ਤੱਤ ਖ਼ਾਲਸਾ

ਤੱਤ ਖ਼ਾਲਸਾ
	'ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਦੇ ਹਥਿਆਰਬੰਦ ਚੇਲੇ, ਖਾਲਸੇ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਸਿਪਾਹੀ' ਸਿਰਲੇਖ ਵਾਲਾ ਚਿੱਤਰ। ਸਿੱਖ (1904)
ਸੰਸਥਾਪਕ
	ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ; ਮਾਤਾ ਸੁੰਦਰੀ, ਬਿਨੋਦ ਸਿੰਘ, ਅਤੇ ਕਾਹਨ ਸਿੰਘ
ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਆਬਾਦੀ ਵਾਲੇ ਖੇਤਰ
	ਪੰਜਾਬ
ਧਰਮ
	ਸਿੱਖੀ
ਗ੍ਰੰਥ
	ਗੁਰੂ ਗਰੰਥ ਸਾਹਿਬ • ਦਸ਼ਮ ਗਰੰਥ • ਸਰਬ ਲੋਹ ਗਰੰਥ
ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ
	ਪੰਜਾਬੀ • ਖ਼ਾਲਸਾ ਬੋਲੇ

ਤੱਤ ਖ਼ਾਲਸਾ ਜਿਸਨੂੰ ਤਤ ਖ਼ਾਲਸਾ ਵੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਸਨੂੰ 18ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੌਰਾਨ ਅਕਾਲ ਪੁਰਖਿਆ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਇੱਕ ਸਿੱਖ ਧੜਾ ਸੀ ਜੋ ਗੁਜ਼ਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਫੁੱਟ ਤੋਂ ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ ਸੀ। 1708 ਵਿੱਚ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਦੀ ਵਿਧਵਾ ਮਾਤਾ ਸੁੰਦਰੀ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਿੱਚ, ਬੰਦਾ ਸਿੰਘ ਬਹਾਦਰ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਪੈਰੋਕਾਰਾਂ ਦੀਆਂ ਧਾਰਮਿਕ ਕਾਢਾਂ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕੀਤਾ। ਤੱਤ ਖਾਲਸੇ ਦੀਆਂ ਜੜ੍ਹਾਂ 1699 ਵਿੱਚ ਦਸਵੇਂ ਗੁਰੂ ਦੁਆਰਾ ਖ਼ਾਲਸਾ ਹੁਕਮ ਨੂੰ ਅਧਿਕਾਰਤ ਰੂਪ ਦੇਣ ਅਤੇ ਪਵਿੱਤਰ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਪਈਆਂ ਹਨ।

ਇਤਿਹਾਸ

ਮੂਲ

^[1] ਦੇ ਮੁਗਲ ਗਵਰਨਰ ਵਿਰੁੱਧ ਜਿੱਤਾਂ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਲਡ਼ੀ ਦੇ ਫਲੱਸ਼ ਵਿੱਚ, ਬੰਦਾ ਬਹਾਦੁਰ ਨੇ ਖ਼ਾਲਸਾ ਪਰੰਪਰਾ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਕੱਟਡ਼ਵਾਦੀ ਖ਼ਾਲਸਾ ਨੇ ਵਿਰੋਧ ਕੀਤਾ ਸੀ। ^[1] ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਪੈਰੋਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ਾਕਾਹਾਰੀ ਬਣਨ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ, ^[2] ਰਵਾਇਤੀ ਖ਼ਾਲਸਾ ਕੱਪਡ਼ੇ ਦੇ ਰੰਗ ਨੂੰ ਲਾਲ ਕੱਪਡ਼ਿਆਂ ਨਾਲ ਬਦਲਣਾ, "ਵਹਿਗੁਰੂ ਜੀ ਦਾ ਖ਼ਾਲਸਾ, ਵਹੀਗੁਰੂ ਜੀ ਦੀ ਫਤਿਹ" ਦੀ ਰਵਾਇਤੀ ਖ਼ਾਲਸਾ ਸਲਾਮੀ ਦੀ ਥਾਂ "ਫਤਿਹ ਦਰਸ਼ਨ, ਫਤਿਹ ਧਰਮ" ਦੀ ਸਲਾਮੀ ਦੇਣਾ ਅਤੇ ਸਿੱਖਾਂ ਲਈ ਸਭ ਤੋਂ ਵਿਵਾਦਪੂਰਨ, ਉਸ ਦੇ ਪੈਰੋਕਾਰਾਂ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਗੁਰੂ ਮੰਨੀਓ ਗ੍ਰੰਥ ਦੇ ਸਿਧਾਂਤ ਦੇ ਸਿੱਧੇ ਉਲਟ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਦੁਆਰਾ ਉਸ ਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਰੱਖਿਆ ਸੀ। ਟੈੱਟ ਸੈਨਾ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਆਖਰੀ ਰੱਖਿਆਤਮਕ ਲਡ਼ਾਈ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਬਿਨੋਦ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਪੁੱਤਰ ਕਾਹਨ ਸਿੰਘ ਸਮੇਤ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਸਿੱਖ ਸਾਬਕਾ ਸੈਨਿਕਾਂ ਨੇ ਖ਼ਾਲਸਾ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਬੰਦਾ ਸਿੰਘ ਨਾਲ ਵੱਖ ਹੋ ਗਏ ^[1] ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਦੇ ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਤੱਤ ਖ਼ਾਲਸਾ (ਤੱਤ ਭਾਵ "ਤਿਆਰ", [1] "ਸ਼ੁੱਧ", ਜਾਂ "ਸੱਚਾ", ^[2] ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਤਬਦੀਲੀਆਂ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕੀਤਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬੰਦਾਈ ਸਿੱਖ ਜਾਂ ਬੰਦਾਈ ਖ਼ਾਲਸਾ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ^[1] ਮਤਭੇਦ 1716 ਵਿੱਚ ਬੰਦਾ ਸਿੰਘ ਦੇ ਤਸ਼ੱਦਦ ਅਤੇ ਦਿੱਲੀ ਵਿੱਚ ਫਾਂਸੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੀ ਜਾਰੀ ਰਿਹਾ।

