எயிட்சு

மனித நோயெதிர்ப்பு குறைபாடு வைரசு ( HIV ) ^{[1] [2] [3]} ஒரு ரெட்ரோவைரசாகும். ^[4] இது நோயெதிர்ப்பு மண்டலத்தைத் தாக்கும் தடுக்கக்கூடிய நோயாகும் . எச்ஐவிக்கு தடுப்பூசியோ சிகிச்சையோ இல்லை. சிகிச்சை அல்லது தடுப்பூசி இல்லை என்றாலும், ஆன்டிரெட்ரோவைரல் சிகிச்சையானது நோயின் போக்கை மெதுவாக்கி எச்.ஐ.வி ஆல் பாதிக்கப்பட்ட மக்கள் நீண்ட மற்றும் ஆரோக்கியமான வாழ்க்கையை வாழ உதவும்.^[5][6] சிகிச்சையில் உள்ள எச்.ஐ.வி-யால் பாதிக்கப்பட்ட நபர் ஒரு சாதாரண வாழ்க்கையை வாழவோ அல்லது இறக்கவோ நேரிடலாம். ^[7][8] இந்த வைரசினால் தக்கப்பட்டவர்கள் அந்த வைரசின் தீவிரத் தன்மையினைக் குறைக்க வாழ்நாள் முழுவதும் மருந்துகளை உட்கொள்ள வேண்டியதாகிறது.

நோய் இருப்பதாகக் கண்டறியப்பட்ட உடனேயே சிகிச்சையினை மேற்கொள்ளப் பரிந்துரைக்கப்படுகிறது. ^[9] எச்.ஐ.வி தொற்றால் பாதிக்கப்பட்ட நபர் நீண்ட கால சிகிச்சையின் விளைவாகக் கண்டறிய முடியாத தீநுண் நோய்ச் சுமை கொண்டிருந்தால், அவர்களின் வழியாக பாலியல் ரீதியாக எச்.ஐ.வி பரவும் அபாயம் இல்லை. ^{[10] [11]} UNAIDS மற்றும் உலகெங்கிலும் உள்ள அமைப்புகளின் பிரச்சாரங்கள் இதை கண்டறிய முடியாதது = கடத்த முடியாதது எனத் தெரிவிக்கின்றன. ^[12] சிகிச்சை மேற்கொள்ளாமல் இருந்தால் இந்த நோய்த்தொற்று நோயெதிர்ப்பு மண்டலத்தில் பாதிப்பை ஏற்படுத்தி, இறுதியில் எய்ட்சு வரை பாதிப்படையலாம், இதற்கு சில நேரங்களில் பல ஆண்டுகள் ஆகும். ஆரம்ப நோய்த்தொற்றைத் தொடர்ந்து, ஒரு நபர் எந்த அறிகுறிகளையும் கவனிக்காமல் இருக்கலாம் அல்லது காய்ச்சல் போன்ற நோயை சிறிது காலம் உணரலாம். ^[13] இந்தக் காலகட்டத்தில், தான் எச்.ஐ.வி-ஆல் பாதிக்கப்பட்டிருக்கிறோம் என்பதை அறியாமல் இருக்கலாம், இருப்பினும் அவர் வைரசைக் கடத்த முடியும். பொதுவாக, இந்தக் காலகட்டம் எந்த அறிகுறிகளும் இல்லாமல் நீடித்த அடைகாக்கும் காலத்தைத் தொடர்ந்து வருகிறது. <^[7] இறுதியில், எச்.ஐ.வி தொற்று காசநோய், அத்துடன் பிற சந்தர்ப்பவாத நோய்த்தொற்றுகள் மற்றும் சாதாரண நோயெதிர்ப்பு செயல்பாடு உள்ளவர்களுக்கு அரிதான கட்டிகள் போன்ற பிற நோய்த்தொற்றுகளை உருவாக்கும் அபாயத்தை அதிகரிக்கிறது. ^[13] தாமதமான நிலை என்பது பெரும்பாலும் திட்டமிடப்படாத எடை இழப்புடன் தொடர்புடையது. ^[7] சிகிச்சையின்றி, எச்.ஐ.வி.யால் பாதிக்கப்பட்ட ஒருவர் 11 ஆண்டுகள் வாழ முடியும். ^[14]

