தைராய்டு சுரப்புக் குறை

தைராய்டு சுரப்புக் குறை
Thyroxine (T4) normally produced in 20:1 ratio to triiodothyronine (T3)
வகைப்பாடு மற்றும் வெளிச்சான்றுகள்
சிறப்பு	உட்சுரப்பியல்
ஐ.சி.டி.-10	E03.9
ஐ.சி.டி.-9	244.9
நோய்களின் தரவுத்தளம்	6558
ஈமெடிசின்	med/1145
பேசியண்ட் ஐ.இ	தைராய்டு சுரப்புக் குறை
ம.பா.த	D007037
[edit on Wikidata]

தைராய்டு சுரப்புக்குறை என்பது தைராய்டு சுரப்பி போதுமான அளவு தைராய்டு இயக்குநீரை உற்பத்தி செய்யாததால் ஏற்படும் ஒரு நாளமில்லா சுரப்பி நோயாகும்.^[1] இது குளிர், தீவிர சோர்வு, தசை வலி, மலச்சிக்கல், மெதுவான இதய துடிப்பு, மனச்சோர்வு மற்றும் எடை அதிகரிப்பு போன்ற பல அறிகுறிகளை ஏற்படுத்தும்.^[1] இதனால் சில நேரங்களில் முன்கழுத்துக் கழலை காரணமாக கழுத்தின் முன் பகுதியில் வீக்கம் ஏற்படலாம் .^[1]கருத்தரித்திருக்கும் பெண்களில் தைராய்டு சுரப்புக் குறை இருப்பின், அதற்குத் தகுந்த சிகிச்சை தரப்படாவிட்டால், பிறப்பிலேயே உடல், உள வளர்ச்சிக் குறைபாட்டுடன் குழந்தை பிறக்கும். இதனை பிறவி அயோடின் குறைபாடு நோய்க்குறி அல்லது கிரிட்டினிஸம் என்பர்.^[2] இது உடல் வளர்ச்சி மற்றும் அறிவுசார் வளர்ச்சி தாமதங்களுக்கு வழிவகுக்கும்.^[3]

உலகளவில், உணவில் உள்ள அயோடின் மிகக் குறைவாக இருப்பது தைராய்டு சுரப்புக்குறைபாட்டிற்கு மிகவும் பொதுவான காரணமாகும்.^[4][5] ஹாஷிமோட்டோவின் தைராய்டிட்டிஸ் என்பது உடலின் நோயெதிர்ப்பு அமைப்பானது தைராய்டு சுரப்பிக்கு எதிர்வினையாற்றும் ஒரு தன்னுடல் தாக்க நோயாகும், இது போதுமான அயோடின் உணவு உட்கொள்ளும் நாடுகளில் தைராய்டு சுரப்புக்குறை மிகவும் பொதுவான காரணமாகும்.^[6][1]பிற பொதுவான காரணங்களில் முந்தைய சிகிச்சைகளில் கதிரியக்க அயோடின் சிகிச்சை, ஹைபோதாலமஸ் அல்லது முன்புற பிட்யூட்டரி சுரப்பியில் ஏற்படும் காயங்கள், உட்கொள்ளும் சில மருந்துகள், பிறப்பின் போது செயல்படும் தைராய்டு குறைபாடு அல்லது முந்தைய தைராய்டு அறுவை சிகிச்சை ஆகியவை அடங்கும்.^[1][7] தைராய்டு சுரப்பு பற்றி சந்தேகப்படும்போது தைரோட்ரோபின் (டி. எஸ். எச். எச்.) மற்றும் தைராய்டு (டி4) அளவுகளை அளவிடும் இரத்த பரிசோதனைகள் மூலம் தைராய்டு சுரப்புக்குறை கண்டறியப்பட்டு உறுதிப்படுத்த முடியும்.^[1]

அயோடின் கலந்த உப்பு பல மக்களில் தைராய்டு சுரப்புக்குறையைத் தடுத்துள்ளது.^[8] தைராய்டு சுரப்புக்குறை சிகிச்சையில் தைராய்டு இயக்குநீருக்கு மாற்றாக லெவோதைராக்ஸின் தரப்படுகிறது .^[1] மருத்துவ வல்லுநர்கள் அறிகுறிகள் மற்றும் TSH அளவுகளின் இயல்பாக்கலுக்கு ஏற்ப அதன் அளவை சரிசெய்கிறார்கள்.^[9] தைராய்டுசுரப்புக் குறை உள்ள பெண்கள் தைராய்டு மருந்து எடுத்துக்கொள்வது கர்ப்ப காலத்தில் பாதுகாப்பானது.^[1] சில வகை தைராய்டு சுரப்புக்குறைபாடு உள்ளவர்கள் போதுமான அளவு அயோடின் உட்கொள்வது முக்கியமானதாக இருந்தாலும், அதிகப்படியான அயோடின் உட்கொள்வது சில நேரங்களில் தைராய்டு சுரப்பியை மோசமாக்கலாம்.^[1]

உலகளவில் சுமார் ஒரு பில்லியன் மக்கள் அயோடின் குறைபாட்டால் பாதிக்கப்பட்டுள்ளதாக மதிப்பிடப்பட்டுள்ளது, இருப்பினும் இது தைராய்டு சுரப்புக் குறைபாட்டு நோய்க்கு எந்த அளவு வழிவகுக்கிறது என்பது தெரியவில்லை.^[10] அமெரிக்காவில், வெளிப்படையான ஹைப்போ தைராய்டிசம் தோராயமாக 0.3 வுழுக்காட்டிலிருந்து 0.4 விழுக்காடு மக்களுக்கு ஏற்படுகிறது.^[4] துணை மருத்துவ தைராய்டு சுரப்புக்குறை என்பது, சாதாரண தைராய்டு அளவுகள் மற்றும் உயர்ந்த TSH அளவுகளால் வகைப்படுத்தப்படும் தைராய்டு சுரப்புக் குறையின் எளிய வடிவமாகும். அமெரிக்காவில் 4.3 இலிருந்து 8.5% மக்களுக்கு இது ஏற்படும் என்று கருதப்படுகிறது.^[4]தைராய்டு சுரப்புக்குறை என்பது ஆண்களை விட பெண்களில் மிகவும் பொதுவானது.^[1] பெரும்பாலும் 60 வயதுக்கு மேற்பட்டவர்கள் இதனால் பாதிக்கப்படுகின்றனர்.^[1] பூனைகள் மற்றும் குதிரைகள் போன்றவற்றால் ஏற்படுவது அரிதாக இருந்தாலும், பெரும்பான்மையாக நாய்கள் தைராய்டு சுரப்புக்குறையை உருவாக்குவதாகவும் அறியப்படுகிறது.^[11] ஹைப்போ தைராய்டிசம் என்ற சொல் கிரேக்கமொழியின் ஹைபோ-'குறைக்கப்பட்டது', தைரியோஸ்- 'கவசம்' மற்றும் ஈடோஸ் -'வடிவம்' ஆகியவற்றிலிருந்து வந்தது, இதில் பிந்தைய இரண்டும் தைராய்டு சுரப்பியைக் குறிக்கின்றன.^[12]

