Фердынанд III (вялікі герцаг тасканскі)

Фердынанда III
італ.: Ferdinando III d’Asburgo-Lorena
Фердынанда III.
Герб Габсбургска-Латарынгскага дому
Вялікі герцаг Тасканы 1790 — 1801 (пад імем Фердынанда III)
Папярэднік	П’етра Леапольда I
Пераемнік	Людовік I
1814 — 1824
Папярэднік	Эліза Банапарт
Пераемнік	Леапольд II
Нараджэнне	6 мая 1769(1769-05-06)[1][2][…] Фларэнцыя, Вялікае герцагства Тасканскае, Італія[3]
Смерць	18 чэрвеня 1824(1824-06-18)[1][2][…] (55 гадоў) Фларэнцыя, Вялікае герцагства Тасканскае, Італія[4]
Месца пахавання	Базіліка Сан-Ларэнца
Род	Габсбург-Латарынгскі дом[d]
Бацька	Леапольд II Габсбург
Маці	Марыя Луіза Іспанская[d]
Жонка	Марыя-Луіза Бурбон-Сіцылійская[d][5] і Марыя Фердынанда Саксонская[d][5]
Дзеці	Леапольд II[d], Марыя Тэрэза Тасканская[d], Archduke Franz Leopold, Hereditary Grand Duke of Tuscany[d][6], Archduchess Maria Luisa of Austria[d][6], Archduchess Carolina Ferdinanda of Austria[d][6] і stillborn son Habsburg-Lorraine[d]
Веравызнанне	Каталіцкая Царква
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Фердынанда III (італ.: Ferdinando III d’Asburgo-Lorena; 6 мая 1769, Фларэнцыя — 18 чэрвеня 1824, Фларэнцыя) — вялікі герцаг тасканскі ў 1790—1801 і 1814—1824 гадах, курфюрст і вялікі герцаг Зальцбурга ў 1803—1806 гадах, вялікі герцаг вюрцбургскі ў 1806—1814 гадах.

Фердынанд быў другім сынам імператара Свяшчэннай Рымскай імперыі Леапольда II і Марыі Луізы, інфанты Іспанскай. Ён атрымаў у спадчыну ад бацькі Вялікае Герцагства Тасканскае ў 1790 годзе. Быўшы аматарам мастацтва, ён дадаў да збору сваіх продкаў Медычы некалькі новых набыццяў, уключаючы Рафаэлеву «Мадонну дэль Грандука».

Высілкамі англічан ён выступіў супраць Францыі, за гэта яго землі ў 1796 годзе былі акупаваны арміяй Напалеона Банапарта, а ў 1799 годзе канчаткова заваяваны. Ён кіраваў Тасканай да 1801 года, калі Напалеон ператварыў яго герцагства ў каралеўства Этрурыі і аддаў сваёй сястры Элізе. У кампенсацыю Фердынанд атрымаў Зальцбургскае курфюрства.

Паводле Прэсбургскага міру 1805 года Фердынанд быў вымушаны саступіць Зальцбург, але атрымаў створанае для яго Вялікае Герцагства Вюрцбург. Ён заставаўся кіраўніком у ім да падзення Напалеона ў 1814 годзе, пасля чаго зноў вярнуўся ў Таскану.

Памёр у Фларэнцыі ў 1824 годзе, яго спадчыннікам стаў яго сын Леапольд.

З 1790 года быў жанаты з Луізай Марыяй Бурбон-Сіцылійскай (1773—1802), дачкой Фердынанда I і Марыі Караліны Аўстрыйскай. Дзеці:

• Караліна Фердынанда Тэрэза (1793—1802)
• Францыск Леапольд (1794—1800)
• Леапольд II (1797—1870), вялікі герцаг тасканскі
• Марыя Луіза Жазефа (1799—1857)
• Марыя Тэрэза (1801—1855), жонка караля Сардзініі Карла Альберта.

У 1821 годзе Фердынанд жаніўся ў другі раз на Марыі Фердынандзе Саксонскай (1796—1865), дзяцей у іх не было.