Скабіёза жоўтая

	Скабіёза жоўтая
Навуковая класіфікацыя
Дамен:	Эўкарыёты
Царства:	Расліны
Аддзел:	Кветкавыя
Клас:	Двухдольныя
Парадак:	Варсянкакветныя
Сямейства:	Бружмелевыя
Падсямейства:	Варсянкавыя
Род:	Скабіёза
Від:	Скабіёза жоўтая
Міжнародная навуковая назва
	Scabiosa ochroleuca L., 1753
ITIS	505044
NCBI	596816
EOL	485064
GRIN	t:105069
IPNI	320032-1
TPL	kew-2593426

Скабіёза жоўтая^[1]^[2] (Scabiosa ochroleuca) — від кветкавых раслін роду Скабіёза (Scabiosa) сямейства Бружмелевыя (Caprifoliaceae).

Назва

Скабіёза жоўтая, вераднік, каўтуначнік, каўтуннік^[3], палявая скабіоза, папакі, перапялячнік^[4]^[5], купіна, перапелічнік^[6], гузікі, стараснік^[7], папы^[8]^[9]

Апісанне

Шматгадовая або двухгадовая травяністая расліна, 20—80 см вышынёй. Кветкі бледна-жоўтыя. Галоўкі пры кветках 2,5—3,5 см у дыяметры, пры пладах яйкападобныя, 2—3 см у дыяметры. Прыкаранёвае лісце чарашковае; хвосцік 1—5 см; ліставая пласцінка пёрыстараздзельная, 5—10 см, з 2—4 парамі сегментаў, або непадзельна. Сцябловае лісце 2—5-парнае, амаль без хвосцікаў або кароткачарашковае, ліставая пласцінка 4—10 см, пёрыстарассечаная або двойчы пёрыстарассечаная . Чашалісцікаў 5, карычнева-жоўтыя, ≈ 4 мм, шчаціністыя. Сямянкі жаўтлявыя, эліпсоідныя, ≈ 2,5 мм, шчацінне да 7 мм. 2n = 16^[10].

Распаўсюджанне

Распаўсюджаны ў Еўропе, Алжыры, ўмеранай Азіі (Турцыя, Казахстан, Манголія, Кітай [пн.-зах. Сіньцзян], Сібір)^[11]^[12]^[13].

Ва Украіне від расце ў стэпах, на стэпавых лугах, схілах, на пясках.

Галерэя

Лісце
Суквецці
Кветка/плод
Суплодзе

Зноскі

↑ Киселевский А. И. Латино-русско-белорусский ботанический словарь. — Мн.: «Наука и техника», 1967. — С. 118. — 160 с. — 2 350 экз.
↑ ЭПБ 1985.
↑ Federowski M. Lud Bialoruski na Rusi litewskiej. Krakow, I, 1897
↑ Антонов А. А. О врачебных растениях, дикорастущих в Витебской губернии и употребляемых населением ее в домашней народной медицине. — Витебск, 1888.
↑ Ганчарык М. М. Беларускія назвы раслін. Праца навуковага таварыства па вывучэнню Беларусі, т. II і IV. — Горы-Горки, 1927.
↑ З. Верас. Беларуска-польска-расейска-лацінскі ботанічны слоўнік. — Вільня, Субач 2: Выданне газеты «Голас беларуса», Друкарня С. Бэкэра, 1924.
↑ Шатэрнік М. В. Краёвы слоўнік Чэрвеньшчыны. — Мінск, 1929.
↑ Анненков Н. (руск.) (бел. Ботанический словарь, Спб, 1878.
↑ Добровольский В. Н. Смоленский областной словарь. — Смоленск, 1914.
↑ efloras.org (нявызн.). (англ.)
↑ plantsoftheworldonline.org (нявызн.). (англ.)
↑ npgsweb.ars-grin.gov (нявызн.). (англ.)
↑ bgbm.org (нявызн.). (англ.)

Літаратура

4. Scabiosa L. — Скабиоза // Определитель высших растений Беларуси (руск.) / Под ред. В. И. Парфёнова. — Мн.: Дизайн Про, 1999. — С. 217. — 472 с. — 1 000 экз. — ISBN 985-6182-78-6.
Вынаеў Г. У. Скабіёза // Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 4. Недалька — Стаўраліт / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1985. — С. 515. — 599 с., іл. — 10 000 экз.