1719 ^[1] ਮੁਗਲ ਸਮਰਾਟ ਫਾਰੂਖ ਸਿਆਰ ਦੀ ਹੱਤਿਆ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਸਿੱਖਾਂ ਉੱਤੇ ਜ਼ੁਲਮ ਘੱਟ ਗਿਆ ਅਤੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਵਿਖੇ ਕਦੇ-ਕਦਾਈਂ ਆਮ ਮੀਟਿੰਗਾਂ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦਿੱਤੀ ਗਈ, ਜਿੱਥੇ ਬੰਦਾਈ ਧਡ਼ੇ ਨੇ ਦਰਬਾਰ ਸਾਹਿਬ ਵਿਖੇ ਦਾਨ ਅਤੇ ਭੇਟਾਂ ਤੋਂ 50% ਆਮਦਨ ਦੀ ਮੰਗ ਕੀਤੀ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਤੱਤ ਖ਼ਾਲਸਾ ਨੇ ਬੇਬੁਨਿਆਦ ਮੰਨਦਿਆਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਦਿੱਲੀ ਵਿੱਚ ਮਾਤਾ ਸੁੰਦਰੀ ਨੇ ਵਧ ਰਹੇ ਤਣਾਅ ਬਾਰੇ ਸੁਣਦਿਆਂ, ਭਾਈ ਮਨੀ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਛੇ ਹੋਰ ਸਿੱਖਾਂ ਨਾਲ ਦਰਬਾਰ ਸਾਹਿਬ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਕਰਨ ਲਈ ਭੇਜਿਆ, ਇਸ ਨਿਰਦੇਸ਼ ਨਾਲ ਕਿ ਗੁਰਦੁਆਰੇ ਦੀ ਸਾਰੀ ਆਮਦਨ ਗੁਰੂ ਕਾ ਲੰਗਰ ਨੂੰ ਜਾਵੇ। ^[1]ਵੈਸਾਖੀ 1721 ਨੂੰ, ਬੰਦਾਈ ਧਡ਼ੇ ਨੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਲਈ ਆਪਣੇ ਕੈਂਪ ਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਤ ਕੀਤਾ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਦੋਵੇਂ ਧਡ਼ੇ ਮਨੀ ਸਿੰਘ ਦੁਆਰਾ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੀ ਗਈ ਵਿਚੋਲਗੀ ਲਈ ਸਹਿਮਤ ਹੋ ਗਏ, ਸਾਈਟ ਦੇ ਨਿਰਧਾਰਣ ਲਈ ਸਹਿਮਤ ਹੋਏਃ ਕਾਗਜ਼ ਦੀਆਂ ਦੋ ਪਰਚੀਆਂ, ਹਰੇਕ 'ਤੇ ਧਡ਼ਿਆਂ ਦੀ ਸਲਾਮੀ ਲਿਖੀ ਹੋਈ ਸੀ, ਨੂੰ ਸਰੋਵਰ ਜਾਂ ਗੁਰਦੁਆਰੇ ਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਦੇ ਪੂਲ ਵਿਚ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ-ਰਵਾਇਤੀ ਖ਼ਾਲਸਾ ਸਲਾਮੀ ਪਹਿਲਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਆਈ, ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਬੰਦੀ ਤੁਰੰਤ ਝੁਕ ਗਏ ਅਤੇ ਖ਼ਾਲਸਾ ਪਾਸੇ ਆ ਗਏ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਕੁਝ ਨੇ ਵਿਚੋਲਗੀ ਦੀ ਵੈਧਤਾ' ਤੇ ਇਤਰਾਜ਼ ਕੀਤਾ। ^[1] ਹਰੇਕ ਧਡ਼ੇ ਦੇ ਨੁਮਾਇੰਦਿਆਂ ਵਿਚਕਾਰ ਅਕਾਲ ਤਖਤ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਇੱਕ ਕੁਸ਼ਤੀ ਮੈਚ ਲਈ ਸਹਿਮਤੀ ਹੋਈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਖ਼ਾਲਸਾ ਆਗੂ ਕਾਹਨ ਸਿੰਘ ਦੇ ਪੁੱਤਰ ਮੀਰੀ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਬੰਦਾਈ ਆਗੂ ਲਾਹੌਰਾ ਸਿੰਘ ਦਾ ਪੁੱਤਰ ਸੰਗਤ ਸਿੰਘ ਤੱਤ ਖ਼ਾਲਸਾ ਦੀ ਨੁਮਾਇੰਦਗੀ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। ^[1] ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਤੱਤ ਖ਼ਾਲਸਾ ਦੀ ਜਿੱਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਬਾਕੀ ਬਚੇ ਬੰਦੀ ਖ਼ਾਲਸਾ ਪੱਖ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਗਏ, ਅਤੇ ਕੁਝ ਬਾਕੀ ਹੋਲਡਆਊਟ ਨੂੰ ਭਜਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਮਤਭੇਦ ਖਤਮ ਹੋ ਗਏ।

