Висок комесаријат на ООН за бегалци

Оваа статија или заглавие има потреба од викифицирање за да ги исполни стандардите за квалитет на Википедија. Ве молиме помогнете во подобрувањето на оваа статија со соодветни внатрешни врски.

Оваа статија можеби бара дополнително внимание за да ги исполни стандардите за квалитет на Википедија. Ве молиме подобрете ја оваа статија ако можете.

Висок комесаријат на ООН за бегалци

Канцеларија на Високиот комесаријат на ООН за бегалци
Вид	Програма на Обединетите нации
Правен статус	Непрофитна
Седиште	Женева, Швајцарија
Мреж. место	unhcr.org

Висок комесаријат на ООН за бегалци(УНХЦР; основана 14 декември, 1950) — агенција под надлежност на Обединетите Нации со мандат за заштита и поддршка на бегалците на барање на владите или на самите ОН и помага во нивна повторна социјализација и вклучување или сместување во друга замја. Нивните канцеларии се во Женева, Швајцарија, со повеќе од 17,300 работнички кадар во 135 држави.^[1]

УНХЦР е основана на 14 декември 1950 година и ја наследила претходната агенција, Агенција за олеснување и рехабилитација на Обединетите нации. Агенцијата има мандат да води и координира меѓународни акции за заштита и решавање на проблемите на бегалците низ целиот свет. Нејзина главна цел е да ги заштити и да обезбеди почитување на правата на бегалците. Таа се стреми да обезбеди секој да може да побара азил и да најде безбедност во друга земја, со можност доброволно да се врати во сопствената земја, да биде вклучен или да се пресели во друга земја.

Мандатот на УНХЦР бил значајно проширен за да може да обезбеди заштита и хуманитарна помош и на други лица што се водат како „загрижувачки“, вклучувајќи внатрешно раселени лица кои влегуваат во правната категорија на бегалци под Конвенција за статус на бегалци од Обединети нации и Протоколот од 1967, Конвенцијата на Организацијата за Африканска обединетост од 1969, или некој друг мировен договор ако ја напуштат земјата, но кои сѐ уште се присутни во нивната земја на потекло. УНХЦР моментално има свои мисии во Либан, Јужен Судан, Чад/Дарфур, Демократска Република Конго, Ирак, Авганистан како и во Кенија да помогне и да им обезбеди помош на внатрешно раселените лица и бегалци.

Повеќето палестински бегалци – тие во Западен Брег, Појасот Газа, Либан, Сирија и Јордан – не спаѓаат по одговорност на УНХЦР, туку под постарата организација, Агенција за олеснување и труд на Обединетите нации за палестинските бегалци (УНРВА/UNRWA). Но Палестинските бегалци надвор од доменот на работење на УНРВА потпаѓаат под мандатот на УНХЦР, ако ги исполнат строгите бегалски критериуми на УНРВА.

Неколку нови програми во последно време биле претставени за да биде обезбедена поддршка и да се подигне нивото на свест за бегалците низ целиот свет. Овие две програми се дел од Милениумски цели на Обединетите нации.

Од 1954 година, Наградата за бегалци „Нансен“ на УНХЦР е доделувана секоја година на лице или организација како признание за извонредната услуга за каузата на бегалците, раселените или лицата без држава.

УНХЦР има добиено Нобелова награда за мир во 1954 и 1981 година. На УНХЦР му била доделена Наградата „Индира Ганди“ во 2015 година.

Во 1991 година била наградена со Награда на принцезата на Астурија за меѓународна соработка.^[2]

Од 1 јануари, 2007 УНХЦР прикажала вкупна бројка од 21 018 589 поединци кои спаѓаат под нејзиниот мандат.

