ဘေရိဝါဒကဇာတ်

တစ်စိတ်တစ်ပိုင်း ဖော်ပြချက်
ဗုဒ္ဓဘာသာ
သမိုင်း ဗုဒ္ဓဝင် ဂေါတမဗုဒ္ဓ သင်္ဂါယနာများ
ဓမ္မ\ ဝိနယ သစ္စာလေးပါး ခန္ဓာငါးပါး အနိစ္စ ဒုက္ခ အနတ္တ ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ် မဇ္ဈိမပဋိပဒါ သုညတ ကံ သံသရာ ၃၁-ဘုံ
ဗုဒ္ဓဘာသာ ကျမ်းစာများ တိပိဋက ပိဋကတ် သုံးပုံ ဝိနည်းပိဋကတ် သုတ်ပိဋကတ် အဘိဓမ္မာပိဋကတ်
ကျင့်စဉ်များ ရတနာသုံးပါး ဗုဒ္ဓ ဓမ္မ သံဃာ သီတင်းသီလ ငါးပါးသီလ ရှစ်ပါးသီလ ကိုးပါးသီလ ပါရမီ သမထ ဝိပဿနာ သတိပဋ္ဌာန် ဓုတင် ကမ္မဋ္ဌာန်း ဒုက္ကရစရိယာ
နိဗ္ဗာန် ပုထုဇဉ် ကိုရင် ရဟန်း သောတာပန် သကဒါဂါမ် အနာဂါမ် ရဟန္တာ ဧတဒဂ် ဘုရား
Traditions ထေရဝါဒ မဟာယာန တန္တရ တိဘက်ဗုဒ္ဓဘာသာ
နိုင်ငံအလိုက် ဗုဒ္ဓဘာသာ ကမ္ဘောဒီးယား ကိုရီးယား ဂျပန် တရုတ် တိဗက် ထိုင်း ထိုင်ဝမ် ဗီယက်နမ် ဘူတန် မြန်မာ မွန်ဂိုးလီးယား ရုရှား လာအို သီရိလင်္ကာ အိန္ဒိယ
ရှု ပြော ပြင်

ဧကကနိပါတ် - ၆။ အာသီသဝဂ် -၅၉- ဘေရိဝါဒကဇာတ်။ ။ အဖန်ဖန်သားကို တား၍ နားမထောင်သဖြင့် ပျက်စီးရသော စည်တီးသမား သားအဖ အကြောင်း။

နတ်လူတို့ဆရာ ဖြစ်တော်မူသောမြတ်စွာဘုရားသည် ဇေတဝန်ကျောင်း၌ သီတင်းသုံးတော်မူစဉ် အဆုံးအမခက်သော ရဟန်းတစ်ပါးရှိလေ၏။ ရဟန်းတို့သည် ထိုရဟန်းကို မြတ်စွာဘုရားထံ ဆောင်ယူသွားကြရာ မြတ်စွာဘုရားသည်“ရဟန်းတို့ ... ဤရဟန်းသည် ယခုအခါမှသာ အဆုံးအမခက်သည် မဟုတ်၊ ရှေးအခါကလည်း အဆုံးမခက်ဖူးပြီ” ဟု မိန့်တော်မူကာ အောက်ပါအတိတ်ဇာတ်ကို ဆောင်တော်မူသည်း။

လွန်လေပြီးသောအခါဗာရာဏသီပြည်ဝယ် ဗြဟ္မဒတ်မင်း မင်းပြုသည်ရှိသော် ဘုရားအလောင်းသည် စည်တီးမျိုး၌ဖြစ်၍ရွာငယ်တစ်ခုတွင် နေလေ၏။

တစ်ရံသောအခါဗာရာဏသီပြည်ဝယ်နက္ခတ်ပွဲသဘင် ဖြစ်လတ်သော် ထိုပွဲသဘင်ဝယ် စည်ကို အခစားတီး၍ပစ္စည်းဥစ္စာကို ယူမည်ဟု ကြံစည်လျက် သားကိုခေါ်၍ ပွဲသဘင်သို့သွားကာ စည်ကိုတီးသဖြင့်ဥစ္စာများစွာ ရလေ၏။

ပွဲသဘင်ပြီး၍မိမိတို့နေရာ ရွာငယ်သို့ ပြန်လာသောအခါ ခရီးအကြားဝယ် သူခိုးတို့နေရာတော်သို့ရောက်လျှင် စည်ကို ဆက်ကာ ဆက်ကာ မပြတ်တီးနေသော သားကို အဘသည်“အမောင် ...စည်ကို မပြတ် မတီးပါနှင့်၊ ခရီးသွားသော မင်းကြီးစည်ပမာ ရံခါ ရံခါသာ တီးပါ” ဟုဆုံးမ တားမြစ်လေ၏။

သားလည်း အဘ တားမြစ်သည်ကိုမနာယူဘဲ စည်သံဖြင့် သူခိုးတို့ကို ပြေးစေမည်ဟု ပြောဆိုတာ မပြတ်သာ တီးလေ၏။သူခိုးတို့လည်း ရံခါရံခါသာ တီးသော စည်သံကို ကြားရလျှင် မင်းကြီးစည်သံ ထင်မှတ်၍အတန်ငယ် ပြေးပြီးမှ နားထောင်ပြန်ရာ တစ်စပ်တည်း မပြတ် တီးနေသော စည်သံကိုကြားရပြန်သဖြင့် မင်းကြီးစည်သံ မဟုတ်မှန်းသိ၍ တစ်ဖန် ပြန်လာကာ သားအဖ နှစ်ယောက်ကိုရိုက်နှက် ပုတ်ခတ်၍ ပစ္စည်းတို့ကို လုယူသွားကြကုန်၏။

ထိုအခါ အဘသည်သားမိုက်အား -

“ဟယ်သားမိုက် ... နင် င့ါစကားကို နားမထောင်၊လမ်းသွားရင်း မင်းကြီစည်နှင့် တူအောင် ရံခါ ရံခါသာ တီးပါဟုဆိုလျက် ဆက်ကာ ဆက်ကာမပြတ်တီးသည့်အတွက် သူခိုးတို့ ယူသွားကြသဖြင့် ဆင်းဆင်းရဲရဲ ရှာဖွေစုဆောင်းရသောပစ္စည်းများ ဆုံးပါး ပျက်စီးရချေပြီ” –

ဟု အပြစ်တင်ကာ ပြောဆိုလေ၏။

ဤသို့လျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် အတိတ်၊ပစ္စုပ္ပန် နှစ်တန်သော ဝတ္ထုတို့ကို အနုသန္ဓေ ဆက်စပ်တော်မူလျက် -

ရဟန်းတို့ -

ထိုအခါ စည်တီးသမား သားမိုက်သည် - ယခုအခါ အဆုံးမခက်သော ရဟန်း။

စည်တီးသမားသည် - ငါဘုရား ဖြစ်လာပြီ -

ဟုဇာတ်ကို ပေါင်းတော်မူသတည်း။

(၁) ကျိုးလိုဆုံးမ၊ မနာက၊ မုချပျက်စီးမြဲ။

(၂) ဆက်ကာ ဆက်ကာ၊ စည်တီးရာ၊ ဥစ္စာသူခိုးဆွဲ။

ဘေရိဝါဒကဇာတ် ပြီး၏။

• • • ^[၁]