Етнојазична група

Етнојазична група (или народнојазична група или етнолингвистичка група) ― група која е обединета и со заедничка етничка (народносна) припадност и со јазик. Повеќето етнички групи имаат заеднички јазик.^[1][2] Сепак, поимот често се користи за да се нагласи дека јазикот е главна основа за етничката група, особено во однос на нејзините соседи.^[1]

Средиштен концепт во јазичната студија за етнојазичните групи е етнојазичната виталност, способноста на јазикот и етничката припадност на групата да се одржат.^[3] Етнојазичната група која нема таква виталност, најверојатно нема да преживее како посебен ентитет. Фактори кои влијаат на етнојазичната виталност се демографијата, институционалната контрола и статусот (вклучително и факторите за планирање јазик).^[4]

• Мајчин јазик
• Етнојазикознание
• Етнорелигиозна група
• Национална држава
• Раса (класификација на луѓе)
• Регионализам (политика)

• John M Levine; Michael A. Hogg (15 септември 2009). Encyclopedia of Group Processes and Intergroup Relations. SAGE Publications. стр. 252–. ISBN 978-1-4522-6150-8.
• Diarmait Mac Giolla Chríost (2004). Language, Identity and Conflict: A Comparative Study of Language in Ethnic Conflict in Europe and Eurasia. Routledge. ISBN 978-1-134-51202-7.
• Lamy, Paul (1979). „Language and Ethnolinguistic Identity: The Bilingualism Question“. International Journal of the Sociology of Language. 1979 (20): 23–36. doi:10.1515/ijsl.1979.20.23.
• Сачдев, Итеш и Ричард Ј. Бурхис. „Language and social identification.“ Social identity theory: Constructive and critical advances 211 (1990): 229.
• Гилс, Хауард, Ричард Ј. Бурхис и Доналд М. Тејлор. „Towards a theory of language in ethnic group relations.“ Language, ethnicity and intergroup relations 307348 (1977).
• Bourhis, Richard Y. „Language in ethnic interaction: A social psychological approach.“ Language and ethnic relations (1979): 117-141.