Алојз Ребула
Алојз Ребула (21 јуни 1924 - 23 октомври 2018) бил словенечки писател, драматург, есеист и преведувач и истакнат припадник на словенечкото малцинство во Италија. Живеел и работел во Вила Опицина во провинцијата Трст, Италија.[1] Бил член на Словенечката академија на науките и уметностите.[2] ЖивотРебула бил роден во етнички словенечкото село познато како Сан Пелаџо во близина на Дуино, во тогашното Кралство Италија. Како последица на антисловенската италијанизациска политика на фашистичкиот режим, Ребула не можел да добие образование на својот мајчин јазик. Одел во училишта на италијански јазик, каде што се запознал со италијанската култура и литература. Заминал во гимназијата во Горица, а подоцна и во ликејот во Удине, каде што дипломирал во 1944 година. Од кога завршила Втората светска војна се преселил во Југославија. Студирал класична филологија на Универзитетот во Љубљана, од каде што дипломирал во 1949 година. Во 1951 година, тој се вратил во Италија поради притисоците од страна на комунистичкиот режим.[1] Во 1956 година, му бил забранет влез во Југославија поради неговото политичко противење на комунистичкиот систем. Во 1960 година Ребула докторирал на Универзитетот во Рим со тезата Божествената комедија на Данте во словенечки преводи. Истата година властите му забраниле да влезе во Југославија по втор пат, бидејќи тој во тоа време јавно протестирал во весниците во Трст против задушувањето на објавувањето на романот Листина (Документот) од Едвард Кочбек во Словенија.[1] Во 1960-тите Ребула се населил во Трст, каде што ја држел работата на наставник по латински и старогрчки јазик во средните училишта со словенечки наставен јазик. Исто така, се занимавал и со културна работа со локалната словенечка заедница. Заедно со Борис Пахор, тој го уредувал списанието Заливот, основано за промовирање на политичкиот и културниот плурализам и вредностите во врска со западната демократија. Исто така, бил ко-уредник на книжевните списанија Сидро, Струи и Мост. Во тој период, Ребула повторно го прифатил католицизмот, откако се свртел кон виталистички агностицизам за време на неговите тинејџерски години, делумно како резултат на влијанието на Фридрих Ниче и словенечките модернистички автори како што бил Отон Жупанчич. Во 1975 година, Пахор и Ребула објавиле интервју за книга со насловот Едвард Коцбек: сведок на нашето време, во кое Ребула ги осудил убиствата на 12.000 членови на словенечката антикомунистичка милиција194 од страна на Комунистичката милиција во јуни, Книгата создала скандал во Југославија[1] и на Пахор и на Ребула им било забранет влез во Југославија неколку години. По демократизацијата и независноста на Словенија во 1990 и 1991 година, Ребула ја држел работата на колумнист за неколку католички списанија и списанија во Словенија. Живеел и работел во неговото родно село во италијанскиот дел на Карстскиот регион. Ребула починал на 23 октомври 2018 година, на возраст од 94 години.[2] ДелаРебула објавил голем број на колекции на есеи, дневници, романи, драми, кратки прози и други дела кои биле преведени на многу странски јазици. Истакнатиот словенечки автор и интелектуалец Андреј Капудер изјавил дека делото напишано од страна на Ребула „е најдоброто што ние Словенците можеме да му го покажеме на светот денес“. Термините што најдобро го дефинирале Ребула се антиката, христијанството и словенештвото или, како што тој самиот си изјавил: „Продачкиот Карст наредил две тирански љубови: на антички сплав ќе го расцепиш словенското море!“[1] Неговиот извор на инспирација најмногу потекнувал од историскиот, културниот и природниот свет на словенечкото приморје, иако напишал и роман во врска со животот на мисионерот Фредерик Барага. Тој размислувал за судбината на една мала нација и за поопштите прашања во врска со човековата состојба. Неговата проза можела да биде опишана како лирска и рефлексна. Тој бил познат по своите дневници и есеи. Заедно со филозофот Милан Комар (чии дела биле забранети во Словенија дури до доцните 1980-ти), Ребула бил еден од првите словенечки автори кој опширно пишувал за филозофијата на Жак Маритен, кого Ребула го гледал како еден од неговите најважни „духовни татковци“. Тој ги превел „Седумте против Теба“ на Есхил[3] и Мајлс Глориосус на Плавт на словенечки јазик, како и словенечки автори како Коцбек и Левстик на италијански јазик. Ребула бил награден со неколку награди за неговото пишување.[4] Во 1969 година ја освоил наградата од Прешернов фонд, таканаречената „мала“ Прешерова награда, за романот „Во ветрот на Сибила“. Во 1995 година ја освоил Прешеренската награда, која била највисоката словенечка награда за културни достигнувања, за уметничките достигнувања за неговото животно дело. Во 1997 година ја освоил наградата Ачерби за романот „Во ветрот на Сибила“ кој бил преведен на италијански јазик, а во 2005 година ја освоил наградата „Кресник“ за Ноктурн за Приморјето, што жирито го изгласало за најдобриот словенечки роман на годината. Ребула починал на 23 октомври 2018 година, на 94-годишна возраст.[2] Наводи
Литература
Надворешни врски
|
||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