எச்.ஐ.வி தொற்றுக்கு மூன்று முக்கிய நிலைகள் உள்ளன: கடுமையான தொற்று, மருத்துவ தாமதம் மற்றும் எய்ட்சு. ^[15]

எச்.ஐ.வி தொற்றுக்குப் பிறகு ஆரம்ப காலம் கடுமையான எச்.ஐ.வி, முதன்மை எச்.ஐ.வி அல்லது கடுமையான ரெட்ரோவைரல் நோய்க்குறி என்று அழைக்கப்படுகிறது. பிழை காட்டு: Closing </ref> missing for <ref> tag > பல நபர்களுக்கு இன்ஃப்ளூயன்ஸா, மோனோநியூக்ளியோசிஸ் அல்லது சுரப்பி காய்ச்சல் போன்ற ஒரு நோய் வெளிப்பட்ட 2-4 வாரங்களுக்குப் பிறகு உருவாகிறது, மற்றவர்களுக்கு குறிப்பிடத்தக்க அறிகுறிகள் எதுவும் ஏற்படுவது இல்லை. ^[16][17] 40-90% பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு காய்ச்சல், பெரிய மென்மையான நிணநீர் கணுக்கள், தொண்டை அழற்சி, சொறி, தலைவலி, சோர்வு மற்றும்/அல்லது வாய் மற்றும் பிறப்புறுப்புகளில் புண்கள் ஆகிய அறிகுறிகள் ஏற்படுகின்றன. ^{[18] [19]} 20-50% நபர்களுக்கு ஏற்படும் சொறி, உடற்பகுதியில் தோன்றும் மற்றும் வெண்கொப்புளம், மரபார்ந்ததாக உள்ளது. ^[20] இந்தக் கட்டத்தில் சிலர் தருணத் நோய்த்தொற்றுகளையும் உருவாக்குகிறார்கள். ^[18] வாந்தி அல்லது வயிற்றுப்போக்கு போன்ற இரைப்பை குடல் அறிகுறிகள் ஏற்படலாம். ^[19] புற நரம்பியல் அல்லது குய்லின்-பாரே நோய்க்குறியின் நரம்பியல் அறிகுறிகளும் ஏற்படுகின்றன. ^[19] அறிகுறிகளின் காலம் நபர்களுக்கு நபர் மாறுபடும், ஆனால் பொதுவாக ஒன்று அல்லது இரண்டு வாரங்கள் வரை ஆகலாம். ^[19]

மருத்துவ சிகிச்சைத் தாமதம், அறிகுறியற்ற எச்.ஐ.வி அல்லது நாள்பட்ட எச்.ஐ.வி ஆகியவற்றினால் ஆரம்பகால அறிகுறிகள் ஏற்படுகின்றன.^[15] சிகிச்சையின்றி, எச்.ஐ.வி நோய்த்தொற்று இயல்போக்கின் இந்த இரண்டாம் நிலை சுமார் மூன்று ஆண்டுகள் ^[21] முதல் 20 ஆண்டுகள் வரை நீடிக்கும்.^[22] (சராசரியாக, சுமார் எட்டு ஆண்டுகள்). ^[23] பொதுவாக ஆரம்பகாலங்களில் அறிகுறிகள் குறைவாகவோ அல்லது அறிகுறிகளே இல்லை என்றாலும், இந்த நிலையின் முடிவில் பலர் காய்ச்சல், எடை இழப்பு, இரைப்பை குடல் பிரச்சினைகள் மற்றும் தசை வலிகளை அனுபவிக்கின்றனர். ^[15] 50% முதல் 70% வரையிலான மக்களுக்கு தொடர்ந்து பொதுவான நிணநீர்க்குழாய் நோய் ஏற்படுகிறது, இது மூன்று முதல் ஆறு மாதங்களுக்கும் மேலாக ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட நிணநீர் முனைகளின் (இடுப்பைத் தவிர) விவரிக்க முடியாத வலியற்ற விரிவாக்கத்தால் வகைப்படுத்தப்படுகிறது.

