ខេត្តឧប្បលរាជធានី
ឧប្បលរាជធានី (อุบลราชธานี)ជាទូទៅគេហៅអក្សរកាត់ថា ឧបល គឺជា ខេត្ត ធំមួយនៅ តំបន់ភាគឦសាន វាមានផ្ទៃដីធំជាងគេទីពីរនៅ ភូមិភាគឦសាន បន្ទាប់ពីខេត្តនគររាជសីមា និងទី៥នៅ ប្រទេសថៃ និងជាខេត្តដែលមានប្រជាជនច្រើនបំផុតទី២ក្នុងប្រទេសបន្ទាប់ពីខេត្តនគររាជសីមា។[ត្រូវការអំណះអំណាង] វាជាខេត្តដែលមានប្រវត្តិយូរលង់ណាស់មកហើយ។ មានភស្តុតាងទាំងប្រវត្តិសាស្ត្របុរាណ និងបុរាណវិទ្យា ដូចជាគំនូរលាបពណ៌ជាដើម។ ឧទ្យានជាតិផាតែម ហើយក៏មានកន្លែងទេសចរណ៍សំខាន់ៗជាច្រើនផងដែរ។ ប្រពៃណីដ៏ល្បីល្បាញរបស់ខេត្តនេះគឺការដង្ហែទៀន។ [១] ដែលមានព្រំប្រទល់ជាប់ ខេត្តអំណាចចម្រើន , ខេត្ត យសោធរ , ខេត្ត ស៊ីសាកេត, ប្រទេសឡាវ និង កម្ពុជា។ ប្រវត្តិសាស្ត្រឧប្បលរាជធានី គឺជាទីក្រុងមួយដែលមានតំបន់រដ្ឋបាលតាមដែលភ្នែកអាចមើលឃើញ។ គ្របដណ្ដប់លើវាលទំនាបនៅប៉ែកខាងកើតនៃភូមិភាគឦសាន។ វាក៏មានទន្លេសំខាន់ៗចំនួនបីផងដែរ៖ ទន្លេជី ទន្លេមូន និង ទន្លេមេគង្គ ក៏មានទន្លេតូចៗដែលមានប្រភពចេញពីជួរភ្នំក្នុងតំបន់ផងដែរ ដូចជា ឡាំសេបុក ឡាំសេបៃ ឡាំដុមយ៉ៃ។ល។ ទន្លេទាំងអស់នេះ វាហូរកាត់វាលទំនាបនៅខាងជើង និងខាងត្បូងជាខ្សែវែង ដល់មាត់ទន្លេមេគង្គ និងទន្លេមេគង្គ។ ផ្តល់ភាពសម្បូរបែបដល់តំបន់ទាំងមូលនៅក្នុងតំបន់នេះ។ វាបានបង្កើតបរិយាកាសសមរម្យសម្រាប់ជីវិតមនុស្ស និងសត្វតាំងពីបុរាណកាលមក [២] កាលពីមុន តំបន់នេះជាកម្មសិទ្ធិ រាជាណាចក្រអង្គរ រហូតដល់ ព្រះបាទហ្វាង៉ុម បានបង្កើត នគរឡានឆាង។ ហើយក្រោយមកបានក្លាយជា នគរ ឡានឆាង ចំប៉ាសាក់ ក្រោយមកនៅឆ្នាំ ព.ស. ២៣១៤ ក្រុម ចៅពញាវូ ព្រមជាមួយ ថាវ ខាំផុង (ព្រះព្រីម វរៈសុរិយាវង្ស) បានធ្វើចំណាកស្រុកពី នគរឃឿន ខាន់ កាប កែវបាបាន បានមកបង្កើតទីក្រុងថ្មីនៅតំបន់ ដនតែង ក្រោយមកក៏មានទឹកជំនន់នៅលើកោះនោះ ដូច្នេះ ទីក្រុងត្រូវបានផ្លាស់ប្តូរមកនៅតំបន់បច្ចុប្បន្ននៃខេត្ត។ ហើយត្រូវបានបង្កើតឡើងជាទីក្រុង ឧប្បលរាជធានី ដែលជាអ្នកក្រោមបង្គាប់ផ្ទាល់ទៅ ទីក្រុងបាងកក នៅក្នុងឆ្នាំ គ.ស. ១៧៩២ រហូតដល់ត្រូវបានបញ្ចូលជាផ្នែកមួយនៃខេខេត្តឦសាន និង ខេត្តអ៊ូប៊ុន មុនពេលត្រូវបានផ្ទេរទៅ ខេត្តនគររាជសីមា ក្នុងឆ្នាំ១៩២៦។ ក្នុងឆ្នាំ 1933 ប្រទេសទាំងមូលត្រូវបានលុបចោល។ ខេត្ត ឧប្បលរាជធានី ដែលបំបែកចេញពីខេត្ត នគររាជសីមានៅពេលនោះ។ វាបានក្លាយជាខេត្តធំជាងគេនៅក្នុងប្រទេសថៃ។ បន្ទាប់មកខេត្ត ឧប្បលរាជធានី ត្រូវបានបែងចែកនៅឆ្នាំ ១៩៧២ ស្រុកយសោធរ និងស្រុកជិតៗត្រូវបានបំបែកជា ខេត្តយសោធរ ហើយក្រោយមកនៅឆ្នាំ1993 ត្រូវបានបែងចែកម្តងទៀតដោយ ស្រុក អំណាចចម្រើន និងស្រុកនៅក្បែរនោះត្រូវបានបំបែកទៅជា ខេត្តអំណាចចម្រើន ខេត្ត ឧប្បលរាជធានី បច្ចុប្បន្នជាខេត្តធំជាងគេទី 5 ក្នុងប្រទេសថៃ និងមានប្រជាជនច្រើនជាងគេទី 3 នៅក្នុងប្រទេស។ រដ្ឋាភិបាលក្នុងតំបន់ខេត្ត ឧប្បលរាជធានី ត្រូវបានបែងចែករដ្ឋបាលជា 25 ស្រុក 219 ស្រុក 2704 ភូមិ រួមមាន : 
ប្រាសាទខ្មែរប្រាសាទបានបិណ្ឌ , ប្រាសាទននថងឡាង(ปราสาทหนองทองหลาง) , ប្រាសាទភូកុកយ៉ៃ(ปราสททภูโคกใหญ่) , ប្រាសាទភូប្រាសាទ(ปราสาทภูปราสาท) , ប្រាសាទធាតុនាងពញា , គុយអ៊ុបម៉ុង(กู่อูบมุง)ស្រុកសំរោង , ទីតាំងបុរាណវត្ថុវត្តព្រះគណេស(แหล่งโบราณคดีวัดป่าพระพิฆเนศ) ស្រុកមឿង , សិលាចារឹកនៅមាត់ទន្លេមេណាម(จารึกปากแม่น้ำมูล) , ប្រាសាទណុងបុន(ปราสาทหนองบอน) ស្រុកដេតឧត្តម , រូបភាពឆ្លាក់របស់ ណាណៃ បត់ធមស៊ីន(ภาพสลักนานายณ์บรรทมสินธุ์ที่) , ប្រាសាទកេងតូ(วัดแก่งตอย) , គុហាភូម៉ាណៃ(ถ้ำภูหมาไน) ,វត្តស្រះកែវ(วัดสระแก้ว) , រមណីយដ្ឋានបុរាណវិទ្យាមិនកែ(โบราณสถานโนนแก) , ប្រាសាទបាននោនយ៉ៃ(ปราสาทบ้านโนนใหญ่) ។ យោង
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
.jpg)
Portal di Ensiklopedia Dunia
