Радое Домановиќ
Радое Домановиќ (Овсиште кај Топола, 16 февруари 1873 - 17 август 1908 Белград) — најистакнат писател на сатирични приказни во епоха на реализмот во српската книжевност. Кога го завршил филолошкиот факултет на Високата школа во Белград, работел како професор по српски јазик и книжевност и историја. Политички бил активен како писател и публицист, соработник на опозициските весници. Неговата професорска работа е типична за напреден интелектуалец во тоа време: постојано е отпуштан од работа, преместуван е од едно на друго место, за на крај да заврши како коректор на државните весници. Припаѓал на боемскиот круг со Милован Глишиќ и Јанко Веселиновиќ. Пред крај на неговиот живот, длабоко разочаран, живеел во тешка положба, во беда и немаштија, и умрел напуштен и очаен. ДелаЗа животот објавил Приказни (1899), потоа Чича Мита од народот, Прекинување на страстите и останати приказни (1902), Кралевиќ Марко по вторпат меѓу Србите, Данга, Водач (1902), Три приказни за младината (1903) и Приказни (1905). Негови најзначајни дела се:
Надворешни врски
|
Portal di Ensiklopedia Dunia