Љашница

Љашница

Љашница е поранешно село во југозападна Бугарија, општина Петрич, област Благоевград.

Љашница се наоѓала во Светиврачко- петричка Котлина во северното подножје на Беласица, југозападно од градот Петрич. Денес е локалитет на територијата на градот, сместен од десната страна на алувијалниот конус на Љашничка река.

Љашница има богата античка историја. На површина од околу 200 декари се гледаат контурите на неколку уништени објекти. На локалитетот има големо количество обична и уметничка керамика од XIII-XIV и XV-XVIII век. Тука бил пронајден и дел од натпис на бугарски јазик напишан на фрагмент од тула. Од областа на населбата потекнува и колективен наод од 351 бакарни византиски монети.

Населбата се споменува во османлискиот даночен регистар од 1570 година под името Лешница и законски се вбројува во селата на градот Петрич. Според документот, таму живеат 70 христијански и 4 муслимански домаќинства. Влегува во зијаметот на Ахмед Челеби ефенди - поранешен дефтердар на имотите на Дијарбекир и мутеферик во султанскиот двор и плаќале даноци во износ од 15.615 акчи. Тука имало и манастир Свети Никола, кој плаќал данок од 100 декари за пченица, мешана пченица и сорго.

Кон крајот на 19 век, Љашница било село во Петричката Каза на Отоманската империја.

Георги Стрезов во 1891 година напишал за селото:

Љашница, село, чиј дел е чифлик на истиот Хусни бег. Изграден е во полето во подножјето на Беласица; Се наоѓа на 3/4 од час југозападно од Петрич. Земјоделци, рудари за јаглен; Тие обработуваат и малку свила. Куќи 60, расфрлани на значително растојание една од друга.^[1]

До 1900 година, според статистиката на Васил К‘нчов („Македонија. Етнографија и статистика“), во селото живееле 100 Турци.^[2]

На почетокот на 20 век овде била изградена црквата „Света Петка“ околу која подоцна се формирал Петричкиот манастир.

1. ↑ Стрезов, Георги (1891). „Два санджака отъ Источна Македония“ (PDF). Периодическо списание на Българското книжовно дружество въ Средѣцъ. Средѣцъ: Държавна печатница. Година Осма (XXXVII–XXXVIII): 31.
2. ↑ Кѫнчовъ, Василъ (1900). Македония. Етнография и статистика. София: Българското книжовно дружество. стр. 186. ISBN 954430424X.