Ал Гор

Ал Гор
Ал Гор во 1994
45. Потпретседател на САД
На должноста 20 јануари 1993 – 20 јануари 2001
Претседател	Бил Клинтон
Претходник	Ден Квејл
Наследник	Дик Чејни
Сенатор од Тенеси
На должноста 3 јануари 1985 – 2 јануари 1993
Претходник	Хавард Бакер
Наследник	Харлан Матевс
Лични податоци
Роден(а)	Алберт Арнолд Гор Јуниор 31 март 1948(1948-03-31) (77 г.) Вашингтон, Соединетите Држави
Партија	Демократска партија
Сопружник	Типер Гор (в. 1970; раз. 2010)
Деца	4, Карена, Кристин
Родители	Алберт Гор Паулина Гор
Образование	Харвардски универзитет
Граѓански награди	Нобелова награда за мир (2007)
Потпис
Портал	algore.com
Воена служба
Припадност	САД
Род	Војска на Соединетите Држави
Траење	1969–1971
Чин	Десетар
Единица	20. Инженерска бригада
Битки/војни	Виетнамска војна
Воени одликувања	Медал за национална одбрана

Алберт Арнолд „Ал“ Гор Помладиот (роден на 31 март 1948 година) — американски политичар и екологист, кој служел како 45-ти потпретседател на САД од 1993 до 2001 година. Гор во 1992 година бил избран со Бил Клинтон како претседател на САД, а истиот успех го доживеал и на следните избори во 1996 година. Скоро пред крајот на вториот мандат на Клинтон, Гор бил избран за кандидат на претседателските избори во 2000 година, но ги загубил изборите во многу блиска трка по пребројувањето на Флорида. По завршувањето на мандатот за заменик претседател во 2001 година, Гор останал истакнат како автор и активист за животната средина, за чија работа во својот активизам за климатските промени (заедно со Меѓувладиниот панел за климатски промени) добил Нобелова награда за мир во 2007 година.

Гор бил службеник на Тенеси (1977-1985) и од 1985 до 1993 година служеше како сенатор од таа држава. Тој бил заменик претседател за време на администрацијата на Клинтон од 1993 до 2001 година. Претседателските избори во 2000 година биле една од најблиските претседателски трки во историјата. Гор го освоил народното гласање, но по контроверзниот изборен спор околу пребројувањето во Флорида (решен од Врховниот суд на САД, кој пресуди 5-4 во корист на Буш), тој ги загубил изборите.

Гор е основач и сегашен претседавач на Проектот за климатска реалност, соосновач и претседател на генерација инвестиции за управување, член на Управниот одбор на „Епл АД“^[1] и постар советник на Гугл. Гор е исто така партнер во фирмата Клајнер Перкинс, која ја предводи групата решенија за климатски промени^[2][3]. Тој работел како визитинг професор на Државниот универзитет Среден Тенеси, Факултетот за новинарство на Универзитетот Колумбија, Универзитетот Фиск и Универзитетот во Калифорнија, Лос Анџелес^[1][4][5][6]. Тој бил член на Одборот на директори на Светскиот институт за ресурси^[7].

• Матична страница
• Ал Гор на Семрежната филмска база на податоци (англиски)

• Ал Гор на TED
• Gore Гостувања на C-SPAN

п р у Добитници на Нобеловата награда за мир 1901–1925 1901 Анри Динан и Фредерик Паси 1902 Ели Дикомен и Шарл Албер Гоба 1903 Вилијам Рандал Кример 1904 Институт за меѓународно право 1905 Берта фон Сутнер 1906 Теодор Рузвелт 1907 Ернесто Теодоро Монета и Луј Рено 1908 Клас Понтус Арнолдсон и Фредрик Бајер 1909 Огист Бернер и Пол де Констан 1910 Постојана меѓународна мировна канцеларија 1911 Тобијас Асер и Алфред Фрид 1912 Елиху Рут 1913 Анри Лафонтен 1917 Црвен крст 1919 Вудро Вилсон 1920 Леон Буржоа 1921 Јалмар Брантинг и Кристијан Ланге 1922 Фритјоф Нансен 1925 Остин Чемберлен и Чарлс Доз 1926–1950 1926 Аристид Бријан и Густав Штреземан 1927 Фердинанд Буисон и Лудвиг Квиде 1929 Франк Келог 1930 Ларс Седерблом 1931 Џејн Адамс и Николас Батлер 1933 Норман Ејнџел 1934 Артур Хендерсон 1936 Карл фон Осјецки 1937 Роберт Сесил 1938 Нансенова меѓународна канцеларија за бегалци 1944 Црвен крст 1945 Кордел Хал 1946 Емили Грин Болч и Џон Мот 1947 Американски комитет на пријателски услуги 1949 Џон Бојд Ор 1950 Ралф Банч 1951–1975 1951 Леон Жуо 1952 Алберт Швајцер 1953 Џорџ Катлет Маршал 1954 Висок комесаријат на ООН за бегалци 1957 Лестер Пирсон 1958 Жорж Пир 1959 Филип Ноел-Бејкер 1960 Алберт Лутули 196 Даг Хамаршелд 1962 Лајнус Карл Полинг 1963 Црвен крст 1964 Мартин Лутер Кинг 1965 УНИЦЕФ 1968 Рене Касен 1969 МРО 1970 Норман Борлог 1971 Вили Брант 1973 Хенри Кисинџер 1974 Шон МекБрајд и Еисаку Сато 1975 Андреј Сахаров 1976–2000 1976 Бети Вилијамс и Мејрид Кориган Мегвајер 1977 Амнести интернашенал 1978 Анвар ел Садат и Менахем Бегин 1979 Мајка Тереза 1980 Адолфо Перез Ескивел 1981 Висок комесаријат на ООН за бегалци 1982 Алва Мирдал и Алфонсо Роблес 1983 Лех Валенса 1984 Дезмонд Туту 1985 МГФПНВ 1986 Ели Визел 1987 Оскар Аријас Санчез 1988 МСООН 1989 Тензин Гјатсо 1990 Михаил Горбачов 1991 Аунг Сан Су Ќи 1992 Ригоберта Менчу Тум 1993 Нелсон Мандела и Фредерик де Клерк 1994 Јасер Арафат, Шимон Перес и Јицак Рабин 1995 Џозеф Ротблат и ПКНСП 1996 Карлос Бело и Жозе Рамос Орта 1997 МДЗМ и Џоди Вилијамс 1998 Џон Хјум и Дејвид Тримбл 1999 Лекари без граници 2000 Ким Дае-Јунг 2001–денес 2001 Организација на Обединетите нации и Кофи Анан 2002 Џими Картер 2003 Ширин Ебади 2004 Вангари Матаи 2005 МАНЕ и Мухамед Ел Барадеј 2006 Мухамед Јунус и банка Грамен 2007 МПКП и Ал Гор 2008 Марти Ахтисари 2009 Барак Обама 2010 Љу Сјаобо 2011 Елен Џонсон Серлиф, Лејма Гбови и Тавакул Карман 2012 Европска Унија 2013 Организација за забрана на хемиско оружје 2014 Калијаш Сатијарти и Малала Јусуфзаи 2015 Туниски национален квартет 2016 Хуан Мануел Сантос 2017 Меѓународна кампања за укинување на нуклеарното оружје 2018 Надија Мурад и Денис Муквеге 2019 Абиј Ахмед Али 2020 Светска програма за храна 2021 Марија Реса и Дмитриј Муратов 2022 Алес Бјаљацки, Меморијал и Центар за граѓански слободи