தைராய்டு சுரப்புக்குறை உள்ளவர்களுக்கு பெரும்பாலும் அறிகுறிகள் இல்லாமை அல்லது லேசான அறிகுறிகள் மட்டுமே இருக்கும். பல அறிகுறிகள் மற்றும் நோய்க்குறிகள் தைராய்டு சுரப்புக்குறை தொடர்புடையவை மற்றும் அடிப்படை காரணத்துடன் தொடர்புடையதாக இருக்கலாம் அல்லது போதுமான தைராய்டு இயக்குநீர் இல்லாததன் நேரடி விளைவாகவும் இருக்கலாம்.^[13][14] தைராய்டு சுரப்புக்குறை பல அறிகுறிகள் பொதுவாக உள்ளன, மேலும் அவை தைராய்டு பிரச்சினையை குறிக்க வேண்டிய அவசியமில்லை.^[1] ஹாஷிமோட்டோவின் தைராய்டிட்டிஸ் ஒரு கேடயச் சுரப்பியின் (விரிவாடைந்த தைராய்டு சுரப்பி) விளைவாக இருக்கலாம்.^[13] நடுத்தர வயது பெண்களில், இந்த அறிகுறிகள் மாதவிடாய் நிறுத்தத்தின் அறிகுறிகளாக தவறாகக் கருதப்படலாம்.^[9]

கணுக்காலின் அனிச்சைத் தன்மைப் பரிசோதனையில் தாமதமான தளர்வு என்பது தைராய்டு சுர்ப்புக்குறையின் ஒரு சிறப்பு அறிகுறியாகும், மேலும் இது இயக்குநீர்ப் பற்றாக்குறையின் தீவிரத்துடன் தொடர்புடையது.^[4]

மைக்சிடெமா கோமா என்பது தீவிர தைராய்டு சுரப்புக்குறையின் ஒரு அரிய ஆனால் உயிருக்கு ஆபத்தான நிலையாகும். தைராய்டு சுரப்புக்குறை உள்ளவர்களுக்கு ஏதேனும்கடுமையான நோய் ஏற்படும் போது இது ஏற்படலாம். தைராய்டு சுரப்புக்குறையின் முதல் வெளிப்பாடாக மைக்ஸிடெமா கோமா இருக்கலாம். மைக்ஸிடெமா கோமா உள்ளவர்கள் பொதுவாக நடுக்கம், குழப்பம், மெதுவான இதய துடிப்பு மற்றும் குறைந்த சுவாச முயற்சி, குறைந்த உடல் வெப்பநிலை ஆகியவற்றைக் கொண்டுள்ளனர். மேலும் தைராய்டு சுரப்புக்குறையைக் குறிக்கும் தோல் மாற்றங்கள், நாக்கு விரிவடைதல் போன்ற சில் உடல் அறிகுறிகள் இருக்கலாம்.^[16]

சிகிச்சையளிக்கப்படாத தைராய்டு சுரப்புக்குறை மலட்டுத்தன்மைக்கு வழிவகுக்கும். பெரும்பாலும் தைராய்டு சுரப்புக்குறையின் கடுமையான விளைவுகளில் மகப்பேறு காலத்தில் கருச்சிதைவு அல்லது பிறக்கும் நேரத்தில் குழந்தை இறப்பு ஏற்படும் அபாயத்தை அதிகரிக்கும்.^[17][18] பேறுகாலத்தில் 0.3-0.5% பெண்களுக்கு தைராய்டு சுரப்புக்குறை ஏற்படுகிறது.^[19]கர்ப்ப காலத்தில் துணை மருத்துவ தைராய்டு சுரப்புக்குறை என்பது கர்ப்பத்தின் 37 வாரங்களுக்கு முன்னர் குழந்தை பிறப்புடன் தொடர்புடையது.^[20]

தைராய்டு சுரப்புக்குறை உள்ள புதிதாகப் பிறந்த குழந்தைகள் சாதாரண பிறப்பு எடை மற்றும் உயரத்தைக் கொண்டிருக்கலாம் இருப்பினும் தலை எதிர்பார்த்ததை விட பெரியதாக இருக்கலாம் அல்லது பின்புற மண்டையோடுகள் திறந்திருக்கலாம். சிலருக்கு மயக்கம், தசை மிருதுத் தன்மை குறைதல், எடை அதிகரிப்பு, கரகரப்பான அழுகை, உணவு உண்பதில் சிக்கல், மலச்சிக்கல், விரிவடைந்த நாக்கு, தொப்புள் குடலிறக்கம், வறண்ட தோல், உடல் வெப்பநிலை குறைதல் மற்றும் மஞ்சள் காமாலை ஆகியவை இருக்கலாம்.^[21] தைராய்டு சுரப்பி சுரக்கும்போது தைராய்டு இயக்குநீர் உற்பத்தி செய்யாத குழந்தைகளில் இந்தக் குறைபாடுகள் பின்னர் உருவாகலாம் என்றாலும், இது அரிதானது. ^[21] அயோடின் குறைபாடு உள்ள பகுதிகளில் வளரும் குழந்தைகளுக்கு முன்கழுத்துக் கழலை உருவாகலாம். ^[22] இயல்பான வளர்ச்சி தாமதமாகலாம். இத்தகைய குழந்தைகளுக்கு சிகிச்சையளிக்காதது அறிவுசார் குறைபாட்டிற்கு வழிவகுக்கும் (கடுமையான நிகழ்வுகளில் IQ 6-15 புள்ளிகள் குறைவாக இருக்கலாம்.) பிற சிக்கல்கள் பின்வருமாறுஃ பெரிய அளவிலான மற்றும் சிறந்த இயக்குத் திறன்கள் மற்றும் ஒருங்கிணைப்பு, தசை தொனியைக் குறைத்தல், கண்விழித்தல், கவனத்தை குறைத்தல் மற்றும் தாமதமாக பேசுதல் ஆகியவற்றில் சிரமம்.^[21] பல் வெடிப்பு தாமதமாகலாம் .^[23]

