Отпад од амбалажаОтпадот од пакување, делот од отпадот кој се состои од пакување и материјал за пакување, е голем дел од вкупниот глобален отпад, а поголемиот дел од отпадот од пакување се состои од пластична амбалажа за храна за еднократна употреба, што е белег на културата на фрлање.[1][2] Значајни примери за кои потребата од регулација било рано препознаена се „контејнери со течности за човечка конзумација“, т.е. пластични шишиња и слично.[3] Во Европа, Германците се на врвот на списокот на производители на отпад од пакување со повеќе од 220 килограми амбалажа по глава на жител. Позадина Според Агенцијата за заштита на животната средина на Соединетите Американски Држави (АЗЖС), контејнерите и пакувањата се дефинираат како производи за кои се претпоставува дека ќе бидат отфрлени истата година кога се купуваат производите што ги содржат.[5] Поголемиот дел од цврстиот отпад претставуваат производи за пакување, проценети на околу 77,9 милиони тони генерирано во 2015 година (29,7 проценти од вкупното генерирано). Пакувањето може да биде во сите облици и форми, почнувајќи од кутии од Амазон до лименки со газирани пијалаци, и се употребува за складирање, превоз, содржење и заштита на стоки за да се одржи задоволството на клиентите. Видот на материјали за пакување, вклучувајќи стакло, алуминиум, челик, хартија, картон, пластика, дрво и други разни пакувања. Отпадот од пакување е доминантен фактор во денешниот свет и е одговорен за половина од отпадот во светот. Стапката на рециклирање во 2015 година за контејнери и амбалажа изнесувала 53%. Понатаму, процесот на согорување на контејнери и амбалажа изнесувал 7,2 милиони тони (21,4 проценти од вкупното согорување со обновување на енергијата). По депониите кои примиле 29,4 милиони тони (21,4 проценти од вкупниот отпад нанесен на депонија) во истата година. Бидејќи отпадот од пакување ја загадува Земјата, целиот живот на Земјата доживува негативни влијанија кои влијаат на нивниот животен стил. Морските или копнените животни се задушуваат поради загадувањето од отпадот од пакување. Ова е голем проблем за земјите со ниски приходи кои немаат ефикасен систем за управување со отпад за чистење на нивните средини и се главни извори на глобално загадување на океаните. Но, „фрлачите на ѓубре“, поединците кои немаат мотивација да рециклираат и наместо тоа го оставаат својот отпад каде што сакаат, исто така се големи придонесувачи, особено во земјите со високи приходи каде што се достапни вакви капацитети. Моменталната местоположба со најголема количина на цврст отпад, кој вклучува најголем дел од производите за пакување, е Големата тихоокеанска ѓубрена површина, која се наоѓа на западниот брег на Северна Америка, до Јапонија.[6] Поголемиот дел од отпадот од пакување што на крајот завршува во океанот често доаѓа од места како што се езера, потоци и канализација. Биле предложени можни решенија за намалување на отпадот од пакување к ои семногу едноставни и лесни и би можеле да започнат со минимизирање на материјалот за пакување, сè до стратегија за нулти отпад (производи без пакување[7]). Проблемот е главно во недостатокот на мотивација да се започне со промена. Но, примери за ефикасни начини за намалување на загадувањето од пакувањата вклучуваат забрана за употреба на пластика за еднократна употреба, поголема општествена свест и образователни процеси, промоција на еколошки алтернативи, јавен притисок, доброволно чистење и усвојување на кеси за повеќекратна употреба или биоразградливи кеси.[8] Прекумерно пакување Институтот на професионалци за пакување го дефинира прекумерното пакување како „состојба каде што методите и материјалите што се употребуваат за пакување на предмет ги надминуваат барањата за соодветно задржување, заштита, превоз и продажба“.