• 7 979 251 во Азија, од кои
  • 2 580 638 во Средниот Исток
  • 2 974 315 во Југоисточна Азија
  • 218 584 во Средна Азија
  • 1 304 189 во Јужна Азија
  • 901 525 во Источна Азија и Тихи Океан
• 4 740 392 во Европа, од кои
  • 1 617 214 во Источна Европа
  • 708 132 во југоисточна Европа
  • 616 132 во Средна Европа и во Балтичките држави
  • 1 798 914 во Западна Европа
• 5 069 123 во Африка, од кои
  • 1 359 175 во Централна Африка и регионот околу Големите езера
  • 2 105 314 во Источна Африка
  • 1 031 030 во Западна Африка
  • 434 427 во Јужниот африкански регион
  • 139 177 во Северна Африка
• 3 229 822 во Америка, од кои
  • 717 545 во Северна Америка и на Карибите
  • 2 512 277 во Јужна Америка

УНХЦР има персонал од околу 6300 вработени во 110 земји.^[3]

На местото на Висок Претставник биле

• Филипо Гранди, 2016 - сè уште (Италија)
• Антонио Гутерес, 2005 - 2016 (Португалија)
• Руд Луберс, 2001 - 2005 (Холандија)
• Садако Огата, 1990 - 2000 (Јапонија)
• Торвалд Столтенберг, јануари-ноември 1990 (Норвешка)
• Жан-Пјер Хоке, 1986 - 1989 (Швајцарија)
• Пол Хартлинг, 1978 - 1985 (Данска)
• Принц Садрудин Ага Кан, 1965 - 1977 (Иран)
• Феликс Шнајдер, 1960 - 1965 (Швајцарија)
• Агуст Р. Линдт, 1956 - 1960 (Швајцарија)
• Герит Јан ВанХојвен Гетхард, 1951 - 1956 (the Холандија)

Пред воведувањето на УНХЦР, Фридјоф Нансен беше Висок Претставник за бегалци на Лигата на Нациите од 1922.

УНХЦР е претставуван и од УНХЦР Амбасадори на добра волја, кои во моментов се Барбара Хендрикс, Адел Имам, Анџелина Џоли, Џорџо Армани, Борис Трајанов, Жулиен Клерк, Џорџ Даларес, Освалдо Лапорт, Калед Хусеини and Муазез Ерсој.^[4] Претходни амбасадори биле и Ричард Бартон, Назиа Хасан, Џејмс Мејсон и Софија Лорен.

• Против сите шанси (видеоигра)
• Германски академски бегалски иницијативен фонд „Алберт Ајнштајн“, програма за стипендии за бегалци администрирана од УНХЦР
• Дадаб
• Нансенова меѓународна канцеларија за бегалци
• Претставништво на УНХЦР и СПХ
• Претставништво на Високиот комесаријат за бегалци на Обединетите нации во Индија
• Претставништво на Високиот комесаријат за бегалци на Обединетите нации во Кипар
• Агенција за олеснување и труд на Обединетите нации за палестинските бегалци
• Униреф
• Глобален договор за бегалците

Фусноти

Ф;Други извори

• Janmyr, Maja. 2016. “Precarity in Exile: The Legal Status of Syrian Refugees in Lebanon”. Refugee Survey Quarterly, бр. 35 (ноември): 58–78.
• Gil Loescher, Alexander Betts and James Milner. UNHCR: The Politics and Practice of Refugee Protection into the Twenty-First Century, Routledge. 2008.
• Gil Loescher. The UNHCR and World Politics: A Perilous Path. Oxford University Press. 2002
• Fiona Terry. Condemned to Repeat? The Paradox of Humanitarian Action. Cornell University Press. 2002.
• Nicholas Steiner. Problems of Protection. Routledge. 2003.

„Висок комесаријат на ООН за бегалци“ на Ризницата ?

• Матична страница
• UNHCR's "Refworld" refugee document and news web site: from UNHCR's Status Determination and Protection Information Section (SDPIS) in the Division of International Protection Services (DIPS).

Архивирано на 29 октомври 2007 г.

• „Фигури на прв поглед“ од службената мрежна страница
• Мерење на заштитата по бројки, Извештај од службената мрежна страница
• „Кој е бегалец, а кој не – кризата на идентитетот како предизвик за заштита“ Семрежно видео од обраќање на Ерика Фелер, директор, Оддел за меѓународна заштита, УНХЦР, во 2005 година
• Кампањата на УСЦРИ за ставање крај на складирањето бегалци (архивирана на 14 август 2007 година)
• „Затвори на тие без држава: запустите на УНХЦР“ од Џејкоб Стивенс
• Девет милиони (архивирано на 23 март 2007)
• Висок комесаријат на ООН за бегалци on Nobelprize.org