பெரிய குழந்தைகள் மற்றும் இளம் பருவத்தினரில், தைராய்டு சுரப்புக் குறையின் அறிகுறிகளில் சோர்வு, குளிர் சகிப்புத்தன்மை, தூக்கமின்மை, தசை பலவீனம், மலச்சிக்கல், வளர்ச்சியில் தாமதம், உயரத்திற்கும் அதிகமான எடை, வெளிரிப் போதல், கரடுமுரடான மற்றும் தடிமனான தோல், அதிகரித்த உடல் முடி, பெண்களில் ஒழுங்கற்ற மாதவிடாய் சுழற்சிகள் மற்றும் தாமதமான பருவமடைதல் ஆகியவை அடங்கும். கணுக்கால் பிரதிபலிப்பு தாமதமாக தளர்த்தப்படுதல் மற்றும் மெதுவான இதய துடிப்பு ஆகியவையும் இதன் அறிகுறிகளில் அடங்கும்.^[21] முற்றிலும் விரிவடைந்த தைராய்டு சுரப்பியால் முன்கழுத்துக் கழலை ஏற்படலாம் அல்லது சில நேரங்களில் கேடயச் சுரப்பியில் ஒரு பகுதி மட்டுமே விரிவடைந்து ஒரு குமிழியாக மட்டுமே மாறலாம்.^[21][24]

தைராய்டு சுரப்புக்குறைகளில் கேடயச் சுரப்பியின் போதுமான செயல்பாடு இலாமையின் காரணமாக ஏற்படுவது முதன்மை தைராய்டு சுரப்புக்குறை எனப்படும். இரண்டாம் நிலை தைராய்டு சுரப்புக்குறை என்பது பிட்யூட்டரி சுரப்பியில் இருந்து தைராய்டு சுரப்பியைத் தூண்டும் இயக்குநீர் தூண்டுதல் இல்லாமையால் ஏற்படுகிறது. மூன்றாம் நிலை தைராய்டு சுரப்புக்குறை என்பது மூளையின் ஐப்போத்தலாமசில் இருந்து தைரோட்ரோபின்வெளியிடும் தைராய்டைத் தூண்டும் இயக்குநீர் போதிய அளவு வெளியகாததால் ஏற்படுவதாகும்.^[4][25] இரண்டாம், மூன்றாம் நிலை தைராய்டு சுரப்புக்குறையை விட முதன்மை தைராய்டு சுரப்புக்குறை என்பது மக்களிடையே ஆயிரம் மடங்கு அதிகமாகக் காணப்படுகிறது.^[7] தைராய்டு இயக்குநீரைக் கட்டுப்படுத்துவதில் ஐப்போத்தலாமசு, பிட்யூட்டரி சுரப்பி ஆகியவை மையமாகச் செயபல்படுவதால், இரண்டாம் நிலை மற்றும் மூன்றாம் நிலை தைராய்டு சுரப்புக் குறைகளுக்கு மையநிலை தைராய்டு சுரப்புக்குறை என்ற பெயர் பயன்படுத்தப்படுகிறது.

உலகளவில் அயோடின் குறைபாடு, முதன்மை தைராய்டு சுரப்புக் குறை, அகணிய முன்கழுத்துக் கழலை ஆகியவை ஏற்பட மிகவும் பொதுவான காரணமாகும்.^[4][5]போதுமான அயோடின் உணவுன்னும் உலகின் பல பகுதிகளில், தைராய்டு சுரப்புக்குறை பொதுவாக ஹாஷிமோட்டோவின் தைராய்டிட்டிஸ் (நாள்பட்ட தன்னுடல் தாக்க தைராய்ட்டிஸ்) என்ற தன்னுடல் நோயெதிர்ப்பு நோயால் ஏற்படுகிறது.^[4][5] ஹாஷிமோட்டோஸ் முன்கழுத்துக் கழலை நோயுடன் தொடர்புடையதாக இருக்கலாம். தைராய்டு பெராக்ஸிடேஸ், தைரோகிளோபூலின் மற்றும் டி. எஸ். எச் ஏற்பி போன்ற குறிப்பிட்ட தைராய்டு ஆன்டிஜென்களுக்கு எதிராக டி லிம்போசைட்டுகள் மற்றும் தன்னியக்க எதிர்ப்பு உயிரிகளுடன் தைராய்டு சுரப்பி ஊடுருவுவதன் மூலம் இது வகைப்படுத்தப்படுகிறது.^[4]

மகப்பேற்றுக்குப் பிறகு சுமார் 5% பெண்களுக்கு மகப்பேற்றுக்குப் பிந்தைய தைராய்டிட்டிஸ் உருவாகிறது, இது ஒன்பது மாதங்கள் வரை ஏற்படலாம்.^[26] இது குறுகிய கால மிகை தைராய்டு சுரப்பு என வகைப்படுத்தப்படுகிறது, அதைத் தொடர்ந்து 20-40% பெண்களுக்கு நிரந்தர தைராய்டு சுரப்புக் குறையாக மாற்றமடைகிறது.^[26]

நீரிழிவு வகை 1, தீங்கு விளைவிக்கும் இரத்த சோகை, தசைக் களைப்பு, செலியாக் நோய், முடக்கு வாதம் மற்றும் லூபஸ் எனப்படும் தன்னுடல் தாக்கக் கோளாறு மற்றும் பிற சாதாரண நோயெதிர்ப்புக் கோளாறுகளுடன் ஹாஷிமோட்டோவின் தைராய்டிட்டிஸ் தொடர்புடையது.^[4]இது தன்னுடல் தாக்க பாலிஎண்டோகிரைன் நோய்க்குறியின் (வகை 1 மற்றும் வகை 2) ஒரு பகுதியாக ஏற்படலாம்.^[4]

ஐட்ரோஜெனிக் தைராய்டு சுரப்புக்குறை என்பது பொதுவாக தைராய்டு முடிச்சுகள் அல்லது புற்றுநோய் காரணமாக செய்து கொள்ளும் தைராய்டெக்டமி அறுவை சிகிச்சையின் காரணமாக ஏறபடலாம் அல்லது அயோடின் நீக்கக் கதிரியக்கச் சிகிச்சையாலும் ஏற்படலாம்.

