. К. Анішчанка і інш.]. — 1 атлас (347, [4] с.) : каляр., карты, тэкст, іл., паказальнік с. — ISBN 978-985-508-245-4 . С. 290.
↑ Напісанне ў адпаведнасці з ТКП 187-2009 (03150) «Спосабы і правілы перадачы геаграфічных назваў і тэрмінаў Літоўскай Рэспублікі на беларускую мову»
↑ Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich . Tom IX: Poźajście — Ruksze (польск.) . — Warszawa, 1888. S. 143 .
↑ Пржелае . Географическо-статистический словарь Российской Империи , T. 4 (Павастерортъ — Сятра-Касы). СПб, 1868, C. 211
↑ Гошкевич И. И. Виленская губернія: Полный списокъ населенныхъ мѣстъ со статистическими данными о каждомъ поселеніи, составленный по оффиціальнымъ свѣдѣниямъ . – Вильна, 1905.
↑ Lietuvos apgyventos vietos: pirmojo visuotinojo Lietuvos gyventojų 1923 m. surašymo duomenys . Kaunas: Finansų ministerija. Centralinis statistikos biūras, 1925.
↑ Perloja. Mažoji lietuviškoji tarybinė enciklopedija (літ.) ( бел. , T. 2 (K–P). Vilnius, Vyriausioji enciklopedijų redakcija, 1968, 821 psl.
↑ Lietuvos TSR kaimo gyvenamosios vietovės 1959 ir 1970 metais (Visasąjunginių gyventojų surašymų duomenys) . Vilnius: Centrinė statistikos valdyba prie Lietuvos TSR Ministrų tarybos, 1974.
↑ Lietuvos TSR kaimo gyvenamosios vietovės (1979 metų Visasąjunginio gyventojų surašymo duomenys) . Vilnius: Lietuvos TSR Centrinė statistikos valdyba, 1982.
↑ Perloja. Lietuviškoji tarybinė enciklopedija , VIII t. Vilnius: Mokslo ir enciklopedijų leidybos institutas, 1981. T.VIII: Moreasas-Pinturikjas, 563 psl. (літ.)
↑ Perloja. Tarybų Lietuvos enciklopedija [lt] , T. 3 (Masaitis-Simno). Vilnius, Vyriausioji enciklopedijų redakcija, 1987, 354 psl. (літ.)
↑ Kaimo gyvenamosios vietovės (1989 metų Visuotinio gyventojų surašymo duomenys) . Vilnius: Lietuvos Respublikos Statistikos departamentas, 1993.
↑ Шаблон:2001sur(Alytus)
↑ Gyventojai gyvenamosiose vietovėse: Lietuvos Respublikos 2011 metų gyventojų ir būstų surašymo rezultatai . Vilnius: Statistikos departamentas, 2013. Suarchyvuota 2022-04-08.
↑ Gyventojai gyvenamosiose vietovėse: Lietuvos Respublikos 2021 metų gyventojų surašymo rezultatai . Vilnius: Statistikos departamentas, 2022.
Літаратура
Спасылкі