Яніна Міхайлаўна Сакалова
Яніна Міхайлаўна Сакалова (укр.: Соколова Яніна Михайлівна; нар. 6 сакавіка 1984, Запарожжа, Украінская ССР, СССР) — украінская журналістка, грамадскі дзеяч, блогер. Аўтар і вядучая праграмы «Рандэву» на 5 канале, праектаў на YouTube: «Вечар з Янінай Сакаловай» і «Сорамна!». Заснавальніца праекта «Я, Ніна» у дапамогу анкахворым, медыяамбасадорка HeforShe ва Украіне, валанцёр ААС. У 2019 заняла першае месца ў рэйтынгу самых папулярных блогераў Украіны па версіі чытачоў сайта ICTV[3]. У тым жа годзе ўвайшла ў рэйтынг 100 самых уплывовых жанчын Украіны па версіі часопіса Фокус[4]. Сакалова ўваходзіць у тройку самых уплывовых людзей на ўкраінскую моладзь у сацыяльных сетках па версіі International Research & Exchange Board[5][6]. БіяграфіяСкончыла Запарожскую гімназію № 28, паступіла ў Запарожскі нацыянальны ўніверсітэт, дзе атрымала псіхалагічную адукацыю. Таксама ў Кіеўскім нацыянальным універсітэце тэатра, кіно і тэлебачання імя І. Карпенкі-Карага атрымала адукацыю актрысы тэатра і кіно[7][8]. 30 мая 2010 года выйшла замуж за банкіра Уладзіміра Літвіна. Нарадзіла сыноў Мікалая і Мірона. Перамагла рак, прайшоўшы працяглы курс прамянёвай і хіміятэрапіі. Па матывах гэтага вопыту стварыла праект «Я, Ніна»[9], каб змяніць стаўленне соцыума да анкахворых, палегчыць іх жыццё і павысіць дабрабыт[10]. Атэістка. Захапляецца бегам. Трэніруецца ў камандзе кіеўскіх лёгкаатлетаў TopRunners. У інтэрв’ю Валерыю Маркусу 31 кастрычніка 2021 года ўзгадала Уладзіміра як былога мужа. Кар’ераКар’еру пачала ў прэсе, у Запарожскім выдавецтве «Телесіті», дзе вяла рубрыку «Сам-насам з…». У 2000 годзе працавала карэспандэнткай газеты «Запорізька січ». У 18 гадоў стажыравалася на Запарожскім канале TV5. У 2001 годзе працавала там вядучай прагнозу надвор’я[7]. У 2003 годзе Сакалова была вядучай праграмы «Всі гроші світу» на Луганскім рэгіянальным тэлеканале «Лот ТВ». У 2004 годзе была актрысай «Свабоднага тэатра», дзе грала Салі ў спектаклі «Чайка Джонатан Лівінгстан» па творы Рычарда Баха. Затым грала ў спектаклях «Пірандэла», «Кава і цыгарэты» і «Украінскі Дэкамерон» тэатру «Дах». 2006—2017: пачатак тэлевізійнай кар’ерыНа тэлебачанне Сакалова вярнулася ў 2006 годзе, вядучай і журналісткай у ранішнім шоў «Раніца з Інтэрам». У тым жа годзе пачала здымацца ў кіно. 3 2007 па 2008 гады была вядучай і журналісткай праграмы «Сняданак з 1+1». У 2009 годзе вяла перадачу «Раніца на пятым». З 2012 года вядучая праграмы «Кіно з Янінай Сакаловай», а ўжо з 2015 года праграмы «Рандэву з Янінай Сакаловай» на «5 канале»[11][12]. 13 лістапада 2017 года з Алесяй Каржанеўскай заснавала школу экранных мастацтваў «Screen School», дзе яна была таксама куратарам курса «Тэлевядучы»[13]. З 2018: праекты «Вечар» і «Я, Ніна» У Кіеве ў кінатэатры «Кастрычнік» 18 красавіка 2018 года адбыўся прэм’ерны паказ дакументальнага фільма пра воінаў АТА «Мы — салдаты» (англ.: We are soldiers), адной з прадзюсараў якога была Сакалова. 28 верасня на міжнародным кніжным фестывалі ў Дняпры прэзентаваная інтэрактыўную кнігу «Шаўчэнка на кожны дзень», у якую было знята 53 відэаролікі, у якіх Сакалова дэкламуе вершы паэта[14][15]. У кастрычніку таго ж года яна стала вядучай аўтарскага YouTube-праекта «Вечар з Янінай Сакаловай», які выкрывае фэйкі расійскай прапаганды пра Украіну. 22 мая 2019 года паведаміла аб мультымедыйным праекце «Я, Ніна», заснаваны на рэальных падзеях з яе жыцця[16]. Мэтай праекта з’яўляецца дапамога анкахворым усвядоміць каштоўнасць жыцця і пачаць змагацца за яго. Праект будзе складацца з кнігі, песні і поўнаметражнага мастацкага фільма, у якім сыграюць Валерыя Ходас і Валерый Харчышын, а галоўную ролю выканае Сакалова[17]. Сакалова запусціла аўтарскі праект «Як вам не сорамна!» на тэлеканале «Украіна 24», прэм’ера якога адбылася 19 сакавіка 2020 года. Пасля трох выпускаў праграмы, 3 красавіка тэлеканал часова спыніў яго вытворчасць, спасылаючыся на каранцін ва Украіне. Аднак праз тыдзень Сакалова перазапусціла праект на сваім YouTube-канале пад назвай «Сорамна!»[18]. З 21 красавіка праект таксама выходзіць на «4 канале»[19]. Грамадская дзейнасцьМедыяамбасадорка Руху За правы жанчын «HeforShe» ва Украіне. Валанцёрка ААС. 2014 года прыняла ўдзел у здымцы для дабрачыннага календара «Шчырыя», прысвечанага украінскаму нацыянальнаму касцюму і яго папулярызацыі[20]. Праект быў рэалізаваны намаганнямі ГЦ «Дамасфера» і камунікацыйнага агенцтва Gres Todorchuk. Усе сродкі ад рэалізацыі календара перададзеныя на дапамогу параненым байцам АТА у Кіеўскі ваенны шпіталь цэнтра валанцёрства Украінскага каталіцкага ўніверсітэта «Валанцёрская Сотня»[21]. У 2018 годзе падтрымала зварот Еўрапейскай кінаакадэміі ў абарону зняволенага ў Расіі ўкраінскага рэжысёра Алега Сянцова. 22 мая 2019 года паведаміла ў Facebook, што яна сем месяцаў змагалася з анкалогіяй і вылечылася. Тады ж абвясціла мультымедыйны праект «Я, Ніна»[22]. У сакавіку 2020 года Сакалова заснавала фонд «Варто жити», мэта якога знаходзіць і акумуляваць дабрачынныя сродкі, прыцягнутыя ад бізнесу і фізічных асоб шляхам празрыстага размеркавання паміж сацыяльнымі ініцыятывамі і праектамі, якія толькі пачынаюць сваю дзейнасць ці ўжо актыўна дзейнічаюць і рэалізуюць праект у сферы анкалогіі. Тэлебачанне
Тэатральныя працы
Фільмаграфія
Крыніцы
Спасылкі
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