உடலில் உள்ள பல திசுக்களின் இயல்பான செயல்பாட்டிற்கு தைராய்டு இயக்குநீர் தேவைப்படுகிறது. ஆரோக்கியமான நபர்களில், தைராய்டு சுரப்பி முக்கியமாக தைராக்ஸினை (T₄) சுரக்கிறது, இது செலீனியம் சார்ந்த நொதி அயோடோதைரோனின் டையோடினேஸ் மூலம் பிற உறுப்புகளில் ட்ரையோடைரோனைனாக (T₃) மாற்றப்படுகிறது.^[27] உயிரணுக்களின் கருவில் உள்ள தைராய்டு சுரப்பு ஏற்பிகளை ட்ரையோடைத்ரோனின் பிணைக்கிறது, அங்கு அது குறிப்பிட்ட மரபணுக்களை இயக்குவதையும் குறிப்பிட்ட புரதங்களின் உற்பத்தியையும் தூண்டுகிறது.^[28] கூடுதலாக, ஹார்மோன் செல் சவ்வில் ஒருங்கிணைந்த αvβ3 உடன் பிணைக்கிறது, இதன் மூலம் சோடியம்-ஹைட்ரஜன் மாற்றி, இரத்த நாளங்கள், செல் வளர்ச்சி போன்ற செயல்முறைகளைத் தூண்டுகிறது.^[28] இரத்தத்தில், கிட்டத்தட்ட அனைத்து தைராய்டு இயக்குநீர்களும் (′ஐடி1]% ′ தைராய்டு-பிணைப்பு குளோபுலின் போன்ற பிளாஸ்மா புரதங்களுடன் பிணைக்கப்பட்டுள்ளன, இலவச வரம்பற்ற தைராய்டு இயக்குநீர் மட்டுமே உயிரியல் ரீதியாக செயல்படுகிறது.^[4]

முதன்மை தைராய்டு சுரப்புக்குறை மற்றும் துணை மருத்துவ தைராய்டு சுரப்புக்குறை ஆகிய இரண்டிலும் எலக்ட்ரோகார்டியோகிராம் (ஈ.சி. ஜி) அசாதாரணமானதாக இருக்கும்.^[29] இதய மின் செயல்பாட்டை ஒழுங்குபடுத்துவதற்கு T3 மற்றும் TSH அவசியம்.^[29] நீண்ட இதயக் கீழறை மாற்றம் மற்றும் சீரற்ற இதயத் துடிப்பு பெரும்பாலும் தைராய்டு சுரப்புக்குறையால் காணப்படுகின்றன .^[29]

தைராய்டு சுரப்பி உடலில் தைராய்டு இயக்குநீரின் ஒரே ஆதாரமாகும், இந்த செயல்முறைக்கு அயோடின் மற்றும் அமினோ அமில டைரோசின் தேவைப்படுகிறது. சுரப்பி இரத்த ஓட்டத்தில் அயோடினை எடுத்து தைரோகிளோபூலின் மூலக்கூறுகளில் இணைக்கிறது. இந்த செயல்முறை தைராய்டு-தூண்டுதல் இயக்குநீர் (டி. எஸ். எச், தைரோட்ரோபின்) மூலம் கட்டுப்படுத்தப்படுகிறது, இது பிட்யூட்டரியால் சுரக்கப்படுகிறது. போதுமான அயோடின் இல்லாதது அல்லது போதுமான TSH இல்லாதது தைராய்டு இயக்குநீர் உற்பத்தியைக் குறைக்கும்.^[25]

தைராய்டு ஹார்மோன் அளவை சாதாரண வரம்புகளுக்குள் பராமரிப்பதில் ஹைபோதாலமிக்-பிட்யூட்டரி-தைராய்டு அச்சு முக்கிய பங்கு வகிக்கிறது. முன்புற பிட்யூட்டரி சுரப்பியால் சுரக்கப்படும் தைராய்டு தூண்டல் இயக்குநீர் மூலமும் ஹைபோதாலமஸில் இருந்து வெளியிடப்படும் தைரோட்ரோபின்- வெளியிடும் இயக்குநீர் மூலம் தைராய்டு சுரப்பி தூண்டப்படுகிறது. இவற்றின் உற்பத்தி ஒரு எதிர்மறையான பின்னூட்ட செயல்முறையாக தைராக்ஸினால் குறைக்கப்படுகிறது. போதுமான தைரோட்ரோபின்- வெளியிடும் இயக்குநீர் போதுமான தைராய்டு தூண்டல் இயக்குநீர் வெளியீட்டிற்கு வழிவகுக்கும். தைரோட்ரோபின்- வெளியிடும் இயக்குநீர் இல்லாதது வழக்கத்திற்கு மாறானது, எனவே போதுமான தைராய்டு இயக்குநீர் உற்பத்தி ஆவதில்லை.^[7]

கர்ப்பம் உடலியல் ரீதியாக தைராய்டு இயக்குநீரில் குறிப்பிடத்தக்க மாற்றங்களுக்கு வழிவகுக்கிறது. இக்காலத்தில் சுரப்பியின் அளவு 10% அதிகரிக்கிறது, தைரொக்சின் உற்பத்தி 50% அதிகரிக்கிறது. மேலும் அயோடின் தேவையும் அதிகரிக்கிறது. கர்ப்ப காலத்தில் பல பெண்கள் இயல்பான தைராய்டு செயல்பாட்டைக் கொண்டுள்ளனர். ஆனால் தைராய்டு தன்னுடல் தாக்கத்தின் நோயெதிர்ப்பு ஆதாரங்களைக் கொண்டுள்ளனர் (தன்னுடல் எதிர்ப்பிகளால்) அல்லது அயோடின் குறைபாடு காணப்படுகிறது. மேலும் பிறப்பதற்கு முன்னும் பின்னும் தைராய்டு சுரப்புக் குறைக்கான ஆதாரங்களை உருவாக்குகிறார்கள்.^[30]

