ပျောက်ဆုံးသောသား ပုံဥပမာ

ပျောက်ဆုံးသောသား၏ ပုံဥပမာ (အင်္ဂလိပ်: Parable of the Prodigal Son) သည် ယေရှုခရစ် ဟောပြောခဲ့သော ပုံဥပမာများထဲမှ အထင်ရှားဆုံးနှင့် အဓိပ္ပာယ်အနက်ရှိုင်းဆုံး ပုံဥပမာတစ်ခု ဖြစ်သည်။ ၎င်းကို ရှင်လုကာခရစ်ဝင်ကျမ်း အခန်းကြီး ၁၅၊ အငယ် ၁၁ မှ ၃၂ တွင် မှတ်တမ်းတင်ထားပြီး၊ ပျောက်ဆုံးသောသိုး၏ ပုံဥပမာ နှင့် ပျောက်ဆုံးသောဒင်္ဂါးပြား ပုံဥပမာ တို့နှင့်အတူ လုကာခရစ်ဝင်ကျမ်း၏ "ပျောက်ဆုံးခြင်းနှင့် ပြန်လည်တွေ့ရှိခြင်း" ဆိုင်ရာ ပုံဥပမာ သုံးခုထဲမှ တစ်ခုဖြစ်သည်။

ပုံဥပမာတွင် အဖေတစ်ဦးနှင့် ၎င်း၏သားနှစ်ဦးအကြောင်းကို ဖော်ပြထားသည်။

1. သားငယ်၏ ထွက်ခွာခြင်းနှင့် ဆင်းရဲခြင်း:
   • သားအငယ်သည် မိမိရထိုက်သော အမွေဥစ္စာကို တောင်းယူပြီး ဝေးလံသောပြည်သို့ ထွက်ခွာသွားသည်။
   • ထိုပြည်တွင် ကာမဂုဏ်၌ လွန်ကျူးကာ ဥစ္စာများကို ဖြုန်းတီးပစ်ခဲ့သည်။
   • ဥစ္စာများ ကုန်ဆုံးပြီးနောက် ပြင်းထန်သော အစာခေါင်းပါးခြင်းနှင့် ရင်ဆိုင်ရကာ ဝက်ကျောင်းခြင်း အလုပ်ကိုပင် လုပ်ကိုင်ခဲ့ရသည်။ ဝက်စားသည့် ပဲ့တောင့်ကိုပင် စားချင်မတတ် ဆင်းရဲငတ်မွတ်ခဲ့ရသည်။
2. နောင်တရ၍ ပြန်လာခြင်း:
   • သားအငယ်သည် မိမိ၏အမှားကို သတိရပြီး အဖေ့အိမ်ရှိ အခစားလုပ်သူများပင် ဝစွာစားရသည်ကို စဉ်းစားကာ အဖေ့ထံ ပြန်လာရန် ဆုံးဖြတ်ခဲ့သည်။
   • သူသည် မိမိကိုယ်ကို အပြစ်ဝန်ခံပြီး သားအဖြစ် ခေါ်ခြင်းကို မခံထိုက်တော့ကြောင်း၊ အခစားလုပ်သားအဖြစ်သာ ထားရန် ပြောမည်ဟု ကြံရွယ်ခဲ့သည်။
   • အဖေ့ထံသို့ ပြန်လာစဉ်၊ အဖေသည် ဝေးကတည်းက မြင်သောအခါ သနားကြင်နာစိတ်ဖြင့် ပြေးသွား၍ သား၏လည်ပင်းကို ဖက်လျက် နမ်းရှုံ့ခဲ့သည်။
   • သားက အပြစ်ဝန်ခံသော်လည်း၊ အဖေက သူ့စကားဆုံးအောင်ပင် နားမထောင်ဘဲ၊ အစေခံများကို အကောင်းဆုံးဝတ်လုံ၊ လက်စွပ်၊ ခြေနင်းများ ဆင်ယင်ပေးရန်နှင့် နွားကလေးသတ်၍ ပျော်မွေ့ပွဲကျင်းပရန် ညွှန်ကြားခဲ့သည်။ "ငါ့သားသည် အထက်က သေ၏။ ယခုရှင်ပြန်၏။ အထက်က ပျောက်၏။ ယခုတွေ့ပြန်၏" ဟု မိန့်တော်မူခဲ့သည်။
3. သားကြီး၏ တုံ့ပြန်မှု:
   • သားအကြီးသည် တောင်ယာမှ ပြန်လာသောအခါ ပွဲလမ်းသဘင် ကျင်းပနေသည်ကို သိရှိ၍ မကျေမနပ် ဖြစ်ခဲ့သည်။
   • သူသည် အဖေ့ကို အမြဲအစေခံခဲ့ပြီး အလိုကို တစ်ခါမျှ မလွန်ကျူးခဲ့သော်လည်း၊ မိမိ၏သူငယ်ချင်းများနှင့် ပျော်မွေ့ရန် ဆိတ်ကလေးတစ်ကောင်မျှ မရခဲ့ကြောင်း၊ ကာမဂုဏ်၌ ဥစ္စာဖြုန်းတီးသော ညီငယ်ပြန်လာသောအခါမှ နွားကလေးသတ်၍ ပျော်ပွဲကျင်းပကြောင်း အပြစ်တင်ပြောဆိုခဲ့သည်။
   • အဖေက သားကြီးကို နှစ်သိမ့်၍ "ငါ့သား၊ သင်သည် ငါ့ထံမှာ အစဉ်နေ၏။ ငါ၏ဥစ္စာရှိသမျှသည် သင်၏ဥစ္စာဖြစ်၏။ သင်၏ညီမူကား အထက်က သေ၏။ ယခုရှင်ပြန်၏။ အထက်က ပျောက်၏။ ယခုတွေ့ပြန်၏။ ထိုကြောင့် ပျော်မွေ့ဝမ်းမြောက်စရာအကြောင်းရှိ၏" ဟု ပြောဆိုခဲ့သည်။