பெறப்பட்ட நோயெதிர்ப்பு குறைபாடு நோய்க்குறி (எயிட்சு) என்பது எச்.ஐ.வி தொற்று என வரையறுக்கப்படுகிறது, இது CD4 ⁺ T செல் எண்ணிக்கை 200 செல்கள் μL அல்லது HIV தொற்றுடன் தொடர்புடைய குறிப்பிட்ட நோய்களின் நிகழ்வு. குறிப்பிட்ட சிகிச்சை இல்லாத நிலையில், எச்.ஐ.வி.யால் பாதிக்கப்பட்டவர்களில் பாதி பேர் பத்து ஆண்டுகளுக்குள் எய்ட்சு நோயினால் பாதிக்கப்படுகிறார்கள். ^[19] நிமோசைஸ்டிஸ் நிமோனியா (40%), எச்.ஐ.வி வீணடிக்கும் நோய்க்குறி (20%) வடிவில் உள்ள கேசெக்ஸியா மற்றும் கண்டிடா உணவுக்குழாய் அழற்சி ஆகியவை எயிட்சு இருப்பதை எச்சரிக்கும் பொதுவான ஆரம்ப நிலைகள் ஆகும். ^[19] மற்ற பொதுவான அறிகுறிகளில் அடிக்கடி ஏற்படும் சுவாசக்குழாய் தொற்றுகள் அடங்கும். ^[19]

எச்.ஐ.வி மூன்று முக்கிய வழிகளில் பரவுகிறது: பாலியல் தொடர்பு, பாதிக்கப்பட்ட உடல் திரவங்கள் அல்லது திசுக்களுக்கு குறிப்பிடத்தக்க வெளிப்பாடு மற்றும் கர்ப்பம், பிரசவம் அல்லது தாய்ப்பால் கொடுக்கும் போது தாயிடமிருந்து குழந்தைக்கு பரவுவது ( செங்குத்துப் பரிமாற்றம் என அழைக்கப்படுகிறது). ^[32] மலம், நாசி சுரப்பு, உமிழ்நீர், சளி, வியர்வை, கண்ணீர், சிறுநீர் அல்லது வாந்தி இவை இரத்தத்தால் மாசுபடாத பட்சத்தில் எச்.ஐ.வி.யால் பாதிக்கப்படும் அபாயம் இல்லை. ^[33] ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட எச்.ஐ.வி திரிபுகள் இணைந்து தொற்று ஏற்படுவதும் சாத்தியமாகும்—இந்த நிலை எச்ஐவி சூப்பர் இன்ஃபெக்சன் என அழைக்கப்படுகிறது. ^[34]

எச். ஐ. வி/எயிட்சு நோய் ஆய்வக சோதனை மூலம் கண்டறியப்பட்டு பின்னர் சில அறிகுறிகளின் இருப்பின் அதன் அடிப்படையில் நடத்தப்படுகிறது.^[36] கூடுதலாக, அதிக ஆபத்தில் உள்ளவர்களுக்கு சோதனை பரிந்துரைக்கப்படுகிறது, இதில் பாலியல் பரவும் நோயால் கண்டறியப்பட்ட அனைவரும் அடங்குவர்.^[20][37] உலகின் பல பகுதிகளில், எச். ஐ. வி. தொற்றுகளுக்கு காரணமான மூன்றில் ஒரு பகுதியினர் எயிட்சு அல்லது கடுமையான நோயெதிர்ப்பு குறைபாடு வெளிப்படையாகத் தெரிந்தவுடன் மட்டுமே நோயின் மேம்பட்ட கட்டத்தில் தாங்கள் பாதிக்கப்பட்டிருப்பதைக் கண்டுபிடிக்கின்றனர்.^[20]

