Тэрмометр

Тэрмометр — прылада для вымярэння тэмпературы прынцып дзеяння тэрмометраў грунтуецца на фізічных з'явах, залежных ад уздзеяння тэмпературы.

Асноўныя віды тэрмометраў:

• газавыя
• манаметрычныя
• вадкасныя
• тэрмометры супраціўлення
• біметалічныя
• кварцавыя

і інш.

Вынаходцам тэрмометра лічыцца Галілеа Галілей, а тэрмін «тэрмометр» з'явіўся у 1636 годзе^[1].

У газавых тэрмометрах выкарыстоўваецца азот, вадарод, гелій. Дзеянне заснавана на законе Гей-Люсака. Вымяраюць тэмпературу ад 3 да 2300 К^[2].

У вадкасных тэрмометрах выкарыстоўваюцца ртуць, спірт, пентан, талуол. Дзеянне заснавана на лінейнай залежнасці ў пэўных межах аб'ёму вадкасці ад тэмпературы. Вымяраюць тэмпературу ад 70 да 1500 К^[2].

Дзеянне заснавана на ўласцівасці вадкасці, газу, пары змяняць ціск ў замкнёным аб'ёме пры змяненні тэмпературы. Вымяраюць тэмпературу ад 200 да 8000 К^[2].

Тэмпература вызначаецца па змяненню ЭРС у тэрмаспаях (тэрмаэлементы) або электрычнага супраціўлення (тэрмістары, тэрмометры супраціўлення).

• Псіхрометр

• Габец П. С. Тэрмометр // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 16: Трыпалі — Хвіліна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2003. — Т. 16. — С. 161. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0263-6 (Т. 16).
• Наумчик В. Н. Физика: словарь-справочник для школьников / В. Н. Наумчик, Э. М. Шпилевский. — Мн.: Новое знание, 2010. — С. 362. — 592 с. — 3 010 экз. — ISBN 978-985-475-397-3. (руск.)
• Жидкостный термометр // Советский энциклопедический словарь / Гл. ред. А. М. Прохоров. — 2. — М.: Советская энциклопедия, 1983. — 1600 с. — 125 000 экз. (руск.)

• Шаревская Д. И. Термометр(недаступная спасылка) // Вялікая савецкая энцыклапедыя (руск.)
• Астров Д. Н. Газовый термометр Архівавана 7 красавіка 2014. // Вялікая савецкая энцыклапедыя (руск.)

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Тэрмометр