ဤပုံဥပမာသည် ခရစ်ယာန်ဘာသာ၏ အခြေခံအကျဆုံးနှင့် အရေးအကြီးဆုံး သွန်သင်ချက်များစွာကို ဖော်ပြထားသည်-

• ဘုရားသခင်၏ အကန့်အသတ်မဲ့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာနှင့် ခွင့်လွှတ်ခြင်း: အဖေ၏ လုပ်ရပ်သည် သားငယ်၏ အပြစ်များကို မည်သို့မျှ မကြည့်ဘဲ ချက်ချင်း လက်ခံပြီး ဝမ်းမြောက်စွာ ခွင့်လွှတ်ခြင်းကို ဖော်ပြသည်။ ၎င်းသည် လူသားများ အပြစ်ဝန်ခံ၍ ဘုရားသခင်ထံ ပြန်လှည့်လာသည့်အခါ ဘုရားသခင်၏ ကြီးမားလှသော မေတ္တာနှင့် ကရုဏာတော်ကို ပုံဆောင်သည်။
• နောင်တရခြင်းနှင့် ပြန်လည်သင့်မြတ်ခြင်း: သားငယ်၏ နောင်တရသောစိတ်နှင့် ပြန်လာလိုသော ဆန္ဒသည် ကယ်တင်ခြင်းဆီသို့ ဦးတည်စေသော အရေးပါသည့် အဆင့်ကို ပြသသည်။
• ကောင်းကင်ဘုံ၏ ဝမ်းမြောက်ခြင်း: ပျောက်ဆုံးသောသိုးနှင့် ပျောက်ဆုံးသောဒင်္ဂါးပြား ပုံဥပမာများကဲ့သို့ပင်၊ အပြစ်သားတစ်ဦး နောင်တရသည့်အခါ ဘုရားသခင်နှင့် ကောင်းကင်တမန်များ ဝမ်းမြောက်ကြကြောင်းကို အလေးထားဖော်ပြသည်။
• တရားမျှတမှုထက် ကျေးဇူးတော်၏ ကြီးမားမှု: အဖေ၏ လုပ်ရပ်သည် သားငယ်ထိုက်တန်သည်ထက် ပို၍ ပေးခြင်း (ဥပမာ- လက်စွပ်၊ ဝတ်လုံ၊ ပွဲတော်) သည် ဘုရားသခင်၏ ကျေးဇူးတော်သည် လူ၏ထိုက်တန်မှုထက် သာလွန်ကြောင်းကို ပြသသည်။
• သားကြီး၏ သဘောထား: သားကြီးသည် ဘုရားသခင်၏ မေတ္တာတော်နှင့် ခွင့်လွှတ်ခြင်းကို နားမလည်နိုင်သော၊ မိမိ၏ကောင်းမှုများကိုသာ အားကိုးသော သဘောထားကို ကိုယ်စားပြုသည်။ ၎င်းသည် ဘုရားသခင်၏နိုင်ငံတော်နှင့် ဝေးကွာနေသော၊ မိမိကိုယ်ကို ဖြောင့်မတ်သည်ဟု မှတ်ယူသူများကို စိန်ခေါ်သည့် သွန်သင်ချက်လည်း ဖြစ်သည်။