தொடர்ச்சியான ஆணுறை பயன்பாடு நீண்ட காலத்திற்கு எச்.ஐ.வி பரவும் அபாயத்தை சுமார் 80% குறைக்கிறது. ^[38] ஆணுறைகளை ஒரு தம்பதியினர் தொடர்ந்து பயன்படுத்தும்போது, அதில் ஒருவர் பாதிக்கப்பட்டிருந்தால், எச்.ஐ.வி தொற்று விகிதம் ஆண்டுக்கு 1% க்கும் குறைவாக இருக்கும். ^[39] பெண் ஆணுறைகள் சமமான அளவிலான பாதுகாப்பை வழங்கக்கூடும் என்பதற்கு சில சான்றுகள் உள்ளன. ^[40] உடலுறவுக்கு முன் உடனடியாக டெனோஃபோவிர் (ஒரு தலைகீழ் டிரான்ஸ்கிரிப்டேஸ் இன்ஹிபிட்டர் ) கொண்ட பிறப்புறுப்பு ஜெல்லைப் பயன்படுத்துவது ஆப்பிரிக்கப் பெண்களிடையே தொற்று விகிதங்களை சுமார் 40% குறைக்கிறது. ^[41] இதற்கு நேர்மாறாக, ஸ்பெர்மிசைட் nonoxynol-9 இன் பயன்பாடு பிறப்புறுப்பு மற்றும் மலக்குடல் எரிச்சலை ஏற்படுத்தும் போக்கு காரணமாக பரவும் அபாயத்தை அதிகரிக்கலாம். ^[42]

தற்போது எச்.ஐ.வி அல்லது எயிட்சு நோய்க்கான உரிமம் பெற்ற தடுப்பூசி எதுவும் இல்லை. இன்றுவரை மிகவும் பயனுள்ள தடுப்பூசி சோதனை, RV 144, 2009 இல் வெளியிடப்பட்டது; இது தோராயமாக 30% நோய் பரவும் அபாயத்தில் ஒரு பகுதி குறைப்பைக் கண்டறிந்தது, இது உண்மையிலேயே பயனுள்ள தடுப்பூசியை உருவாக்கும் ஆராய்ச்சி சமூகத்தில் சில நம்பிக்கையைத் தூண்டியது. ^[43]

எச்.ஐ.வி குறித்தும் எயிட்சு குறித்தும் பல தவறான கருத்துக்களும் நம்பிக்கைகளும் நிலவுகின்றன. மிகவும் பரவலான பிழையான கருத்துக்களாக இருப்பவை:

1. எயிட்சு சாதாரணத் தொடுதல் மூலம் பரவுகின்றது;
2. கன்னியருடன் பாலுறவு கொள்வது எயிட்சு நோயைக் குணமாக்கும்;^[44][45][46]
3. எச்.ஐ.வி தீநுண்மம் தற்பால் சேர்க்கையாளர்களையும் போதைப்பொருள் பயன்படுத்துவோரையும் மட்டுமே தாக்குகின்றது;
4. தொற்றில்லாத இரு ஆண்மக்களிடையே குதவழிப் பாலுறவு எச்.ஐ.வி தொற்றுக்கு வழி வகுக்கும்;
5. பள்ளிச்சாலைகளில் எச்.ஐ.வி குறித்தும் தற்பால் சேர்க்கை குறித்தும் அறியத்தருதல் எயிட்சு நோய் தாக்குவீதம் கூட வழிவகுக்கும் ^[47][48] என்பனவாகும்.

சிலர் எச்.ஐ.வி தீநுண்மத்திற்கும் எயிட்சிற்கும் தொடர்பில்லை எனக் கருதுகின்றனர்.^[49] வேறு சிலர் எச்.ஐ.வி. தீநுண்மம் இருப்பதையும் அதற்கான சோதனைகளின் செல்லுந்தன்மை குறித்தும் ஐயமுறுகின்றனர்.^[50][51] எயிட்சு மறுப்பாளர்கள் எனப்படும் இவர்களது கூற்றுக்கள் அறிவியல் குமுகத்தால் ஆயப்பட்டு நிராகரிக்கப்பட்டுள்ளன.^[52] இருப்பினும், இவர்கள் குறிப்பிடத்தக்க அரசியல் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தி உள்ளனர்; தென்னாபிரிக்காவில் 1999-2005 காலகட்டத்தில் எயிட்சு மறுப்புவாதத்திற்கு அரசாதரவு இருந்தது. இதனால் அந்நாட்டில் எயிட்சு நோய்ப்பரவல் தடுக்கப்படாது தவிர்த்திருக்கக்கூடிய பல்லாயிர உயிரிழப்புக்களும் எச்.ஐ.வி தீநுண்மத்தொற்றுக்களும் ஏற்பட்டன.^[53][54][55]