п р у Добитници на Нобеловата награда за мир 1901–1925 1901 Анри Динан и Фредерик Паси 1902 Ели Дикомен и Шарл Албер Гоба 1903 Вилијам Рандал Кример 1904 Институт за меѓународно право 1905 Берта фон Сутнер 1906 Теодор Рузвелт 1907 Ернесто Теодоро Монета и Луј Рено 1908 Клас Понтус Арнолдсон и Фредрик Бајер 1909 Огист Бернер и Пол де Констан 1910 Постојана меѓународна мировна канцеларија 1911 Тобијас Асер и Алфред Фрид 1912 Елиху Рут 1913 Анри Лафонтен 1917 Црвен крст 1919 Вудро Вилсон 1920 Леон Буржоа 1921 Јалмар Брантинг и Кристијан Ланге 1922 Фритјоф Нансен 1925 Остин Чемберлен и Чарлс Доз 1926–1950 1926 Аристид Бријан и Густав Штреземан 1927 Фердинанд Буисон и Лудвиг Квиде 1929 Франк Келог 1930 Ларс Седерблом 1931 Џејн Адамс и Николас Батлер 1933 Норман Ејнџел 1934 Артур Хендерсон 1936 Карл фон Осјецки 1937 Роберт Сесил 1938 Нансенова меѓународна канцеларија за бегалци 1944 Црвен крст 1945 Кордел Хал 1946 Емили Грин Болч и Џон Мот 1947 Американски комитет на пријателски услуги 1949 Џон Бојд Ор 1950 Ралф Банч 1951–1975 1951 Леон Жуо 1952 Алберт Швајцер 1953 Џорџ Катлет Маршал 1954 Висок комесаријат на ООН за бегалци 1957 Лестер Пирсон 1958 Жорж Пир 1959 Филип Ноел-Бејкер 1960 Алберт Лутули 196 Даг Хамаршелд 1962 Лајнус Карл Полинг 1963 Црвен крст 1964 Мартин Лутер Кинг 1965 УНИЦЕФ 1968 Рене Касен 1969 МРО 1970 Норман Борлог 1971 Вили Брант 1973 Хенри Кисинџер 1974 Шон МекБрајд и Еисаку Сато 1975 Андреј Сахаров 1976–2000 1976 Бети Вилијамс и Мејрид Кориган Мегвајер 1977 Амнести интернашенал 1978 Анвар ел Садат и Менахем Бегин 1979 Мајка Тереза 1980 Адолфо Перез Ескивел 1981 Висок комесаријат на ООН за бегалци 1982 Алва Мирдал и Алфонсо Роблес 1983 Лех Валенса 1984 Дезмонд Туту 1985 МГФПНВ 1986 Ели Визел 1987 Оскар Аријас Санчез 1988 МСООН 1989 Тензин Гјатсо 1990 Михаил Горбачов 1991 Аунг Сан Су Ќи 1992 Ригоберта Менчу Тум 1993 Нелсон Мандела и Фредерик де Клерк 1994 Јасер Арафат, Шимон Перес и Јицак Рабин 1995 Џозеф Ротблат и ПКНСП 1996 Карлос Бело и Жозе Рамос Орта 1997 МДЗМ и Џоди Вилијамс 1998 Џон Хјум и Дејвид Тримбл 1999 Лекари без граници 2000 Ким Дае-Јунг 2001–денес 2001 Организација на Обединетите нации и Кофи Анан 2002 Џими Картер 2003 Ширин Ебади 2004 Вангари Матаи 2005 МАНЕ и Мухамед Ел Барадеј 2006 Мухамед Јунус и банка Грамен 2007 МПКП и Ал Гор 2008 Марти Ахтисари 2009 Барак Обама 2010 Љу Сјаобо 2011 Елен Џонсон Серлиф, Лејма Гбови и Тавакул Карман 2012 Европска Унија 2013 Организација за забрана на хемиско оружје 2014 Калијаш Сатијарти и Малала Јусуфзаи 2015 Туниски национален квартет 2016 Хуан Мануел Сантос 2017 Меѓународна кампања за укинување на нуклеарното оружје 2018 Надија Мурад и Денис Муквеге 2019 Абиј Ахмед Али 2020 Светска програма за храна 2021 Марија Реса и Дмитриј Муратов 2022 Алес Бјаљацки, Меморијал и Центар за граѓански слободи