Францішак Іванавіч Вісмонт

Францішак Іванавіч Вісмонт
Францішак Іванавіч Вісмонт
Дата нараджэння	12 чэрвеня 1950 (74 гады)
Месца нараджэння	Ліда, Лідскі раён, Баранавіцкая вобласць, БССР, СССР;
Грамадзянства	СССР; Беларусь;
Род дзейнасці	навуковец, выкладчык універсітэта
Навуковая сфера	паталагічная фізіялогія
Месца працы	Нацыянальная акадэмія навук Беларусі; Мінскі медыцынскі інстытут; Мінскі медыцынскі інстытут;
Навуковая ступень	доктар медыцынскіх навук (1990)
Навуковае званне	прафесар; член-карэспандэнт НАН Беларусі (2004);
Альма-матар	Мінскі медыцынскі інстытут (1973);
Навуковы кіраўнік	Валерый Мікалаевіч Гурын
Узнагароды	;
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Францішак Іванавіч Вісмо́нт (12 чэрвеня 1950, Ліда, Гродзенская вобласць) — беларускі вучоны ў галіне фізіялогіі і паталогіі. Член-карэспандэнт Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (2004), доктар медыцынскіх навук (1990), прафесар (1997).

Біяграфія

Скончыў Мінскі дзяржаўны медыцынскі інстытут (1973). З 1976 года — у Беларускім дзяржаўным медыцынскім універсітэце малодшы навуковы супрацоўнік, асістэнт, дацэнт, прафесар, з 1996 года загадчык кафедры паталагічнай фізіялогіі^[2].

Навуковая дзейнасць

Работы ў галіне паталагічных механізмаў у ахоўна-прыстасоўвальных рэакцыях арганізма. Высветлена роля эндатаксінаміі ў фізіялогіі і паталогіі, ва ўзнікненні дызрэгуляцыйнай паталогіі, вывучаны механізмы парушэння і падтрымання сістэмных функцый арганізма, тэмпературнага гамеастазу, термарэзістэнтнасці ва ўзнікненні перадпаталагічных і паталагічных станаў, у патагенезе гіпертэрміі і ліхаманкавых станаў. Даказана рэгулятарная і патагенетычная ролю сістэмы арганічнага протэаліза і эндагенных інгібітараў протеиназ ў цэнтральных механізмах рэгуляцыі тэмпературы цела. Эксперыментальна ўстаноўлена значэнне ренінангеатэнзінавай сістэмы мозгу, эндагенных інгібітараў протэіназ ў механізмах развіцця ліхаманкавых станаў. Устаноўлена, што павышэнне актыўнасці альфа-антытрыпсіну ў крыві з’яўляецца важным патагенетычным фактарам эндатаксіны ліхаманкі. Паказаў цесную ўзаемасувязь паміж функцыянальнай актыўнасцю термарэгулятарных структур мозгу і ўзроўнем ў крыві эндагенных інгібітараў протэіназ, якія сінтэзуюцца гепатацітамі. Высветлена рэгулятарная роля гепатацытаў і клетак Купфера, іх дэтаксікаціоннай і эндатаксінааясшкоджваюшчай функцыі ў механізмах фарміравання тырэоіднага статусу арганізма і рэгуляцыі тэмпературы цела.

Аўтар больш за 260 навуковых прац, у тым ліку 2 манаграфій, 3 падручнікаў і 2 вынаходстваў.

Бібліяграфія

Об участии пептидгидропаз мозга в центральных механизмах терморегуляции при перегревании и пирогеналовой лихорадке // Нейрогиптиды и терморегуляция. Мн., 1990.
Роль ренинангиотензиновой системы мозга в центральных механизмах терморегуляции при пирогеналовой лихорадке // Термофизиология. Мн., 1994. Вып.3.
Хроничекие поражения печени холестатической и токсической природы. Мн.: БДМУ, 2004 (в соавт.).
Зависимость терморегуляции от состояния детоксикационной функции печени и выраженности эндотосинемии // Нейрогуморальные механизмы регуляции функции в норме и патологии. Мн., 2007.
Патологическая анатомия и патологическая физиология. Мн.: Вышэйшая школа, 2007 (в соавт.).
Основы биоэтики. Мн.: Вышэйшая школа, 2010 (в соавт.).