எச்.ஐ.வி என்பது அறிவியலாளர்களால் தவறாகவோ விருப்பத்துடனோ உருவாக்கப்பட்ட பொய்மை என பல சதிக் கொள்கைகள் பரவியுள்ளன. சோவியத் நாட்டில் எச்ஐவி/எயிட்சு ஐக்கிய அமெரிக்காவால் பரப்பப்பட்ட பொய்மை என பரப்புரை செய்யப்பட்டது. இதனை பல மக்கள் நம்புவதாகவும் கருத்துக் கணிப்புகள் தெரிவிக்கின்றன.^[56]

1. ↑ "AIDS – the first 20 years". The New England Journal of Medicine 344 (23): 1764–72. June 2001. doi:10.1056/NEJM200106073442306. பன்னாட்டுத் தர தொடர் எண்:0028-4793. பப்மெட்:11396444. 
2. ↑ Krämer, Alexander; Kretzschmar, Mirjam; Krickeberg, Klaus (2010). Modern infectious disease epidemiology concepts, methods, mathematical models, and public health (Online-Ausg. ed.). New York: Springer. p. 88. ISBN 978-0-387-93835-6. Archived from the original on September 24, 2015. Retrieved June 27, 2015.
3. ↑ Kirch, Wilhelm (2008). Encyclopedia of Public Health. New York: Springer. pp. 676–77. ISBN 978-1-4020-5613-0. Archived from the original on September 11, 2015. Retrieved June 27, 2015.
4. ↑ "Retrovirus Definition". AIDSinfo. Archived from the original on December 28, 2019. Retrieved December 28, 2019.
5. ↑ UNAIDS (May 18, 2012). "The quest for an HIV vaccine" இம் மூலத்தில் இருந்து May 24, 2012 அன்று. பரணிடப்பட்டது.. https://web.archive.org/web/20120524051113/http://www.unaids.org/en/resources/presscentre/featurestories/2012/may/20120518vaccinesday/. 
6. ↑ UNAIDS (May 18, 2012). "The quest for an HIV vaccine" இம் மூலத்தில் இருந்து May 24, 2012 அன்று. பரணிடப்பட்டது.. https://web.archive.org/web/20120524051113/http://www.unaids.org/en/resources/presscentre/featurestories/2012/may/20120518vaccinesday/. 
7. ↑ ^{7.0 7.1 7.2} "About HIV/AIDS". U.S. Centers for Disease Control and Prevention (CDC). December 6, 2015. Archived from the original on February 24, 2016. Retrieved February 11, 2016.
8. ↑ UNAIDS (May 18, 2012). "The quest for an HIV vaccine" இம் மூலத்தில் இருந்து May 24, 2012 அன்று. பரணிடப்பட்டது.. https://web.archive.org/web/20120524051113/http://www.unaids.org/en/resources/presscentre/featurestories/2012/may/20120518vaccinesday/. 
9. ↑ Guideline on when to start antiretroviral therapy and on pre-exposure prophylaxis for HIV (PDF). World Health Organization. 2015. p. 13. ISBN 978-92-4-150956-5. Archived (PDF) from the original on October 14, 2015.
10. ↑ McCray, Eugene; Mermin, Jonathan (September 27, 2017). "Dear Colleague: September 27, 2017". U.S. Centers for Disease Control and Prevention (CDC). Archived from the original on January 30, 2018. Retrieved February 1, 2018.
11. ↑ LeMessurier, J; Traversy, G; Varsaneux, O; Weekes, M; Avey, MT; Niragira, O; Gervais, R; Guyatt, G et al. (November 19, 2018). "Risk of sexual transmission of human immunodeficiency virus with antiretroviral therapy, suppressed viral load and condom use: a systematic review". Canadian Medical Association Journal 190 (46): E1350–E1360. doi:10.1503/cmaj.180311. பப்மெட்:30455270. 
12. ↑ "Undetectable = untransmittable". UNAIDS. Archived from the original on December 11, 2023. Retrieved August 26, 2022.
