Мезоархеј — геолошка ера во рамките на еонотархеј, која се протегал од 3.200 до 2.800 милиони години. Ерата е дефинирана хронометриски и не се однесува на одредено ниво во рок дел на Земјата. Фосилите од Австралија покажуваат дека строматолитите живееле на Земјата уште од Месархан. Понголската глацијација се случила пред околу 2,900 милиони години.[1] Првиот суперконтинент Ваалбара се распаднал во текот на оваа ера пред околу 2,800 милиони години.
Најраните гребени датираат од оваа ера и веројатно биле формирани од страна на строматолитите.[2][3] Температурата на површината за време на Месархан веројатно не е многу повисока од современите температури.[4] Концентрацијата на јаглерод диоксид во атмосферата била само неколкупати повисока од неговата пред-индустриска вредност[5] , а сјајноста на Сонцето била само 70% од нејзината сегашна вредност, со што се отфрлиле влијанието на поголем степен на ефект на стаклена градина кој може да функционира.