தைராய்டு தூண்டுதல் இயக்குநீர் ஆய்வக சோதனை மூலம் தைராய்டு சுரப்புக்குறை கண்டறியப்படுகிறது. இரத்தத்தில் தைராய்டு தூண்டல் இயக்குநீரின் (TSH) அளவுகளை வைத்துக் கண்டறிதல் தைராய்டு சுரப்புக்குறையின் சிறந்த ஆரம்பகட்டச் சோதனையாகக் கருதப்படுகிறது. இரண்டாவது தைராய்டு தூண்டல் இயக்குநீரின் நிலை பெரும்பாலும் பல வாரங்களுக்குப் பிறகு உறுதிப்படுத்தலின் மூலம் பெறப்படுகிறது.^[31] மற்ற நோய்களின் பின்னணியில் இந்த அளவுகள் அசாதாரணமாக இருக்கலாம்.மேலும் தைராய்டு செயலிழப்பு கடுமையான நோய்க்கான காரணம் என்று வலுவாக சந்தேகிக்கப்படாவிட்டால் மருத்துவமனையில் அனுமதிக்கப்பட்டவர்களில் தைராய்டு தூண்டல் இயக்குநீர் -TSH சோதனை பரிந்துரைக்கப்படுவதில்லை.^[4][9] சோதனையில் தைராய்டு தூண்டல் இயக்குநீரின் அளவு உயர்ந்திருப்பது தைராய்டு சுரப்பி போதுமான தைராய்டு இயக்குநீரை உற்பத்தி செய்யவில்லை என்பதைக் குறிக்கிறது, மேலும் இலவச தைராக்சின்-T₄ அளவுகள் பெரும்பாலும் பெறப்படுகின்றன.^[4][9][24] தைராய்டு சுரப்புக் குறைக்கான T₃ ஐ அளவிடுவது அமெரிக்கன் அசோசியேஷன் ஆஃப் கிளினிக்கல் எண்டோகிரைனாலஜிஸ்ட்ஸ் (AACE) மற்றும் நேஷனல் இன்ஸ்டிடியூட் ஃபார் ஹெல்த் அண்ட் கேர் எக்ஸலன்ஸ் (NICE) ஆகியவற்றால் பரிந்துரைக்கப்பட்வில்லை.^[4] மருத்துவ ரீதியாக சுட்டிக்காட்டப்பட்ட குழந்தைகளில் வழக்கமான தைராக்சின் T₄ பரிசோதனையை NICE பரிந்துரைக்கிறது, மேலும் பெரியவர்களில் இரண்டு, மூன்றாம் நிலை தைராய்டு சுரப்புக்குறை என சந்தேகிக்கப்பட்டால் அல்லது TSH அசாதாரணமாக இருந்தால் மட்டுமே இச்சோதனை பரிந்துரைக்கப்படுகிறது.^[9] தைராய்டு சுரப்புக் குறைக்கு பல அறிகுறி மதிப்பீட்டு அளவுகோல்கள் உள்ளன அவை ஓரளவு புறநிலைத்தன்மையை வழங்குகின்றன, ஆனால் நோயறிதலுக்கு மட்டுப்படுத்தப்பட்ட பயன்பாட்டைக் கொண்டுள்ளன.^[4]

தைராய்டு சுரப்புக்குறையின் பல நிகழ்வுகள் இரத்தத்தில் உள்ள கிரியேட்டின் கைனேஸ் மற்றும் கல்லீரல் என்சைம்களில் லேசான விரிவடைதலுடன் தொடர்புடையவை. தைராய்டு சுரப்புக்குறைக்காக முழுமையான சிகிச்சையளிக்கப்படும்போது அவை பொதுவாக இயல்பு நிலைக்குத் திரும்புகின்றன.^[4] இக்குறைபாட்டால் கொழுப்பு அளவுகள், குறைந்த அடர்த்தி கொண்ட லிப்போபுரோட்டீன் மற்றும் லிப்போபுரோடைன் (a) ஆகியவற்றின் அளவுகள் உயர்ந்து காணப்படலாம். கொழுப்பு அளவுருக்களில் துணை மருத்துவ தைராய்டு சுரப்புக்குறையின் தாக்கம் குறைவாகவே வரையறுக்கப்பட்டுள்ளது.^[4][22]

மிகவும் கடுமையான தைராய்டு சுரப்புக்குறை,மைக்ஸிடெமா கோமா ஆகியவை இரத்தத்தில் குறைந்த சோடியம் அளவுகளுடன் சேர்ந்து ஆண்டிடியூரெடிக் இயக்குநீர்களை அதிகரிப்பதில் தொடர்புகொள்கின்றன. அத்துடன் பல காரணங்களால் சிறுநீரக செயல்பாடு மோசமடைகிறது.^[16] இருப்பினும், பெரும்பாலான காரணங்கள் தெளிவாகத் தெரியவில்லை.^[32]

தைராய்டு சுரப்பியில் எந்த கட்டிகளும் அல்லது முடிச்சுகள் இல்லாமல் தைராய்டு சுரப்புக்குறையை கண்டறிவதற்கு தைராய்டு கதிரியக்க படமாக்கல் தேவையில்லை, இருப்பினும் தைராய்டு அசாதாரணமாக உணர்ந்தால், நோயறிதலுக்குப் படமாக்கல் பரிந்துரைக்கப்படுகிறது.^[31] தைராய்டு பெராக்ஸிடேஸுக்கு எதிரான நோயெதிர்ப்பிகள் இருப்பது, தன்னுடல் தாக்கத்தினால் தைராய்டு முடிச்சுகள் ஏற்படுவதற்கான வாய்ப்பை அதிகரிக்கிறது, ஆனால் ஏதேனும் சந்தேகம் இருந்தால், ஊசி-திசுப் பரிசோதனை தேவைப்படலாம்.^[4]

தைராய்டு தூண்டல் இயக்குநீரின் அளவு இயல்பானதாகவோ அல்லது குறைவாகவோ மற்றும் சீரம் இல்லாத தைராக்சின் அளவுகள் குறைவாகவோ (முறையே பிட்யூட்டரி சுரப்பி அல்லது ஹைபோதாலமஸால் போதுமான TSH அல்லது TRH சுரப்பு இல்லை) இருந்தால், இது மத்திய தைராய்டு சுரப்புக்குறையைக் குறிக்கிறது. அசாதாரணமான மாதவிடாய் சுழற்சி, அண்ணீரகச் சுரப்புப் பற்றாக்குறை போன்ற ஹைப்போ பிட்யூட்டாரிசத்தின் பிற அம்சங்களும் இருக்கலாம். தலைவலி மற்றும் பார்வை மாற்றங்கள் போன்ற பிட்யூட்டரி முடிச்சு அறிகுறிகளும் இருக்கலாம். மைய தைராய்டு சுரப்புக்குறையின் அடிப்படை காரணத்தை தீர்மானிக்க மேலும் ஆராயப்பட வேண்டும். ^[7][31]