13. ↑ ^{13.0 13.1} "HIV/AIDS Fact sheet N°360". World Health Organization. November 2015. Archived from the original on February 17, 2016. Retrieved February 11, 2016.
14. ↑ UNAIDS; World Health Organization (December 2007). "2007 AIDS epidemic update" (PDF). Archived from the original (PDF) on May 27, 2008. Retrieved March 12, 2008.
15. ↑ ^{15.0 15.1 15.2} "What Are HIV and AIDS?". HIV.gov. May 15, 2017. Archived from the original on September 22, 2019. Retrieved September 10, 2017.
16. ↑ Diseases and disorders. Tarrytown, NY: Marshall Cavendish. 2008. p. 25. ISBN 978-0-7614-7771-6. Archived from the original on September 19, 2015. Retrieved June 27, 2015.
17. ↑ Mandell, Bennett, and Dolan (2010). Chapter 118.
18. ↑ ^{18.0 18.1} அனைத்து கர்ப்பிணி பெண்களும் உட்பட 15 முதல் 65 வயதுக்குட்பட்ட அனைவருக்கும் எச். ஐ. வி பரிசோதனை அமெரிக்கத் தடுப்பு சேவைகள் பணிக்குழுவால் பரிந்துரைக்கப்படுகிறது.<ref name="USP2019Screen">US Preventive Services Task, Force; Owens, DK; Davidson, KW; Krist, AH; Barry, MJ; Cabana, M; Caughey, AB; Curry, SJ et al. (June 18, 2019). "Screening for HIV Infection: US Preventive Services Task Force Recommendation Statement.". JAMA 321 (23): 2326–2336. doi:10.1001/jama.2019.6587. பப்மெட்:31184701. 
19. ↑ ^{19.0 19.1 19.2 19.3 19.4 19.5 19.6} Mandell, Bennett, and Dolan (2010). Chapter 118.
20. ↑ ^{20.0 20.1 20.2} "The treatment of patients with HIV". Deutsches Ärzteblatt International 107 (28–29): 507–15; quiz 516. July 2010. doi:10.3238/arztebl.2010.0507. பப்மெட்:20703338.  பிழை காட்டு: Invalid <ref> tag; name "Deut2010" defined multiple times with different content
21. ↑ Evian, Clive (2006). Primary HIV/AIDS care: a practical guide for primary health care personnel in a clinical and supportive setting (Updated 4th ed.). Houghton [South Africa]: Jacana. p. 29. ISBN 978-1-77009-198-6. Archived from the original on September 11, 2015. Retrieved June 27, 2015.
22. ↑ Hicks, Charles B. (2001). Reeders, Jacques W.A.J.; Goodman, Philip Charles (eds.). Radiology of AIDS. Berlin [u.a.]: Springer. p. 19. ISBN 978-3-540-66510-6. Archived from the original on May 9, 2016. Retrieved June 27, 2015.
23. ↑ Elliott, Tom (2012). Lecture Notes: Medical Microbiology and Infection. John Wiley & Sons. p. 273. ISBN 978-1-118-37226-5. Archived from the original on September 19, 2015. Retrieved June 27, 2015.
24. ↑ Donegan, Elizabeth; Stuart, Maria; Niland, Joyce C.; Sacks, Henry S.; Azen, Stanley P.; Dietrich, Shelby L.; Faucett, Cheryl; Fletcher, Mary Ann et al. (November 15, 1990). "Infection with Human Immunodeficiency Virus Type 1 (HIV-1) among Recipients of Antibody-Positive Blood Donations". Annals of Internal Medicine 113 (10): 733–739. doi:10.7326/0003-4819-113-10-733. பப்மெட்:2240875. https://annals.org/aim/article-abstract/704236/infection-human-immunodeficiency-virus-type-1-hiv-1-among-recipients?doi=10.7326%2f0003-4819-113-10-733. பார்த்த நாள்: May 11, 2020. 
25. ↑ Coovadia H (2004). "Antiretroviral agents—how best to protect infants from HIV and save their mothers from AIDS". N. Engl. J. Med. 351 (3): 289–292. doi:10.1056/NEJMe048128. பப்மெட்:15247337. 
