Сибирски тигар
Сибирски тигар (науч. Panthera tigris altaica), познат и како амурски тигар,[1] „источносибирски тигар“ и „усуриски тигар“ е редок подвид на тигар што живее на Далечениот Исток. Тој е најголемaта мачка на светот и истовремено со тоа еден од најмалобројните подвидови тигри. Внесен е во Црвената книга и е заштитен, до тој степен што, за убивање на сибирски тигар во Кина следува смртна казна.[2]. ТаксономијаFelis tigris било научното име предложено од Карл Линеј во 1758 година за тигарот.[3] Во 19 век, неколку примероци тигар биле собрани во источна Азија и опишани: 
Валидноста на неколку подвидови на тигрите била доведена во прашање во 1999 година. Повеќето претпоставени подвидови опишани во 19 и 20 век се разликувале врз основа на должината и бојата на крзното, моделите на риги и големината на телото - особености кои многу варираат во населенијата. Морфолошки, тигрите од различни региони се разликуваат малку, а се смета дека протокот на гени меѓу населенијата во тие региони е можен за време на плеистоценот. Затоа, било предложено да се признаат само два подвида тигри како валидни, имено Panthera tigris tigris во континентална Азија и P. t. sondaica на Големиte Сундски Острови и евентуално на Сундаленд.[8][9] Во 2015 година, морфолошките, еколошките и молекуларните црти на сите подводни типови тигри биле анализирани во комбиниран пристап. Резултатите ја поддржуваат разликата на двете еволутивни групи: континентални и сундски тигри. Авторите предложиле признавање на само два подвида: имено P. t. tigris кои се состојат од населенија на бенгалски, малајски, индокинески, јужнокинески, сибирски и касписки тигри; и P. t. sodaica која се состои од населенија на јавански, балиски и суматрански тигри.[10] Во 2017 година, Мачешката специјалистичка група ја евидирала мачешката таксономија и сега ги признава сите населенија на тигри во континентална Азија како P. t. tigris.[11] ОсобеностиНа должина се протега до 3 метри со опашот, висина од 1 метар во плеќите и тежина до 350 кг (расте цел живот). Нормалната тежина е околу 200 кг, а висината 90 см. Женките обично се помали — 100-180 кг. Крзното е жолтеникаво со црни ленти, оддолу на стомакот е бело. Долго и густо, тоа му овозможува да живее при температури и до -45 °C. Канџите се долги 10 см и мошне остри, а видот му е 5 пати подобар од човековиот. Сибирскиот тигар е ѕвер со огромна физичка моќ кој може да влече животно со размери на коњ со стотици метри. Независно од своите крупни размери може да трча со брзина од 50 км/ч, а некои единки и до 70 км/ч. Добар пливач е и многу ја сака водата. Секое животно има свое поединечно подрачје на живеење со просечна површина од 50 км2. ИсхранаСибирски тигар се храни само со месо. 65-90% од пленот е обичниот елен. Исто така негови пленови се и лосот, срната, еленот сика, горалот, дивата свиња и рисот.[12] Понекогаш лови и помал дивеч како зајаци и глувци. Наеднаш може да изеде до 20 кг месо. РазмножувањеПоловата зрелост достигнува на 4 годишна возраст. Се парат по секое време на годината за околу десетина дена. Бременоста е 3-3½ месеци. Раѓаат 2-4 слепи мачиња. На 2-3 недели ги отвораат очите, а на четвртата неделе веќе добро гледаат. До двомесечна возраст цицаат, а потоа почнуваат да се хранат и со месо. Сепак цицаат до седум месечна возраст а понегаш и повеќе. РаспространетостСе среќава на Далечниот Исток, во Русија и Кина. Во Приморскиот крај на Русија живеат околу 450 единки, а во Кина нешто 40-50 (10%). Одделни единки се среќаваат и во Северна Кореја, до руско-кинеската граница. Како резултат на заштитата во последниве години популацијата споро се зголемува и ја проширува својата територија, враќајќи си ги старите живеалишта. ПоврзаноНаводи
Надворешни врски
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