வெளிப்படையான முதன்மை தைராய்டு சுரப்புக்குறையில் தைராய்டு தூண்டல் இயக்குநீரின் அளவுகள் அதிகமாகவும், தைராக்ஸின் அளவுகள் குறைவாகவும் இருக்கும். பல சந்தர்ப்பங்களில் 5mIU/L க்கும் அதிகமான தைராய்டு தூண்டல் இயக்குநீர்-TSH உள்ளவர்களையும், இயல்பெல்லைக்கும் குறைந்த தைராக்சின் உள்ளவர்களையும் பொருத்தமான அறிகுறிகளைக் கொண்டு கண்டறியலாம்.^[33] 10mIU/L க்கும் அதிகமான தைராய்டு தூண்டல் இயக்குநீர்- TSH உள்ளவர்களும் அறிகுறிகள் மூலம் தைராய்டு சுரப்புக்குறையை கண்டறியப்படலாம்.^[33]

துணை மருத்துவ தைராய்டு சுரப்புக்குறை என்பது ஒரு உயிர்வேதியியல் நோயறிதலாகும், இது ஒரு உயர்ந்த சீரம் TSH அளவால் வகைப்படுத்தப்படுகிறது, ஆனால் சாதாரண சீரம் இல்லாத தைராய்டு அளவுடன்.^[34][35][36] துணை மருத்துவ தைராய்டு சுரப்புக்குறை 3-15% உள்ளது என மதிப்பிடப்பட்டுள்ளது. வயதானவர்கள், பெண்கள் மற்றும் குறைந்த அயோடின் அளவு உள்ளவர்களில் அதிகப்படியாகக் காணப்படுகிறது.^[34] துணை மருத்துவ தைராய்டு சுரப்புக்குறைபொதுவாக தன்னுடல் தாக்க தைராய்டு நோய்களால் ஏற்படுகிறது, குறிப்பாக ஹாஷிமோட்டோவின் தைராய்டிட்டிஸ்.^[37] துணை மருத்துவ தைராய்டு சுரப்புக்குறையின் வெளிவிளைவுகள் மாறுபடும். மேலும் தைராய்டு சுரப்புக்குறை தெளிவான அறிகுறிகள் மற்றும் நோய்குறிகள் கவனிக்கப்படாமல் போகலாம்.^[35] துணை மருத்துவ தைராய்டு சுரப்புக்குறை உள்ளவர்களில், ஒரு பகுதியினருக்கு ஒவ்வொரு ஆண்டும் வெளிப்படையான தைராய்டு சுரப்புக்குறை உருவாகிறாது. தைராய்டு பெராக்ஸிடேஸுக்கு எதிராக கண்டறியக்கூடிய நோயெதிர்ப்பிகள் உள்ளவர்களில் (TPO) இது 4.3% இல் நிகழ்கிறது, அதே நேரத்தில் கண்டறியக்கூடிய நோயெதிர்ப்பிகள் இல்லாதவர்களில் இது 2.6% இல் நிகழ்கிறது.^[4][34] துணை மருத்துவ தைராய்டு சுரப்புக்குறை உள்ளவர்களும், சிகிச்சை தேவையில்லாத கண்டறியக்கூடிய தன்னுடல் தாக்க நோயெதிர்ப்பி உள்ளவர்களும் மீண்டும் மீண்டும் தைராய்டு செயல்பாட்டை அடிக்கடி (எ. கா. ஒவ்வொரு 6 மாதங்களுக்கும்) சோதிக்க வேண்டும்.^[31][34]

கர்ப்ப காலத்தில், வளரும் கரு மற்றும் கர்ப்பிணித் தாய்க்கு போதுமான தைராய்டு இயக்குநீரை வழங்க தைராய்டு சுரப்பி 50% அதிக தைராய்டு இயக்குநீரை உற்பத்தி செய்ய வேண்டும்.^[38] கர்ப்ப காலத்தில், தைராய்டு பிணைப்பு குளோபுலினுடன் அதிகரிப்பதாலும், ஆல்புமின் பிணைப்பு குறைவதாலும் தைராக்சின் அளவு எதிர்பார்த்ததை விட குறைவாக இருக்கலாம். அவை கர்ப்பத்தின் நிலைக்கு சரிசெய்யப்பட வேண்டும், அல்லது மொத்த தைராக்ஸின் அளவுகளும் நோயறிதலுக்கு பதிலாக, பயன்படுத்தப்பட வேண்டும்.^[30][4] இக்காலத்தில் குறிப்பாக முதல் மூன்று மாதங்களில் தைராய்டு தூண்டல் இயக்குநீர் மதிப்புகள் இயல்பை விட குறைவாக இருக்கலாம். எனவே கர்ப்பத்தின் நிலைக்கு ஏற்ப இயக்குநீரின் சாதாரண வரம்பைச் சரிசெய்ய வேண்டும்.^[4][30]

கர்ப்ப காலத்தில், துணை மருத்துவ தைராய்டு சுரப்புக்குறை என்பது சாதாரண தைராய்டு அளவுடன் 2.5-10 mIU/L க்கு இடையில் தைராய்டு தூண்டல் இயக்குநீர் (TSH ) வரையறுக்கப்படுகிறது, அதே நேரத்தில் தைராய்டு அளவு சாதாரணமாக இருந்தாலும் 10 mIu/L க்கு மேல் TSH உள்ளவர்கள் வெளிப்படையாக தைராய்டுசுரப்புக்குறை உள்ளவர்கள் என்று கருதப்படுகிறார்கள்.^[30] இதற்கான சிகிச்சை முடிவுகளை எடுப்பதில் தன்னுடல் தாக்க நோயெதிர்ப்பிகளுக்கு எதிரான முக்கியமான சிகிச்சைகள் பரிந்துரைக்கப்படலாம் எனவே, பெண்களுக்கு அசாதாரண தைராய்டு செயல்பாட்டு சோதனைகள் மூலமே இது தீர்மானிக்கப்பட வேண்டும்.^[4] தன்னுடல் தாக்க நோயிதிர்ப்புகளைத் தீர்மானிப்பது தொடர்ச்சியான கருச்சிதைவு மதிப்பீட்டின் ஒரு பகுதியாகக் கருதப்படலாம், ஏனெனில் நுட்பமான தைராய்டு செயலிழப்பு கர்ப்ப இழப்புடன் தொடர்புடையது, ஆனால் இந்த பரிந்துரை உலகளாவியது அல்ல. மேலும் இது தைராய்டு தன்னுடல் தாக்க எதிர்ப்புகள் எதிர்கால விளைவுகளைக் கணிக்காது.^[4][39][40]

