Уладзімір Васілевіч Трацэўскі

Уладзімір Васілевіч Трацэўскі
Дата нараджэння	27 жніўня 1936(1936-08-27)
Месца нараджэння	Парычы, Беларусь
Дата смерці	не раней за 13 студзеня 2025 і не пазней за 16 студзеня 2025
Месца смерці	Мінск, Беларусь
Месца пахавання	Паўночныя могілкі
Грамадзянства	Беларусь
Альма-матар	БПІ (1964)
Месца працы	Белдзяржпраект архітэктурны факультэт БНТУ
Навуковая ступень	кандыдат архітэктуры (1993)
Навуковае званне	прафесар
Член у	Беларускае добраахвотнае таварыства аховы помнікаў гісторыі і культуры Саюз архітэктараў СССР Беларускі саюз архітэктараў
Подпіс

Уладзімір Васілевіч Трацэўскі (27 жніўня 1936(1936-08-27), Парычы — не раней за 13 студзеня 2025 і не пазней за 16 студзеня 2025, Мінск) — беларускі архітэктар, гісторык архітэктуры. Кандыдат архітэктуры (1993), прафесар (2000). Член Прэзідыума Беларускага таварыства аховы помнікаў гісторыі і культуры.

Скончыў у 1964 годзе Беларускі політэхнічны інстытут. Працаваў у Белдзяржпраекце. У 1969—2017 гадах выкладаў на кафедры «Тэорыя і гісторыя архітэктуры» архітэктурнага факультэта БНТУ: асістэнт, старэйшы выкладчык, дацэнт (1992), загадчык кафедры (1990—2000), прафесар (2000). У 1981—1986 гг. — намеснік дэкана архітэктурнага факультэта^[1].

У 1993 годзе ў пецярбургскім Інстытуце імя Рэпіна абараніў кандыдацкую дысертацыю «Народнае драўлянае жыллё Беларусі XVIII — XX стст. (генезіс, эвалюцыя, нацыянальныя асаблівасці)»^[2].

Член Саюза архітэктараў СССР з 1967 года. Пражываў Мінску^[3].

Памёр у студзені 2025 года. Пахаваны на Паўночным могілках Мінска^[4].

Займаецца вывучэннем архітэктурнай спадчыны Беларусі^[1].

Мае больш 70 навуковых і навукова-метадычных публікацый, у т.л. кніга «Народнае дойлідства Беларусі» (Мінск, 1976). Адзін з аўтараў навучальнага дапаможніка «Атлас помнікаў архітэктуры і мемарыяльных комплексаў Беларусі» (Мінск, 1983)^[3]. Падрыхтаваў і выдаў 5 навучальна-метадычных распрацовак па курсавым архітэктурным праектаванні і абмернай практыцы. Сааўтар кніг і навучальных дапаможнікаў. Аўтар фундаментальнай працы — навучальнага дапаможніка «Гісторыя архітэктуры народнага жылля Беларусі» (1989). Выступае з дакладамі на міжнародных, рэспубліканскіх навукова-даследчых і навуковых канферэнцыях, семінарах, у тым ліку і за мяжой^[1].

З’яўляецца адным з аўтараў праектаў і пабудаваных будынкаў і комплексаў: конкурсны праект планіроўкі забудовы мікрараёна «Усход» у Мінску (заахвочвальная прэмія), Міжнародны маладзёжны цэнтр «Юнацтва» на Заслаўскім вадасховішчы, жылыя дамы ў Мінску і іншых гарадах рэспублікі^[1], 9-павярховы жылы дом (1966), комплекс адміністрацыйных будынкаў — Дома тэхнічнай інфармацыі, Дома кнігі і Белкаапсаюза (1967) у Мінску^[3], царква ў в. Сіняўка Клецкага раёна, Саборная мячэць у Мінску (2004—2016)^[1].

Аўтар шэрагу праектаў рэстаўрацыі помнікаў архітэктуры ў Беларусі — касцёлаў у Варонча, Дараве, Бабруйску, Сёмкавым Гарадку, Воўчыне, царквы ў Вялікай Ліпе, сядзібнага комплексу ў в. Высокая Ліпа і інш^[1].

Трацэўскі дапамагаў як навуковы кіраўнік пры аднаўленні Любчанскага замка, запраектаваўшы ў тым ліку рэнесансныя купалы і архітэктурныя рашэнні страчаных вежаў^[5][2].

Узнагароджаны нагруднымі знакамі Міністэрства адукацыі СССР і Мінвуза Беларусі «За выдатныя поспехі ў працы», Ганаровымі граматамі Мінвуза БССР, БНТУ і Беларускага саюза архітэктараў^[1].

• Трацевский, В. В. Народное зодчество Белоруссии / В. В. Трацевский. — Минск : Полымя, 1976. — 31 с.
• Трацевский, В. В. История архитектуры народного жилища Белоруссии / В. В. Трацевский. — Минск : Выш. шк., 1989. — 191 с.

• Трацевский Владимир Васильевич // Архитекторы Советской Белоруссии: Биогр. справочник / Союз архитекторов БССР; Сост. В. И. Аникин и др. — Мн.: Беларусь, 1991. — 262 с. — ISBN 5-338-00611-1. (руск.)

• Трацевский Владимир Васильевич