Уладзімір Раманавіч Маджар
Уладзімір Раманавіч Маджар (26 ліпеня 1921, Калінкавіцкі раён, Гомельская вобласць — 3 чэрвеня 1985, Калінкавіцкі раён, Гомельская вобласць) — камандзір разліку 45-міліметровай гарматы 115-га асобнага знішчальна-супрацьтанкавага дывізіёна 13-й стралковай дывізіі 59-й арміі 1-га Украінскага фронту, старшы сяржант. Поўны кавалер ордэна Славы. БіяграфіяНарадзіўся 26 жніўня 1921 года ў вёсцы Крукавічы Калінкавіцкага раёна Гомельскай вобласці Беларусі ў сялянскай сям'і. Беларус. У 1937 годзе скончыў 7 класаў. Да 1938 года працаваў у калгасе на радзіме, затым рахункаводам у Даманавічах Гомельскай вобласці. У Чырвонай Арміі з 6 кастрычніка 1940 года. З 1941 года служыў на Чырванасцяжным Балтыйскім флоце. У баях Вялікай Айчыннай вайны з чэрвеня 1941 г., ваяваў у сухапутных войсках на Ленінградскім і 1-м Украінскім франтах. Член ВКП/КПСС з 1943 года. Камандзір разліку 45-міліметровай гарматы 115-га асобнага знішчальна-супрацьтанкавага дывізіёна старшы сяржант Уладзімір Маджар 20 студзеня 1945 года асабліва вызначыўся ў баях у раёне польскага населенага пункта Міхалуўка. Падтрымліваючы дзеянні стралковага батальёна, гарматны разлік Маджара дакладнай артылерыйскай стральбой знішчыў два кулямёта з разлікамі і падавіў агонь варожай гарматы. Загадам па 13-й стралковай дывізіі ад 27 студзеня 1945 года № 07 за мужнасць і адвагу праяўленыя ў баях старшы сяржант Маджар Уладзімір Раманавіч узнагароджаны ордэнам Славы 3-й ступені[1]. 31 студзеня 1945 года, на паўночным захадзе ад германскага горада Козель, цяпер польскі горад Кендзежын-Козле, разлік 45-міліметровай гарматы пад камандаваннем старшага сяржанта Уладзіміра Маджара агнём прамой наводкай знішчыў да двух дзясяткаў праціўнікаў. Загадам па 59-й арміі ад 18 лютага 1945 года № 20 за мужнасць і адвагу праяўленыя ў баях старшы сяржант Маджар Уладзімір Раманавіч узнагароджаны ордэнам Славы 2-й ступені[1]. 21 сакавіка 1945 года ў баі паўднёва-ўсход ад польскага горада Пруднік, рухаючыся ў баявых парадках пяхоты, гарматны разлік старэйшага сяржанта Уладзіміра Маджара падавіў артылерыйскім агнём два кулямёта, адбіў атаку ворага, знішчыў звыш дзесяці варожых салдатаў і ўзяў у палон аднаго афіцэра. Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 27 чэрвеня 1945 года за ўзорнае выкананне заданняў камандавання ў баях з нямецка-варожымі захопнікамі старшы сяржант Маджар Уладзімір Раманавіч узнагароджаны ордэнам Славы 1-й ступені, стаўшы поўным кавалерам ордэна Славы[1]. У 1946 годзе старшына Маджар В. Р дэмабілізаваны. Працаваў рахункаводам, брыгадзірам, затым тэхнікам-лесаводам у Даманавіцкім і Азарыцкім лясгасах. Жыў у вёсцы Крукавічы Калінкавіцкага раёна Беларусі. Памёр 3 ліпеня 1985 года. Узнагароджаны ордэнамі Айчыннай вайны 1-й ступені, Чырвонай Зоркі, Славы 1-й, 2-й і 3-й ступені, медалямі[1]. Зноскі
Літаратура
СпасылкіВладимир Романович Маджар на сайце «Героі краіны» |
|||||||||||||||||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