பொதுவாகப் பயன்படுத்தப்படும் உணவுகளில் அயோடினைச் சேர்ப்பதன் மூலம் தைராய்டு சுரப்புக்குறை மக்களில் தடுக்கப்படலாம். இந்த பொது சுகாதார நடவடிக்கை ஒரு காலத்தில் பொதுவானதாக இருந்த நாடுகளில் குழந்தை பருவ குறை தைராய்டு பிரச்சனையை நீக்கியுள்ளது. பால் மற்றும் மீன் போன்ற அயோடின் நிறைந்த உணவுகளின் நுகர்வு ஊக்குவிப்பதைத் தவிர, மிதமான அயோடின் குறைபாடு உள்ள பல நாடுகள் உலகளாவிய அயோடின் கலந்த உப்பு வழங்குவதைச் செயல்படுத்தியுள்ளன.^[41] உலக சுகாதார அமைப்பின் ஊக்கத்துடன், 130 நாடுகளில் உள்ள உலக மக்கள்தொகையில் 70% அயோடின் உப்பைப் பெறுகின்றனர்.^[42] சில நாடுகளில், அயோடின் கலந்த உப்பு ரொட்டியில் சேர்க்கப்படுகிறது. .^[41] இருப்பினும், உப்பு உட்கொள்ளலைக் குறைப்பதற்கான முயற்சிகளின் விளைவாக சில மேற்கத்திய நாடுகளில் அயோடின் குறைபாடு மீண்டும் தோன்றியுள்ளது.^[41]

கர்ப்பிணி மற்றும் தாய்ப்பால் கொடுக்கும் பெண்களுக்கு, கர்ப்பிணி அல்லாத பெண்களை விட 66% அதிக தினசரி அயோடின் தேவைப்படுவதால், இன்னும் போதுமான அயோடின் கிடைக்காமல் போகலாம்.^[41][43] கர்ப்பிணி மற்றும் தாய்ப்பால் கொடுக்கும் பெண்களுக்கு தினசரி 250 μg அளவு அயோடின் உட்கொள்ள உலக சுகாதார அமைப்பு பரிந்துரைக்கிறது.^[44]  பல பெண்கள் இதை உணவு மூலங்களிலிருந்து மட்டும் அடைய மாட்டார்கள் என்பதால், அமெரிக்க தைராய்டு கழகம் ஒரு நாளைக்கு 150 μg வாய்வழியாக பரிந்துரைக்கிறது.^[30][45] 

தைராய்டு சுரப்புக் குறைக்கான கண்டறிதல் பல நாடுகளில் குழந்தை புதிதாகப் பிறந்த காலத்தில் பொதுவாக தைராய்டு தூண்டல் இயக்குநீர் சோதனை செய்யப்படுகிறது. இது பல வழக்குகளை முன்கூட்டியே அடையாளம் காண வழிவகுத்தது, இதனால்குழந்தைகளின் தாமதான வளர்ச்சி தடுக்கப்படுகிறது.^[46] இது உலகளவில் மிகவும் பரவலாகப் பயன்படுத்தப்படும் புதிதாகப் பிறந்த குழந்தைகளுக்கான கண்டறிதல் சோதனை ஆகும்.^[47] TSH-அடிப்படையிலானகண்டறிதல் மிகவும் பொதுவான காரணங்களை அடையாளம் காணும் அதே வேளையில், பிறந்த குழந்தையின் இரண்டாம் நிலை தைராய்டு சுரப்புக்குறையைக் கண்ட்றிய அரிதாக தைராக்சின் பரிசோதனை செய்யப்படவேண்டும்.^[21] பிறப்பின் போது செய்யப்படும் கண்டறிதல், தைராக்சின்-T₄ தீர்மானிப்பு 1:16,000 முதல் 1:160,000 குழந்தைகளுக்கு இரண்டாம் நிலை பிறவியிலேயே தைராய்டு சுரப்புக் குறையை அடையாளம் காண முடியும். இந்த குழந்தைகளுக்கு பொதுவாக பிற பிட்யூட்டரி இயக்குநீர் குறைபாடுகள் உள்ளன என்பதைக் கருத்தில் கொண்டு, இந்த நிகழ்வுகளை முன்கூட்டியே அடையாளம் காண்பது சிக்கல்களைத் தடுக்கலாம்.^[7]

பெரியவர்களில், பரவலான கண்டறிதல் நிகழ்த்தப்படுகிறது. சில நிறுவனங்கள் (யுனைடெட் ஸ்டேட்ஸ் தடுப்பு சேவைகள் பணிக்குழு போன்றவை) வழக்கமான கண்டறிதலை ஆதரிக்க போதுமான ஆதாரங்கள் இல்லை என்று கூறுகின்றன, அமெரிக்க தைராய்டு கழகம் போன்றவை அனைத்து பாலினங்களிலும் அல்லது பெண்களுக்கு மட்டுமாவது ஒரு குறிப்பிட்ட வயதிற்கு மேல் இடைவிடாத சோதனையை பரிந்துரைக்கிறார்கள்.^[48][4] தைராய்டு சுரப்புக்குறை பொதுவாக இருக்கும் பல சூழ்நிலைகளில் இலக்குக் கண்டறிதல் பொருத்தமானதாக இருக்கலாம்.

பிற தன்னுடல் தாக்க நோய்கள், தைராய்டு நோயின் வலுவான குடும்ப வரலாறு, கதிவீச்சு அயோடின் அல்லது கழுத்தில் பிற கதிர்வீச்சு சிகிச்சையைப் பெற்றவர்கள், முன்பு தைராய்டு அறுவை சிகிச்சைக்கு உட்படுத்தப்பட்டவர்கள், அசாதாரண தைராய்டு பரிசோதனை உள்ளவர்கள், மனநல கோளாறுகள் உள்ளவர்கள், அமியோடரோன் அல்லது லித்தியம் எடுத்துக்கொள்வோர், தோல் சிகிச்சை மற்ரும் இதயச் சிகிச்சை எடுத்துக்கொள்வோர் ஆகியோர் இதற்காகப் பரிந்துரைக்கப்படுகின்றனர். ^[4] டெளன் நோய்க்கூட்டறிகுறி உள்ளவர்களுக்கு தைராய்டு நோய்க்கான அதிக ஆபத்து இருப்பதால் ஆண்டுதோறும் தைராய்டு செயல்பாட்டுச் சோதனைகள் பரிந்துரைக்கப்படுகின்றன.^[49] தேசிய சுகாதார மற்றும் பராமரிப்பு சிறப்புக்கான தேசிய நிறுவனத்தில் இருந்து இங்கிலாந்து மற்றும் வேல்ஸுக்கான வழிகாட்டுதல்கள் (NICE) வகை 1 நீரிழிவு மற்றும் புதிதாகத் தொடங்கும் சீரற்ற இதயத் துடிப்பு உள்ளவர்களுக்கு தைராய்டு நோய்க்கான பரிசோதனையை பரிந்துரைக்கிறது, மேலும் மனச்சோர்வு அல்லது விவரிக்கப்படாத கவலை உள்ள அனைத்து வயதினருக்கும் ,அசாதாரண வளர்ச்சி, அல்லது நடத்தை அல்லது பள்ளி செயல்திறனில் விவரிக்கப்படாத மாற்றம் உள்ள குழந்தைகளுக்கும் இச்சோதனை செய்ய பரிந்துரைக்கிறது.^[9] தன்னுடல் தாக்க தைராய்டு நோய் கண்டறியப்பட்ட நபர்களுக்கு செலியாக் நோய்க்கான கண்டறிதலையும் நைஸ் பரிந்துரைக்கிறது. .^[50]

