Севярына Віславух (філолаг)
Севярына Марыя Віславух (польск.: Seweryna Maria Wysłouch; нар. 25 снежня 1940, Гастынін[4]) — польская літаратуразнаўца, прафесарка гуманітарных навук. БіяграфіяПаходзіла са шляхецкага роду Віславухаў. Дачка інжынера Віктара Віславуха і Мар’яны з Фронтчакаў[4]. Скончыла ліцэй у Познані (1958) і факультэт паланістыкі ўніверсітэта імя Адама Міцкевіча (1963). Працавала настаўніцай польскай мовы ў музычным ліцэі, прафесійна-тэхнічнай вучылішча для рабочых № 2[4], Вышэйшых настаўніцкіх курсаў (усе — Познань). У 1970 абараніла доктарскую дысертацыю Проза Міхала Хараманскага. Трансфармацыя псіхалагічнага рамана XX стагоддзя. З 1973 года працавала ад’юнктам на факультэце тэорыі літаратуры Інстытута польскай філалогіі Універсітэта Адама Міцкевіча. У 1981 атрымала ступень габілітаванага доктара за працу Праблематыка адначаснасці ў прозе, у 1983 атрымала пасаду дацэнта. У 1984—1987 — намесніца дырэктара ІПФ УАМ, ад 1991 — асацыяваная прафесарка УАМ, у 1994 атрымала тытул прафесара гуманістычных навук. У 1998—2011 кіравала факультэтам семіётыкі літаратуры ІПФ УАМ[4][5]. Сяброўка Літаратурнага таварыства імя Адама Міцкевіча. У 1984 адзначаная залатым Крыжам Заслугі[4]. ТворчасцьРазам з Бажэнай Храстоўскай апублікавала ў 1974 том даследаванняў Ведамасці з тэорыі літаратуры ў літаратурным аналізе. Аўтар прац Проза Міхала Харамянскага (1977), Праблематыка адначаснасці ў прозе (1981), Літаратура і візуальныя мастацтвы (1994), Літаратура і семіётыка (2001). Суаўтар падручнікаў: Сучасная літаратура. Падручнік для выпускных класаў і Дастасоўная паэтыка. Крыніцы
|
Portal di Ensiklopedia Dunia