[9] Прекумерното пакување претставува можност за намалување на изворот, намалување на отпадот преку соодветен дизајн и практика на пакување. Класичен пример за расипнички дизајн на пакување претставува кутија за житни култури за појадок. Ова е обично преклопна кутија во која е сместена пластична кеса со житни култури. Картонските кутии се обично високи и широки, но многу тенки. Ова има неефикасен сооднос материјал-волумен и истото смета за расипничко. Инженерите за структурно пакување се свесни за можноста за заштеда на трошоци за пакување, материјали и отпад, но маркетерите наоѓаат корист во пакување во стилот на „билборд“ за рекламирање и графика. Оптимизирана кутија за склопување би користела многу помалку картон за ист волумен житни култури, но со намалена површина за графика. Користењето на пластична кеса без кутија за затворање би потрошила помалку материјал по единица житарки.[10] Slackfill пакувањето е она што е намерно недоволно наполнето, што резултира со нефункционално место. Пакувачите што го прават ова не само што ризикуваат обвиненија за измамничко пакување, туку користат и прекумерно пакување: отпад од пакување.[11] Со кршливи предмети како што е потрошувачката електроника, инженерите се обидуваат да ја усогласат кршливоста на производот со очекуваните оптоварувања од ракувањето со распространувањето. Амортизацијата на пакетот се употребува за да се обезбеди безбедна испорака на производот. При прекумерно пакување, се употребува прекумерна перница и поголема брановидна кутија: расипничко пакување. Спротивно на тоа, недоволното пакување би значело употреба на недоволно амортизирање. Прекумерниот отпад од производи предизвикан од недоволно пакување може да биде полош за животната средина отколку отпадот од пакувањето. Понекогаш пакувањето е дизајнирано со цел да го заштити производот за контролирана распространетост до малопродажна продавница. Меѓутоа, со онлајн купување или елекронска трговија, артиклите спакувани за малопродажба може да се испорачуваат поединечно од страна на компании за исполнување на барањата за испорака или превозници на мали пратки. Малопродажните пакети најчесто се пакуваат во поголема брановидна кутија за испорака. Честопати овие секундарни кутии се многу поголеми отколку што е потребно, па затоа се употребува пополнување празнини за да се имобилизира содржината. Брзиот раст на електронската трговија ги зголемил предизвиците со пакувањето, бидејќи производите честопати бараат дополнителни заштитни материјали и преголеми кутии за да се обезбеди безбеден транспорт, што дополнително го влошува отпадот од пакување.[12] Ова може да изгледа како грубо препакување, но понекогаш е потребно. Доколку пакувачот на производот го дизајнирал целото пакување за да ги задоволи барањата за индивидуална испорака, тогаш делот доставен до малопродажна продавница би имал вишок пакување. Понекогаш се потребни две нивоа на пакување за посебна дистрибуција, што резултира со неефикасност во производството.[13] Видови отпад од пакување Стаклени садовиШишињата и теглите за пијалоци и складирање храна или сокови претставуваат примери за стаклени садови. Агенцијата за заштита на животната средина (АЗЖС) проценила дека во 2015 година биле создадени 9,1 милиони тони стаклени садови, или 3,5 проценти од општинскиот цврст отпад (MSW). Околу 70 проценти од потрошувачката на стакло се употребува за контејнери и пакување.[14] Најмалку 13,2 проценти од производството на стакло и садови се согорува со обновување на енергијата. Количината на стаклени садови и амбалажа што оди на депонијата е околу 53 проценти.  Алуминиумски контејнери и пакувањеАлуминиумскиот отпад од садови и пакување обично доаѓа од лименки од секаков вид пијалоци, но фолијата може да биде уште една причина за тоа. Се смета дека околу 25% од алуминиумот се употребува за пакување. Употребувајќи ги податоците на Асоцијацијата за алуминиум, било пресметано дека во 2015 година се генерирани најмалку 1,8 милиони тони алуминиумска амбалажа или 0,8 проценти произведен цврст отпад. Од оние што се произведени, само околу 670.000 тони алуминиумски контејнери и амбалажа се рециклирани, околу 54,9 проценти. И, оние што завршуваат на депонија се 50,6 проценти.  