ဤပုံဥပမာသည် ဘုရားသခင်၏နှလုံးသားကို ဖော်ထုတ်ပြသပြီး၊ လူသားတိုင်းအတွက် နောင်တရ၍ ဘုရားသခင်ထံသို့ ပြန်လှည့်လာရန် အမြဲတံခါးဖွင့်ထားကြောင်း အားပေးသည့် အနှစ်သာရပြည့်ဝသော သွန်သင်ချက်ဖြစ်သည်။

၁၁ တစုံတယောက်သောသူ၌ သားနှစ်ယောက်ရှိ၏။ ၁၂ သားအငယ်သည် အဘထံသို့ သွား၍၊ “အဘ၊ အကျွန်ုပ်ရထိုက်သော အမွေဥစ္စာကို ဝေ၍ ပေးပါ” ဟု တောင်းပန်လျှင်၊ အဘသည် ဥစ္စာများကို ဝေ၍ သားတို့အား ပေးလေ၏။ ၁၃ ထိုနောက် များမကြာ၊ သားအငယ်သည် မိမိဥစ္စာများကို သိမ်းယူ၍ ဝေးစွာသောပြည်သို့ သွားပြီးလျှင်၊ ထိုပြည်မှာ ကာမဂုဏ်၌ လွန်ကျူးသောအားဖြင့် ဥစ္စာပြုန်းတီး၍၊ ၁၄ ရှိသမျှကုန်သောအခါ၊ ထိုပြည်၌ ကြီးစွာသော အစာခေါင်းပါးခြင်းဖြစ်၍၊ သူသည် အလွန်ဆင်းရဲခြင်းသို့ ရောက်၏။ ၁၅ ထိုအခါ ပြည်သားတယောက်ထံသို့ သွား၍ အစေခံလျှင်၊ ဝက်တို့ကို ကျောင်းစေခြင်းငှာ သူ့သခင်သည် တောသို့ စေလွှတ်သဖြင့်၊ ၁၆ သူသည် ဝက်စားတတ်သော ပဲ့တောင့်ကိုပင် စားချင်မတတ် ငတ်မွတ်လျက်နေရ၏။ အဘယ်သူမျှ အစာကို မကျွေး။

