Сымон Самуэль Сангушка

Самуэль Сямён Сангушка
Samuel Szymon Sanguszko
Герб «Літоўская Пагоня»
14-ы Ваявода віцебскі 1626 — лістапад 1638
Папярэднік	Ян Завіша
Пераемнік	Ян Войцех Ракоўскі
10-ы Кашталян віцебскі 1621 — 1626
Папярэднік	Мікалай Вольскі
Пераемнік	Мікалай Завіша
9-ы Кашталян мсціслаўскі 1620 — 1621
Папярэднік	Канстанцін Галоўчынскі
Пераемнік	Крыштаф Друцкі-Сакалінскі
Нараджэнне	1570
Смерць	лістапад 1638[1][2][…]
Месца пахавання	Смальяны[3]
Род	Сангушкі[4]
Бацька	Андрэй Рыгоравіч Сангушка[5]
Маці	Соф’я з Сапегаў[d][5]
Жонка	Ганна з Завішаў[d][3] і Алена з Гасеўскіх[d][6][3]
Дзеці	Ян Уладзіслаў Сангушка[7], Геранім Уладзіслаў Сангушка[7], Кацярына з Сангушкаў[d][7], Казімір Сангушка[d][7], Альжбета Ганна з Сангушкаў[d][7], Соф’я з Сангушкаў[d][7], Крысціна з Сангушкаў[d][7], Ефрасіння з Сангушкаў[d][7] і Алена з Сангушкаў[d][7]
Веравызнанне	Каталіцкая Царква

Сямён (Шыман) Самуэль Сангушка (? — 1638) — дзяржаўны дзеяч Вялікага Княства Літоўскага. Ваявода віцебскі (з 1626).

Вучыўся ў Інгальштацкім універсітэце. Удзельнічаў у войнах супраць Швецыі 1600—1929 і Расіі 1609—1618. Маршалак аршанскі ў 1620, кашталян мсціслаўскі ў 1620—1621 і віцебскі ў 1621—1626, ваявода віцебскі з 1626. Уваходзіў у склад камісіі па расследаванні забойства ў 1623 у Віцебску архіепіскапа Іасафата Кунцэвіча. Валодаў Смалянамі, Абольцамі, Горвалем. У Смалянах пабудаваў замак Белы Ковель. Сабраў вялікую бібліятэку, склаў радавод Сангушкаў, выводзячы іх ад Любарта, займаўся маляваннем і гравюрай. Аўтар друкаваных прамоў. Перайшоў з праваслаўя ў каталіцтва.

Сын Андрэя Сангушкі і Соф’і Сапегі, дачкі кіеўскага кашталяна Паўла Сапегі.

Быў двойчы жанаты. Ад першай жонкі, Ганны Завішы (? — 1619), дачкі Юрыя Завішы, меў дзяцей:

• Казіміра (памёр у 1655),
• Гераніма Уладзіслава (1611—1657), смаленскага біскупа,
• Яна Уладзіслава (? — 1652), старасту суражскага,
• Кацярыну, якая была замужам за аршанскім харужым Янам Статкевічам,
• Крысціну, якая была замужам за браслаўскім маршалкам Янам Мікалаем Рудамінам-Дусяцкім,
• Еўфрасінню, якая была замужам за каралеўскім дваранінам Юрыем Шверынам.

Другі раз ажаніўся з Тарэзай Гасеўскай (? — 1635), дачкой Аляксандра Гасеўскага, але гэты шлюб быў бяздзетным.

• Пазднякоў В. Сангушкі // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; маст. З. Э. Герасімовіч. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — С. 540. — 792 с. — ISBN 985-11-0378-0 (т. 2), ISBN 985-11-0315-2.

1. ↑ Senatorowie i dygnitarze Wielkiego Księstwa Litewskiego 1386—1795 / пад рэд. J. Wolff — Kraków: 1885. — С. 88.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q123243396"></a>
2. ↑ Радаман А., Галубовіч В., Вілімас Д. Земскія ўраднікі Віцебскага ваяводства ў другой палове XVI — першай палове XVII стст. // Commentarii Polocenses historici / пад рэд. В. Галубовіч, В. Варонін — Наваполацк, Мн.: 2005. — Т. II. — С. 56.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q125940358"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q16449286"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q750424"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q125792553"></a>
3. ↑ ^{а б в} Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 453.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q125352562"></a>
4. ↑ Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 453–454.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q125352562"></a>
5. ↑ ^{а б} Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 452.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q125352562"></a>
6. ↑ Pacowie : materyjały historyczno-genealogiczne / пад рэд. J. Wolff — СПб.: 1885. — С. 94. — 377 с.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q124661538"></a>
7. ↑ ^{а б в г д е ё ж з} Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 454.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q125352562"></a>