Челични контејнери и пакувањеПроизводството на челични контејнери и амбалажа најчесто се одвива во конзерви и други работи како челични буриња. Единствено околу 5% од челикот се употребува за пакување од вкупната светска потрошувачка на челик, што го прави најмалку потрошен и најмногу рециклиран. Вкупно се покажало дека во 2015 година биле создадени 2,2 милиони тони или 0,9 проценти од цврстиот комунален отпад. Додека според Институтот за рециклирање на челик, се проценува дека се рециклирани 1,6 милиони тони (73 проценти) челична амбалажа. Дополнително, челичната амбалажа што била согорена со обновена енергија била околу 5,4 проценти, а 21,6 проценти била депонирана.  Хартиени и картонски контејнери и пакувањаНајголемиот дел од него, а во рамките на цврстиот комунален отпад во 2015 година, произлегувал од брановидни кутии, со произведени најмалку 31,3 милиони тони (вкупно 11,3 проценти). Сепак, тоа е исто така и најрециклирана кутија со 28,9 милиони тони (92,3%) рециклирани во 2015 година. Подоцна, тие се согоруваат, што претставува 0,5 милиони тони, а депониите примаат 1,9 милиони тони. Освен брановидни кутии, картони, торби, вреќи, хартија за завиткување и други кутии кои се употребуваа за чевли или козметика се други примери за хартиени и картонски контејнери и пакувања. Вкупната количина на цврст комунален отпад кој се создава за хартиени и картонски контејнери и пакувања изнесувал 39,9 милиони тони или 15,1 процент во 2015 година. Сепак, стапката на рециклирање е околу 78,2 проценти, а 4,3 проценти од малите делови биле согорени со обновување на енергија, а 17,6 проценти на депонија.  Дрвена амбалажаДрвена амбалажа е сè што е направено од дрво што се употребува за пакување (на пр., дрвени гајби, дрвени струготини, штици). Дрвената амбалажа сè уште е многу употребувана во денешниот свет за превоз на стоки. Според податоците на АЗЖС, кои биле позајмени од Политехничкиот институт во Вирџинија и Јужната истражувачка станица на Шумската служба при Министерството за земјоделство на Соединетите Американски Држави, во 2015 година биле произведени 9,8 милиони тони (3,7 проценти од вкупниот цврст отпад) дрвена амбалажа. Исто така, во 2015 година, количината која била рециклирана изнесуваше 2,7 милиони тони. Покрај тоа, се проценува дека 14,3 проценти од генерираните дрвени контејнери и отпад од пакување биле согорени со обновување на енергија, додека 58,6 проценти завршиле на депонија.  Пластични контејнери и пакувањеПластичните контејнери и амбалажа може да се најдат во пластични шишиња, кеси од супермаркети, бокали за млеко и вода и друго. АЗЖС УПОТРЕБИЛА податоци од Американскиот совет за хемија за да процени дека во 2015 година биле создадени 14,7 милиони тони (5,5 % од создадениот цврст отпад) пластични садови и амбалажа. Вкупната количина што се рециклира е околу 2,2 милиони тони (14,6 проценти). Покрај тоа, 16,8 проценти биле согорени со обновена енергија, а 68,6 проценти заминале директно на депонија. Поголемиот дел од пластиката е направена од полиетилен терефталат (PET), полиетилен со висока густина (HDPE), полиетилен со ниска густина (LDPE), поливинил хлорид (PVC), полистирен (PS), полипропилен (PP) и други смоли. Сепак, стапката на рециклирање на пласични шишиња и тегли изнесувала 29,9 проценти (890.000 тони), а рециклирањето на HDPE бокали за вода и млеко било 30,3 проценти (230.000 тони).  