26. ↑ "Antiretroviral postexposure prophylaxis after sexual, injection-drug use, or other nonoccupational exposure to HIV in the United States: recommendations from the U.S. Department of Health and Human Services.". MMWR. Recommendations and Reports 54 (RR-2): 1–20. January 21, 2005. பப்மெட்:15660015. 
27. ↑ Kripke C (August 1, 2007). "Antiretroviral prophylaxis for occupational exposure to HIV.". American Family Physician 76 (3): 375–6. பப்மெட்:17708137. 
28. ↑ ^{28.0 28.1 28.2 28.3} "An overview of the relative risks of different sexual behaviours on HIV transmission.". Current Opinion in HIV and AIDS 5 (4): 291–7. July 2010. doi:10.1097/COH.0b013e32833a88a3. பப்மெட்:20543603. 
29. ↑ Cunha, Burke (2012). Antibiotic Essentials 2012 (11 ed.). Jones & Bartlett Publishers. p. 303. ISBN 9781449693831.
30. ↑ ^{30.0 30.1} "Heterosexual risk of HIV-1 infection per sexual act: systematic review and meta-analysis of observational studies.". The Lancet Infectious Diseases 9 (2): 118–29. February 2009. doi:10.1016/S1473-3099(09)70021-0. பப்மெட்:19179227. 
31. ↑ "Systematic review of orogenital HIV-1 transmission probabilities.". International Journal of Epidemiology 37 (6): 1255–65. December 2008. doi:10.1093/ije/dyn151. பப்மெட்:18664564. 
32. ↑ Rom WN, Markowitz SB, eds. (2007). Environmental and occupational medicine (4th ed.). Philadelphia: Wolters Kluwer/Lippincott Williams & Wilkins. p. 745. ISBN 978-0-7817-6299-1. Archived from the original on September 11, 2015. Retrieved June 27, 2015.
33. ↑ "Antiretroviral prophylaxis for occupational exposure to HIV". American Family Physician 76 (3): 375–76. August 2007. பப்மெட்:17708137. 
34. ↑ "Identifying HIV-1 dual infections". Retrovirology 4: 67. September 2007. doi:10.1186/1742-4690-4-67. பப்மெட்:17892568. 
35. ↑ "HIV/AIDS Testing". U.S. Centers for Disease Control and Prevention (CDC). March 16, 2018. Archived from the original on April 14, 2018. Retrieved April 14, 2018.
36. ↑ பிழை காட்டு: செல்லாத <ref> குறிச்சொல்; WHOCase20072 என்னும் பெயரில் உள்ள ref குறிச்சொல்லுக்கு உரையேதும் வழங்கப்படவில்லை
37. ↑ பிழை காட்டு: செல்லாத <ref> குறிச்சொல்; USP2019Screen என்னும் பெயரில் உள்ள ref குறிச்சொல்லுக்கு உரையேதும் வழங்கப்படவில்லை
38. ↑ "Condom effectiveness: where are we now?". Sexual Health 9 (1): 10–17. March 2012. doi:10.1071/SH11036. பப்மெட்:22348628. 
39. ↑ "Condom Facts and Figures". World Health Organization. August 2003. Archived from the original on October 18, 2012. Retrieved January 17, 2006.
40. ↑ "A review of the effectiveness and acceptability of the female condom for dual protection". Sexual Health 9 (1): 18–26. March 2012. doi:10.1071/SH11037. பப்மெட்:22348629. https://zenodo.org/record/1236046. பார்த்த நாள்: September 4, 2020. 
41. ↑ "Tenofovir-based pre-exposure prophylaxis for HIV prevention: evolving evidence". Current Opinion in Infectious Diseases 25 (1): 51–57. February 2012. doi:10.1097/QCO.0b013e32834ef5ef. பப்மெட்:22156901. 
42. ↑ "Spermicides, microbicides and antiviral agents: recent advances in the development of novel multi-functional compounds". Mini Reviews in Medicinal Chemistry 9 (13): 1556–67. November 2009. doi:10.2174/138955709790361548. பப்மெட்:20205637. 
