Сцяпан Фёдаравіч Сокал

Сцяпан Фёдаравіч Сокал
Сцяпан Фёдаравіч Сокал
Дата нараджэння	8 кастрычніка 1943
Месца нараджэння	Шавялі, Жарабковіцкі сельсавет, Ляхавіцкі раён, Баранавіцкая вобласць, Беларуская ССР, СССР;
Дата смерці	5 снежня 2020 (77 гадоў)
Грамадзянства	Беларусь;
Род дзейнасці	юрыст, гісторык, філосаф
Месца працы	Інстытут філасофіі НАН Беларусі; Мінскі радыётэхнічны інстытут; Міністэрства вышэйшай і сярэдняй спецыяльнай адукацыі БССР; Гродзенскі дзяржаўны ўніверсітэт імя Янкі Купалы; Беларускі рэспубліканскі саюз юрыстаў[d]; БІП — Універсітэт права і сацыяльна-інфармацыйных тэхналогій;
Навуковая ступень	доктар юрыдычных навук (1988)
Навуковае званне	прафесар;
Альма-матар	юрыдычны факультэт БДУ (1967);
Член у	Беларускі рэспубліканскі саюз юрыстаў[d];
Узнагароды	Выдатнік адукацыі БССР[d] Ганаровы работнік юстыцыі Беларусі[d]

Сцяпан Фёдаравіч Сокал (8 кастрычніка 1943, в. Шавялі, Ляхавіцкі раён, Брэсцкая вобласць — 5 снежня 2020) — беларускі юрыст, гісторык, філосаф, арганізатар беларускай юрыдычнай навукі і адукацыі. Доктар юрыдычных навук (1988), прафесар (1990).

Біяграфія

Нарадзіўся 8 студзеня 1943 года ў вёсцы Шавялі Ляхавіцкага раёна ў беларускай сялянскай сям’і.

Сярэднюю школу Сцяпан скончыў у Баранавічах у 1959 годзе. У 1967 годзе скончыў юрыдычны факультэт Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта імя У. І. Леніна. Працаваў памочнікам пракурора Чэрыкаўскага раёна. Адначасова завочна вучыўся ў аспірантуры Інстытута філасофіі і права Акадэміі навук БССР пад кіраўніцтвам знакамітага беларускага навукоўца Іосіфа Аляксандравіча Юхо, дзе абараніў кандыдацкую дысертацыю на тэму «Сацыялагічная і палітычная думка ў Беларусі ў 2-й палове XVI ст.».

У 1971—1974 і 1981—1985 гадах працаваў у Інстытуце філасофіі і права АН Беларускай ССР. У 1974—1977 гадах працаваў на кафедры філасофіі ў Мінскім радыётэхнічным інстытуце. У 1977—1981 гадах працаваў інспектарам Міністэрства вышэйшай адукацыі Беларускай ССР.

З 1985 па 1990 гады ўзначальваў кафедру тэорыі і гісторыі дзяржавы і права і адначасова працаваў дэканам факультэта правазнаўства Гродзенскага дзяржаўнага ўніверсітэта. Доктарскую дысертацыю на тэму «Развіццё палітыка-прававой думкі Беларусі ў XVI—XVII стагоддзях» абараніў у 1987 годзе. У 1989 годзе прысвоена званне прафесара. Першым на факультэце правазнаўства пачаў чытаць лекцыі на беларускай мове.

У 1990 годзе перайшоў на працу ў Саюз юрыстаў Беларусі, які ўзначальваў з 1990 па 1993 гады. Заснаваў недзяржаўны Інстытут правазнаўства і доўгі час працаваў рэктарам гэтай установы.

Узнагароды

Кавалер ордэна «Знак Пашаны», узнагароджаны знакамі «Выдатнік адукацыі Беларусі», «Ганаровы работнік юстыцыі» і інш.

Навуковая дзейнасць

Асноўныя навуковыя працы прысвечаны даследаванню развіцця сацыялагічнай, палітычнай і прававой думкі Беларусі.

Бібліяграфія

Зігзагі лёсу: музыкант, філосаф, юрыст: [успаміны]. Мінск, 2018.
Зарождение и становление Европей ской юриспруденции: Древняя Греция, Рим, Средневековье. Минск, 2011.
Гісторыя дзяржавы і права БССР (дакастрычніцкі перыяд): тэксты лекцый. Мінск, 1989.
Политическая и правовая мысль в Белоруссии XVI — первой половины XVII в. Минск, 1984.
Социологическая и политическая мысль в Белоруссии во второй половине XVI в. Мінск, 1974.

Удзел у калектыўных працах

Вялікае Княства Літоўскае і суседзі: Права. Вайна. Дыпламатыя: зборнік навуковых прац. Мінск, 2012.
История государства и права Беларуси: курс лекций. Минск, 2007.
Палітычная і прававая думка Беларусі XVI—XVII стст. Мінск, 2000 (разам з С. А. Падокшыным).
История юридической науки Беларуси. Минск, 2000 (разам з І. Юхо);