Планкова честичка

Планковата честичка, именувана по физичарот Макс Планк, е хипотетичка честичка определена како мала црна дупка чија Комптонова бранова должина е еднаква на нејзиниот Шварцшилдов полупречник.^[1] Нејзината маса е на тој начин приближна на планковата маса, а нејзината Комптонова бранова должина и нејзиниот Шварцшилдов полупречник се околу планковата должина.^[2] Планковите честички понекогаш се користат како вежба за да се определи Планковата маса и Планковата должина.^[3] Тие играат улога во некои модели на развитокот на универзумот за време на Планковата ера.^[4]

Во споредба со протонот, на пример, Планковата честичка би била екстремно мала (нејзиниот полупречник е еднаков на Планковата должина, која е околу 10⁻²⁰ пати поголема од полупречникот на протонот) и помасивна ( планковата маса е 10¹⁹ пати поголема од масата на протонот).^[5] Планковата честичка, исто така, би имала многу минливо постоење, испарувајќи поради Хокинговото зрачење по околу 5⋅10^-39 секунди.

Додека мислењата се разликуваат во однос на нејзината соодветна определба, најчестата определба на Планковата честичка е честичка чија Комптонова бранова должина е еднаква на нејзиниот Шварцшилдов полупречник. Ова ја поставува врската:

${\displaystyle \lambda ={\frac {h}{mc}}={\frac {2Gm}{c^{2}}}}$

Така правејќи ја масата на таквата честичка:

${\displaystyle m={\sqrt {\frac {hc}{2G}}}}$

Оваа маса ќе биде ${\displaystyle {\sqrt {\pi }}}$ пати поголема од Планковата маса, правејќи ја Планковата честичка 1,772 пати посилна од единицата за Планковата маса.

Нејзиниот полупречник ќе биде Комптоновата бранова должина:

${\displaystyle r={\frac {h}{mc}}={\sqrt {\frac {2Gh}{c^{3}}}}}$

Планковата должина ℓ_P е определена како

${\displaystyle \ell _{\mathrm {P} }={\frac {r}{2{\sqrt {\pi }}}}={\sqrt {\frac {\hbar G}{c^{3}}}}}$

${\displaystyle }$

Со користење на горенаведените изведувања можеме да ги замениме универзалните константи h, G и c и да ги определиме физичките вредности за масата и полупречникот на честичката.

• "The quasi-steady state cosmology: analytical solutions of field equations and their relationship to observations" - Astrophysics Data Systems
• "Mach's principle: from Newton's bucket to quantum gravity" - Google Books
• "Mysteries of Mass: Some Contrarian Views From an Experimenter"
• "The Gauge Hierarchy Problem and Planck Oscillators" - CERN Document Server
• "The First Turbulence and First Fossil Turbulence"
• "Lecture on Nuclear Physics for Plasma Engineers"
• The Planck Length

п р у Црни дупки Видови Шварцшилд Вртежна Наелектризирана Виртуелна Големина Микро Екстремална Електронска Ѕвездена Средномасивна Супермасивна Квазар Активно галактичко јадро Блазар Голема квазарска група Создавање Ѕвезден развој Гравитациско собирање Неутронска ѕвезда Компактна ѕвезда Кваркова Егзотична Толман–Опенхајмер–Волкова граница Бело џуџе Супернова Хипернова Гама-изблик Особености Термодинамика Шварцшилдов полупречник Однос M–σ Хоризонт на случување Квазипериодични треперења Фотонска сфера Ергосфера Хокингово зрачење Пенроузов процес Бландфорд–Знајеков процес Бондиева акреција Шпагетификација Гравитациски леќи Модели Гравитациска сингуларност Пенроузово–Хокингови теореми за сингуларноста Првични црни дупки Граваѕвезда Темна ѕвезда Темноенергетска ѕвезда Црна ѕвезда Магнетосферен внатрешно колабирачки објект Рунтава топка Бела дупка Отскриена сингуларност Прстенеста сингуларност Имирзиев параметар Опнова парадигма Кугелблиц Црвоточина Квазиѕвезда Проблеми Ќелавосна теорема Информациски парадокс Космичка цензура Алтернативни модели Холографско начело Усогласеност на црна дупка Метрика Шварцшилд Кер Рајснер–Нордштром Кер–Њуман Списоци Црни дупки Најмасивни Квазари Поврзано Временски преглед на физиката на црни дупки Росиев рендгенски истражувач Хиперзбиен ѕвезден систем Сингуларен реактор Компактна ѕвезда