၁၇ ထိုအခါ သတိရလျှင်၊ “ငါ့အဘ၏အိမ်၌ အခစားသောသူများတို့သည် ဝစွာစားရကြ၏။ ငါမူကား ဤပြည်၌ သေအောင် အငတ်ခံရ၏။ ၁၈ ငါထ၍ အဘထံသို့ သွားမည်။ အဘ၊ အကျွန်ုပ်သည် ဘုရားသခင်ကို၎င်း၊ ကိုယ်တော်ကို၎င်း ပြစ်မှားပါပြီ။ ၁၉ ယခုမှစ၍ ကိုယ်တော်၏သားဟူ၍ ခေါ်ခြင်းကို မခံထိုက်ပါ။ သူငှားအရာ၌ အကျွန်ုပ်ကို ထားတော်မူပါ” ဟု ငါပြောမည်ဟူ၍ အကြံရှိသည်နှင့်၊ ၂၀ ထ၍ အဘထံသို့ သွားလေ၏။ သွား၍ ဝေးသေးသောအခါ အဘသည် သူ့ကိုမြင်လျှင်၊ သနားသောစိတ်ရှိသည်နှင့် ပြေးသွား၍ သား၏လည်ပင်းကို ပိုက်ဘက်လျက် နမ်းရှုပ်လေ၏။ ၂၁ သားကလည်း၊ “အဘ၊ အကျွန်ုပ်သည် ဘုရားသခင်ကို၎င်း၊ ကိုယ်တော်ကို၎င်း ပြစ်မှားပါပြီ။ ယခုမှစ၍ ကိုယ်တော်၏သားဟူ၍ ခေါ်ခြင်းကို မခံထိုက်ပါ” ဟုဆိုလျှင်၊ ၂၂ အဘက၊ “မြတ်သောဝတ်လုံကို ယူခဲ့၍ သူ့ကိုခြုံကြ၊ သူ၏လက်၌ လက်စွပ်တန်ဆာကို ဆင်ကြ။ ၂၃ ခြေနင်းကိုလည်း စီးစေကြ။ ဆူအောင်ကျွေးသော နွားကလေးကို ယူ၍သတ်ကြ။ သို့ပြီးမှ ငါတို့သည် စားကြကုန်အံ့။ ပျော်မွေ့ခြင်းကို ပြုကြကုန်အံ့။ ၂၄ ငါ့သားသည် အထက်က သေ၏။ ယခုရှင်ပြန်၏။ အထက်ကပျောက်၏။ ယခုတွေ့ပြန်၏” ဟု ဆိုပြီးမှ၊ ထိုသူအပေါင်းတို့သည် ပျော်မွေ့ခြင်းကို ပြုကြ၏။

၂၅ သားအကြီးသည် တောင်ယာကလာ၍ အိမ်အနီးသို့ရောက်သောအခါ၊ ကခြင်း၊ တီးမှုတ်ခြင်း အသံကို ကြားလျှင်၊ ၂၆ ငယ်သားတယောက်ကိုခေါ်၍ “အဘယ်သို့သော အခြင်းအရာနည်း” ဟု မေး၏။ ၂၇ ငယ်သားက၊ “သခင်၏ညီသည် ရောက်လာပါပြီ။ ဘေးနှင့်ကင်းလွတ်လျက်ရှိသည်ကို အဘတွေ့သောကြောင့်၊ ဆူအောင်ကျွေးသော နွားကလေးကို သတ်ပါပြီ” ဟု ပြောဆို၏။ ၂၈ သားအကြီးသည် အမျက်ထွက်၍ အိမ်သို့ မဝင်ဘဲနေ၏။ အဘသည် သူ့ဆီသို့သွား၍ ချော့မော့ရ၏။ ၂၉ သားအကြီးကလည်း၊ “အကျွန်ုပ်သည် ကာလတာရှည်စွာ အဘ၏ အစေကိုခံပါပြီ။ အဘ၏အလိုကို တခါမျှ မလွန်ကျူးပါ။ သို့သော်လည်း အကျွန်ုပ်သည် အဆွေတို့နှင့်အတူ ပျော်မွေ့ခြင်းကို ပြုစေခြင်းငှါ၊ အဘသည် ဆိတ်ကလေးတကောင်ကို တခါမျှ မပေး။ ၃၀ ပြည်တန်ဆာမိန်းမတို့နှင့် ပေါင်းဘော်၍ မိမိဥစ္စာကို ဖြုန်းသော ဤသားငယ်ရောက်လာသောအခါ မူကား၊ အဘသည် ဆူအောင်ကျွေးသော နွားကလေးကို သတ်လေပြီတကား” ဟု ဆို၏။ ၃၁ အဘကလည်း၊ “ငါ့သား၊ သင်သည် ငါ့ထံမှာ အစဉ်နေ၏။ ငါ၏ဥစ္စာရှိသမျှသည် သင်၏ဥစ္စာဖြစ်၏။ ၃၂ သင်၏ညီမူကား အထက်ကသေ၏။ ယခုရှင်ပြန်၏။ အထက်ကပျောက်၏။ ယခုတွေ့ပြန်၏။ ထိုကြောင့် ပျော်မွေ့ဝမ်းမြောက်စရာအကြောင်းရှိ၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။

- ရှင်လုကာခရစ်ဝင်ကျမ်း ၁၅း ၁၁-၃၂, သမ္မာကျမ်းစာ