சிலாந்தியாவின் அமைவிடப் படம். நியூசிலாந்திற்கு புறத்தே வடக்கு-வடகிழக்காகவும் தென்மேற்காகவும் காணப்படும் வரி முகடுகளும்ஆத்திரேலியா (மேல் இடது), பிஜி அல்லது வனுவாட்டு (மேல் மையம்) ஆகியவையும் இந்தக் கண்டத்திட்டின் அங்கங்களாகக் கருதப்படுவதில்லை.[1]கியூரியோ விரிகுடாவில் கல்லாகிய மரம்
சீலாந்தியா (Zealandia, /ziːˈlændiə/, மாவோரி: Te Riu-a-Māui,[2]தாசுமான்டிசு (Tasmantis) அல்லது நியூசிலாந்து கண்டம் எனப்படுவது பெரும்பாலும் மூழ்கியுள்ள கண்டப்பகுதியாகும். இது அந்தாட்டிக்காவிலிருந்து 85 முதல் 130 மில்லியன் ஆண்டுகளுக்கு முன்னரும் தொடர்ந்து ஆத்திரேலியாவிலிருந்து 60–85 மில்லியன் ஆண்டுகளுக்கு முன்னரும் பிரிந்து நீரில் அமிழ்ந்த கண்டப்பகுதியாகும்.[3] இது 23 மில்லியன் ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் முழுமையாக மூழ்கியிருந்திருக்கலாம்;[4][5] இன்றும் பெருமளவு (93%) அமைதிப் பெருங்கடலில் அமிழ்ந்துள்ளது.[6]சதாம் தீவுகளுக்கு தெற்கேயுள்ள போல்லோன் கடல்மலை சிலாந்தியாவுடன் எவ்வளவு வலிவாகப் பிணைக்கப்பட்டுள்ளது என்பது தெரியவில்லை.
சிலாந்தியா நியூசிலாந்தின் மீன்பிடித் தொழிலுக்கு மிகவும் உதவியாக உள்ளது; நியூசிலாந்தின் இயற்கைவளிக் களம் சீலாந்தின் தரநாக்கிப் பகுதியில் உள்ளது. 2007இல் பெரும் தென் கிண்ணப் பகுதியில் எண்ணெய் முற்றாய்விற்கு அனுமதி அளிக்கப்பட்டுள்ளது.[7] கடலுக்கடியிலான கனிமங்களாக இரும்பு, எரிமலைசார் சல்பைடுகள், பெரோமங்கனீசு கணுக்களின் படிவுகள் உள்ளன.[8]
சிலாந்தியா ஒரு புவியியல் கண்டமே என்றும், அது ஒரு கண்டத்திட்டோ அல்லது குறுங்கண்டமோ அல்ல என்றும் அமெரிக்க புவியியல் கழகம் 2017 பெப்ரவரியில் அறிக்கை ஒன்றை விடுத்துள்ளது.[9][10][11][12]
↑Keith Lewis; Scott D. Nodder; Lionel Carter (2007-01-11). "Zealandia: the New Zealand continent". Te Ara Encyclopedia of New Zealand. Retrieved 22 February 2007.
↑Campbell, Hamish; Gerard Hutching (2007). In Search of Ancient New Zealand. North Shore, New Zealand: Penguin Books. pp. 166–167. ISBN978-0-14-302088-2.
↑Wood, Ray; Stagpoole, Vaughan; Wright, Ian; Davy, Bryan; Barnes, Phil (2003). New Zealand's Continental Shelf and UNCLOS Article 76(PDF). Institute of Geological and Nuclear Sciences series 56; NIWA technical report 123. Wellington, New Zealand: Institute of Geological and Nuclear Sciences Limited; National Institute of Water and Atmospheric Research. p. 16. Archived from the original(PDF) on 2007-02-21. Retrieved 22 February 2007. The continuous rifted basement structure, thickness of the crust, and lack of seafloor spreading anomalies are evidence of prolongation of the New Zealand land mass to Gilbert Seamount.