Улога на отпадот од пакување во загадувањетоОтпадоциОтпадот претежно се состои од отпад од пакување. Освен што го нарушува изгледот на пејзажот, тоа претставува и опасност по здравјето на различните форми на живот. Материјалите за пакување како што се стаклените и пластичните шишиња се главните состојки на отпадоците. Има огромно влијание и врз морската средина, кога животните се фатени во или случајно консумираат пластична амбалажа. Загадување на воздухотПроизводството на материјал за пакување претставува главен извор на загадување на воздухот кој се шири низ целиот свет. Некои емисии доаѓаат од случајни пожари или активности што вклучуваат согорување на отпад од пакување што ослободува винил хлорид, CFC и хексан. За подиректен тек, емисиите можат да потекнуваат од депонии кои би можеле да ослободат CO Загадување на водатаОтпадот од пакување може да доаѓа од копнени или морски извори. Моменталната месоположба која претставува најголемо количество загадување на водата е Големото тихоокеанско ѓубре, кое се наоѓа на западниот брег на Северна Америка до Јапонија. Морските извори, како што се реките, кои собрале материјали за пакување на крајот водат до океаните. Според глобалните стандарди, околу 80% од отпадот од пакување во океанот доаѓа од копнени извори, а 20 проценти од морски извори. 20 проценти од отпадот од пакување што доаѓа од морски извори доаѓа од реките во Кина, почнувајќи од најмалите до најголемите придонесувачи, Ханѓанг, Жуѓанг, Донг, Хуангпу, Си и реката Јангце. Сите други морски извори доаѓаат од реките на Африка и Југоисточна Азија.  Влијанија врз морските видови и видовите диви животниПовеќето морски видови и диви животни страдаат од следново:
Влијанија врз здравјето на луѓетоБисфенол А (БПА), стирен и бензен може да се најдат во одреден отпад од пакување. БПА може да влијае на срцата на жените, трајно да ја оштети ДНК-та на глувците и се чини дека влегува во човечкото тело од различни непознати извори. Проучувањаа од „Journal of American Association“ покажале дека повисоките нивоа на бисфенол А се значително поврзани со срцеви заболувања, дијабетес и абнормално високи нивоа на одредени ензими на црниот дроб. Отрови како овие се наоѓаат во нашите синџири на исхрана. Кога рибите или планктонот консумираат микропластика, таа може да влезе и во нашиот синџир на исхрана. Микропластика е пронајдена и во обичната кујнска сол и во водата од чешма и во флашираната вода. Микропластиките се опасни бидејќи токсините можат да влијаат на нервниот, респираторниот и репродуктивниот систем на човечкото тело. Акции за намалување на отпадот од пакувањеПодобрувања на системот за управување со отпад
Промоција на еколошки алтернативиВладите кои соработуваат со индустриите би можеле да го поддржат развојот и промоцијата на одржливи алтернативи со цел постепено да се укине пластиката за еднократна употреба. Доколку владите воведат економски стимулации, поддржувајќи проекти кои ги зголемуваат или рециклираат производите за еднократна употреба и стимулирајќи го создавањето микропретпријатија, тие би можеле да придонесат за воведување на еколошки алтернативи на пластиката за еднократна употреба. Социјална свест и образованиеСоцијалната свест и образование се исто така начини да се помогне во решавањето на прашања слични на намалувањето на отпадот од пакување. Употребата на медиумите им овозможува на поединци или групи брз пристап до информации и подигнување на свеста за тоа што се случува во светот и како другите можат да придонесат за решавање на проблемите со отпадот од пакување. Училиштата се исто така добри за ширење на образованието со фактичко знаење и можни исходи за зголемување на отпадот од пакување и обезбедуваат начини да се натераат поединците да помогнат во одржувањето на нашата планета чиста. Стратегиите за подигање на јавната свест можат да вклучуваат различни активности дизајнирани да убедат и да образуваат. Овие стратегии може да се фокусираат на повторното користење и рециклирање на ресурсите и поттикнување на одговорно користење и минимизирање на создавањето отпад и ѓубрето. Доброволни акции за намалување на отпадот од пакување
Наводи
|
Portal di Ensiklopedia Dunia