43. ↑ "HIV vaccines: an attainable goal?". Swiss Medical Weekly 142: w13535. March 2012. doi:10.4414/smw.2012.13535. பப்மெட்:22389197. 
44. ↑ "‘Virgin cure’: Three women killed to ‘cure’ Aids". International Herald Tribune. February 28, 2013. http://tribune.com.pk/story/513598/virgin-cure-three-women-killed-to-cure-aids/. பார்த்த நாள்: 14 September 2013. 
45. ↑ Jenny, Carole (2010). Child Abuse and Neglect: Diagnosis, Treatment and Evidence - Expert Consult. Elsevier Health Sciences. p. 187. ISBN 978-1-4377-3621-2.
46. ↑ Klot, Jennifer; Monica Kathina Juma (2011). HIV/AIDS, Gender, Human Security and Violence in Southern Africa. Pretoria: Africa Institute of South Africa. p. 47. ISBN 0-7983-0253-4.{{cite book}}: CS1 maint: multiple names: authors list (link)
47. ↑ Blechner MJ (1997). Hope and mortality: psychodynamic approaches to AIDS and HIV. Hillsdale, NJ: Analytic Press. ISBN 0-88163-223-6.
48. ↑ Kirby DB, Laris BA, Rolleri LA (March 2007). "Sex and HIV education programs: their impact on sexual behaviors of young people throughout the world". J Adolesc Health 40 (3): 206–17. doi:10.1016/j.jadohealth.2006.11.143. பப்மெட்:17321420. https://archive.org/details/sim_journal-of-adolescent-health_2007-03_40_3/page/206. 
49. ↑ Duesberg, P. H. (1988). "HIV is not the cause of AIDS". Science 241 (4865): 514, 517. doi:10.1126/science.3399880. பப்மெட்:3399880. Bibcode: 1988Sci...241..514D. Cohen, J. (1994). "The Controversy over HIV and AIDS" (PDF). Science 266 (5191): 1642–1649. doi:10.1126/science.7992043. பப்மெட்:7992043. Bibcode: 1994Sci...266.1642C. http://www.sciencemag.org/feature/data/cohen/266-5191-1642a.pdf. பார்த்த நாள்: 2009-03-31. 
50. ↑ Kalichman, Seth (2009). Denying AIDS: Conspiracy Theories, Pseudoscience, and Human Tragedy. New York: Copernicus Books (Springer Science+Business Media). ISBN 978-0-387-79475-4.
51. ↑ Smith TC, Novella SP (August 2007). "HIV Denial in the Internet Era". PLoS Med. 4 (8): e256. doi:10.1371/journal.pmed.0040256. பப்மெட்:17713982. பப்மெட் சென்ட்ரல்:1949841. http://medicine.plosjournals.org/perlserv/?request=get-document&doi=10.1371/journal.pmed.0040256&ct=1&SESSID=3d4baa1a64e57d8ff33e9d41eb2335a1. பார்த்த நாள்: 2009-11-07. 
52. ↑ Various (January 14, 2010). "Resources and Links, HIV-AIDS Connection". National Institute of Allergy and Infectious Diseases. Retrieved 2009-02-22.
53. ↑ Baleta A (2003). "S Africa's AIDS activists accuse government of murder". Lancet 361 (9363): 1105. doi:10.1016/S0140-6736(03)12909-1. பப்மெட்:12672319. 
54. ↑ Watson J (2006). "Scientists, activists sue South Africa's AIDS 'denialists'". Nat. Med. 12 (1): 6. doi:10.1038/nm0106-6a. பப்மெட்:16397537. 
55. ↑ Cohen J (2000). "South Africa's new enemy". Science 288 (5474): 2168–70. doi:10.1126/science.288.5474.2168. பப்மெட்:10896606. 
56. ↑ Boghardt, Thomas (2009). "Operation INFEKTION Soviet Bloc Intelligence and Its AIDS Disinformation Campaign". Central Intelligence Agency. Archived from the original on 2011-05-14. Retrieved 2015-01-11.