Правы чалавека на МальцеПравы чалавека на Мальце — шэраг законаў, якія абараняюць правы чалавека, вызначаныя Канстытуцыяй. Было створана некалькі арганізацый і НДА, мэтай якіх з’яўляецца павышэнне дасведчанасці аб пэўных свабодах і правах на Мальце. Гісторыя15 чэрвеня 1802 года сто чатыры прадстаўнікі мальтыйскіх гарадоў і вёсак падпісалі дэкларацыю, у якой пацвярджалася манархічная ўлада і асноўны набор правоў[1]:
Пасля Першай сусветнай вайны Мальта была паражана няздольнасцю забяспечыць асноўнымі харчовымі таварамі большасць астравоў, што павялічыла кошт жыцця пасля вайны. Доктар Філіпа Скеберас з Нацыянальнай Асамблеі Мальты працаваў на абарону нацыі і спрыяў сацыяльным і палітычным зменам. Ён склікаў пасяджэнне Нацыянальнага сходу 7 чэрвеня 1919 года[2]. Падчас правядзення Нацыянальнай асамблеі натоўп дэманстрантаў узбунтаваўся з абурэннем у дачыненні да дзейнага брытанскага камандавання. Гэта прывяло да гібелі чатырох мальтыйскіх грамадзян ад рук брытанскіх салдат, што цяпер адзначаецца як нацыянальнае свята Сетэ Джуньа. Пасля гэтага канстытуцыйны прагрэс паскорыўся, і 20 лістапада 1919 года мальтыйцам было забяспечана наданне ўласнага парламента, які дазваляе ўрэгуляваць унутраныя справы ўнутры краіны. Пасля 30 красавіка 1921 года была прынятая новая канстытуцыя. Былі праведзены выбары, і ў лістападзе быў сабраны першы Мальтыйскі парламент[3]. Канстытуцыя 1941 года[4] зыходзіла з Еўрапейскай канвенцыі аб правах чалавека, якая ўступіла ў сілу ў 1953 годзе[5]. У ёй сцвярджалася права кожнага чалавека на Мальце на асноўныя правы і свабоды асобы. Мальта здабыла незалежнасць ад Брытанскай імперыі ў верасні 1964 года. Канстытуцыя 1964 года ўтрымоўвала шырокі біль аб правах, напрыклад, права на жыццё і асабістую недатыкальнасць, недатыкальнасць жылля і іншай маёмасці. У 2004 годзе Мальта ўступіла ў Еўрасаюз. Абыходжанне з групамі і меншасцяміУ прынцыпе, усе асноўныя правы і свабоды ў роўнай ступені распаўсюджваюцца на ўсіх людзей, аднак на Мальце адбыліся падзеі, і паведамлялася пра сцэнары, якія адлюстроўваюць узровень няроўнасці паміж групамі і меншасцямі. БежанцыЗакон прадугледжвае прапанаванне прытулку або статусу бежанца, а ўрад стварыў сістэму забеспячэння абароны бежанцаў. Мальта падпісала Канвенцыю аб статусе бежанцаў 1951 года і пратакол да яе 1967 года з 1971 года[6].  Калі шукальнік прытулку падаў заяву, ён/яна мае наступныя правы[6]:
У перыяд са студзеня 2018 па верасень 2018 года статус бежанца атрымалі 100 чалавек. Са студзеня 2018 па жнівень 2018 года краіна надала датковую абарону 334 асобам[7]. ЛГБТМальта — адна з нямногіх краін у свеце, якая зраўняла правы ЛГБТ на канстытуцыйным узроўні[8]. У цяперашні час Мальта займае першае месца ў рэйтынгу ILGA-Europe (Міжнародная асацыяцыя лесбіянак, геяў, бісэксуалаў, трансгендэраў і інтэрсэксуалаў) сярод усіх 49 краін Еўропы з пункту гледжання захавання правоў чалавека і роўнасці[9]. Урад Мальты таксама ўвёў яшчэ адну меру ў падтрымку правоў ЛГБТК+, увёўшы небінарны пол «X» у якасці опцыі ў афіцыйнай дакументацыі[10]. Правы жанчынПа стане на 2015 год, Мальта займае 15 месца ў ЕС, паводле індэксу, апублікаванаму Еўрапейскім інстытутам гендэрнай роўнасці[11]. Арганізацыі, уключаючы Нацыянальны савет жанчын на Мальце (NCW)[12] і Фонд абароны правоў жанчын[13], існуюць як знешні орган, які прасоўвае правы і прасвятляе жанчын адносна іх адпаведных правоў. Напрыклад, Нацыянальны савет жанчын на Мальце публікуе штогадовыя рэзалюцыі[14], якія разглядаюць мноства пытанняў. Рэзалюцыі NCW ад студзеня 2019 ўключалі:
ІнваліднасцьЗакон аб роўных магчымасцях (інваліды) (Закон I 2000 года) (Глава 413) забараняе несправядлівую дыскрымінацыю па інваліднасці[15]. Мэтай стратэгіі з’яўляецца садзейнічанне лепшым магчымасцям для людзей з абмежаванымі магчымасцямі на рынку працы, удасканаленне адукацыйнага вопыту, забяспячэнне сацыяльных паслуг і прасоўванне асноўных правоў чалавека. Зноскі
|
||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
