Свята-Пакроўская царква (Пачапава)

Свята-Пакроўская царква
	Праваслаўны храм
Свята-Пакроўская царква
	53°21′49″ пн. ш. 25°49′20″ у. д.HGЯO
Краіна	Беларусь
Вёска	Пачапава
Канфесія	Беларуская праваслаўная царква
Епархія	Пінская і Лунінецкая
Архітэктурны стыль	псеўдарускі стыль
Дата заснавання	1867
Дата пабудовы	1867 год
Глобус Беларусі	globustut.by/pochapovo_b…
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Аднапрастольная Свята-Пакроўская царква — праваслаўны храм у Пачапаве, помнік псеўдарускага стылю XIX стагоддзя.

Гісторыя

Першае апісанне новапабудаванай драўлянай Свята-Мікалаеўскай царквы ў Пачапаве змяшчаюць дакументы Візітаў уніяцкіх цэркваў Мінскага і Навагрудскага сабораў 1680—1682 гадоў, якія захоўваюцца ў Нацыянальным гістарычным архіве Беларусі. Царква ўзведзена па фундацыі паноў Пачапоўскіх і Корсакаў.

Свята-Пакроўская царква ўзведзена з мясцовага бутавага каменю ў 1867 годзе на ўрадавыя сродкі (10 700 рублёў) і намаганнямі мясцовага святара. Царква ўзведзена замест драўлянай, пабудаванай у 1770 годзе землеўладальнікам Корсакам. Пры храме была царкоўнапрыходская школа і прыпісная могілкавая Свята-Мікалаеўская царква. У бутавай агароджы была двух’ярусная брама і вуглавая цыліндрычная вежка.

Царква спалена партызанамі ў 1943 годзе. З 1943 года прыходскай царквою была могілкавая Свята-Мікалаеўская ў Пачапаве. Адноўлена ў пачатку XXI стагоддзя намаганнямі святара Пачапаўскага прыхода Георгія Сапуна і фундатараў.

Архітэктура

Помнік рэтраспектыўна-рускага стылю. Царква ў плане ўяўляе падоўжаны крыж, завершана цыбулепадобнымі галоўкамі над асноўным аб’ёмам і званіцай у франтоннай частцы. Кубападобны аб’ём малітоўнай залы завершаны 5-купаллем, расчлянёны арачнымі аконнымі праёмамі на 2 ярусы. Праз кароткую трапезную далучаны папярочны двух’ярусны прытвор, над якім узведзена чатырохгранная шатровая званіца з макаўкай. Да алтарнага фасада далучана прамавугольная апсіда з акруглай экседрай, накрытая двухсхільным дахам з макаўкай. Цэнтральны ўваход вырашаны 4-калонным ганкам пад двухсхільным пакрыццём, бакавыя — накладнымі пілястравымі парталамі з трохвугольнымі франтонамі. На фоне паліхромнай бутавай муроўкі сцен вылучаны атынкаваныя элементы дэкору: ліштвы аконных праёмаў, вуглавыя лапаткі, між’ярусныя паясы. Бакавыя фасады падзелены дзвюма ярусамі вокнаў і ўваходнымі парталамі.

Крыніцы

Літаратура

Памяць: Гіст.-дакум. хроніка горада Баранавічы і Баранавіцкага раёна // Г. К. Кісялёў (галоўны рэдактар), Р. Б. Венцэль, М. К. Дзёмін і інш. (рэдкал.), М. І. Бернат (укладальнік). — Мн.: БЕЛТА, 2000. — 736 с.: іл. — ISBN 985-6302-28-5. — С. 643.
Историко-статистическое описание Минской епархии, составленное ректором Минской духовной семинарии Архимандритом Николаем, Санкт-Петербург, 1864, Новогрудский уезд, стар. 202—213.
Описание церквей и приходов Минской епархии, Минск, 1879.
«Візіты уніяцкіх цэркваў Мінскага і Навагрудскага сабораў 1680—1682 гг.» / Укладальнік Д. В. Лісейчыкаў. — Мінск: І. П. Логвінаў, 2009. — 270 с., стар. 113—114.
Праваслаўныя храмы Беларусі : энцыклапедычны даведнік / А. М. Кулагін; маст.: З. Э. Герасімовіч, У. П. Свентахоўскі. — Мінск: Беларуская Энцыклапедыя, 2007. — 653 с. — 2 000 экз. — ISBN 978-985-11-0389-4.