ਸਿੰਘ ਸਭਾ

^[1] ਵਿੱਚ, ਇਹ ਨਾਮ ਲਾਹੌਰ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਸਿੰਘ ਸਭਾ ਧਡ਼ੇ ਦੁਆਰਾ ਵਰਤਿਆ ਜਾਵੇਗਾ ਜੋ 1879 ਵਿੱਚ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਸਿੰਘ ਸਭ ਦੇ ਵਿਰੋਧੀ ਵਜੋਂ ਸਥਾਪਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ^[1] ਨਾਮ ਦੀ ਵਢਿਲਾਰੀ ਸਿੱਖ ਭਾਈਚਾਰੇ ਵੱਲੋਂ ਕਾਰਵਾਈ ਲਈ ਪੂਰੀ ਤਿਆਰੀ ਅਤੇ ਵਚਨਬੱਧਤਾ ਨਾਲ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਣ ਲਈ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਇਸ ਦੇ ਉਲਟ, ਢਿੱਲਾ, ਜਾਂ "ਆਲਸੀ, ਉਦਾਸੀਨ, ਬੇਅਸਰ" ਸਿੱਖ।

ਤਤ ਖ਼ਾਲਸਾ ਸਿੰਘ ਸਭਾ ਦੇ ਆਗੂ ਗੁਰਮੁਖ ਸਿੰਘ ਲਾਹੌਰ ਦੇ ਓਰੀਐਂਟਲ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇੱਕ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਵਿਦਵਾਨ ਕਾਹਨ ਸਿੰਘ ਨਾਭਾ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਕੀਤਾ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮਹਾਨ ਕੋਸ਼ (ਸਿੱਖ ਧਰਮ ਦਾ ਸੰਵੇਦਨਾਤਮਕ ਵਿਗਿਆਨ) ਅਤੇ ਹਮ ਹਿੰਦੂ ਨਹੀਂ (ਅਸੀਂ ਹਿੰਦੂ ਹਾਂ) ਲਿਖਿਆ। ਭਾਈ ਗੁਰਮੁਖ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਕਾਹਨ ਸਿੰਘ ਨਾਭਾ ਨੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਡਿਵੀਜ਼ਨਲ ਜੱਜ ਮੈਕਸ ਆਰਥਰ ਮੈਕਕੌਲਿਫ ਨੂੰ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ (1909 ਵਿੱਚ ਮੁਕੰਮਲ) ਦਾ ਅਨੁਵਾਦ ਕਰਨ ਲਈ ਸਲਾਹ ਦਿੱਤੀ।

ਖਾਲਿਸਤਾਨ ਅੰਦੋਲਨ

^[3]ਅਵਤਾਰ ਸਿੰਘ ਬ੍ਰਹਮਾ ਨੇ 1980 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਖਾਲਿਸਤੀਨੀ ਅੱਤਵਾਦੀ ਸੰਗਠਨ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ ਸੀ।

ਇਹ ਵੀ ਦੇਖੋ

ਹਵਾਲੇ

↑ ^1.00 ^1.01 ^1.02 ^1.03 ^1.04 ^1.05 ^1.06 ^1.07 ^1.08 ^1.09 Singh, Sudarshan (1997). Siṅgh, Harbans (ed.). Tatt Ḵẖālsā (in English) (3rd ed.). Patiala, Punjab, India: Punjab University, Patiala, 2011. pp. 326–327. ISBN 9788173803499.{{cite book}}: CS1 maint: unrecognized language (link)
↑ ^2.0 ^2.1 Encyclopaedia Britannica, Inc. (2009). Britannica Guide to India. Encyclopaedia Britannica, Inc. p. 187. ISBN 978-1-59339-847-7.
↑ Chima, Jugdep S. (2010-03-11). The Sikh Separatist Insurgency in India: Political Leadership and Ethnonationalist Movements (in ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ). SAGE Publishing India. ISBN 978-93-5150-953-0.