தைராய்டு சுரப்புக் குறை, லெவோதைராக்ஸின் (எல்-தைராக்ஸின்) எனப்படும் செயற்கையான நீண்டு-செயல்படும் தைராக்ஸின் வடிவத்துடன் இயக்குநீரை மாற்றீடு செயதன் மூலம் நிர்வகிக்கப்படுகிறது. ^[51][52] இளம் மற்றும் ஆரோக்கியமான, வெளிப்படையான தைராய்டு சுரப்புக் குறை உள்ளவர்களுக்கு, முழு மாற்று மருந்தளவை (எடையைப் பொறுத்து சரிசெய்யப்படுகிறது) உடனடியாகத் தொடங்கலாம். வயதானவர்கள் மற்றும் இதய நோய் உள்ளவர்களுக்கு, அதிகப்படியான மருந்து சேர்க்கை மற்றும் சிக்கல்களின் அபாயத்தைத் தடுக்க குறைந்த தொடக்க மருந்தளவு பரிந்துரைக்கப்படுகிறது..^[53][54][55] துணை மருத்துவ தைராய்டு சுரப்புக் குறை உள்ளவர்களுக்கு குறைந்த அளவுகள் போதுமானதாக இருக்கலாம், அதே சமயம் மத்திய தைராய்டு சுரப்புக் குறை உள்ளவர்களுக்கு சராசரியை விட அதிக அளவு தேவைப்படலாம். ^[4][14]

மருந்தின் அளவு போதுமானதா என்பதை தீர்மானிக்க இரத்தம், தைராய்டு தூண்டல் இயக்குநீர் அளவுகள் கண்காணிக்கப்படுகின்றன. இது சிகிச்சையின் தொடக்கத்திற்குப் பிறகு அல்லது லெவோதைராக்ஸின் அளவில் மாற்றம் ஏற்பட்ட 4 முதல் 8 வாரங்களுக்குப் பிறகு செய்யப்படுகிறது. போதுமான மாற்று மருந்தளவு நிறுவப்பட்டவுடன், அறிகுறிகளில் மாற்றம் இல்லாவிட்டால், 6 மற்றும் 12 மாதங்களுக்குப் பிறகு சோதனைகளை மீண்டும் செய்யலாம்.^[4] தைராய்டு தூண்டல் இயக்குநீரின் இயல்பாக்கம் என்பது தைராய்டு சுரப்புக்குறை தொடர்புடைய பிற அசாதாரணங்கள் குறிப்பாக உயர்ந்த கொழுப்பு அளவுகள் போன்றவை மேம்படுகின்றன என்று பொருளல்ல.^[56]

மத்திய தைராய்டு சுரப்புக்குறை உள்ளவர்களுக்கு, தைராய்டு தூண்டல் இயக்குநீரின் அளவில் மாற்றம் ஏற்படுவது மட்டும் நம்கமான குறியீடல்ல. மேலும் முக்கியமான முடிவுகள் தைராக்சின் அளவை அடிப்படையாகக் கொண்டவை.^[4][7] லெவோதைராக்ஸின் காலை உணவுக்கு சில நிமிடங்களுக்கு முன்பு அல்லது உணவுக்குப் பிறகு நான்கு மணி நேரத்திற்குப் பிறகு எடுக்கப்படுகிறது, ஏனெனில் உணவு மற்றும் கால்சியம் போன்ற சில பொருட்கள் லெவோதைராக்ஸின் உறிஞ்சப்படுவதைத் தடுக்கலாம்.^[4][57] தைராய்டு சுரப்பி மூலம் தைராய்டு இயக்குநீர் சுரப்பை அதிகரிக்க நேரடி வழி இல்லை. ^[14]

செயற்கை லியோதைரோனின் உடனான சிகிச்சையானது அதன் பயன்பாடு குறித்து பரிந்துரை செய்ய போதுமான ஆய்வைப் பெறவில்லை. ஏனெனில் அதன் குறுகிய அரை ஆயுள் காரணமாக லெவோதைராக்ஸினை அடிக்கடி எடுத்துக்கொள்ள வேண்டும்.^[4]

லெவோதைராக்ஸினில் லியோதைரோனைனை சேர்ப்பது சிறந்த அறிகுறி கட்டுப்பாட்டை வழங்குவதற்கான ஒரு நடவடிக்கையாக பரிந்துரைக்கப்படுகிறது, ஆனால் இது ஆய்வுகள் மூலம் உறுதிப்படுத்தப்படவில்லை.^[5][14][58] 2007 ஆம் ஆண்டில், பிரித்தானிய தைராய்டு கழகம், ஒருங்கிணைந்த T₄ மற்றும் T₃ சிகிச்சைகள் அதிக பக்க விளைவுகளை ஏற்படுத்துவதாகவும், T₄ ஐ விட எந்த நன்மையும் இல்லை என்றும் கூறியது.^[14][59] இதேபோல், அமெரிக்க வழிகாட்டுதல்கள் ஆதாரங்கள் இல்லாததால் கூட்டுச் சிகிச்சையை ஊக்கப்படுத்துகின்றன, இருப்பினும் கூட்டுச் சிகிச்சையைப் பெறும்போது சிலர் நன்றாக உணர்வதாக அவர்கள் ஒப்புக்கொள்கிறார்கள்.^[4] தேசிய சுகாதார மற்றும் பராமரிப்பு சிறப்புக்கான நிறுவனத்தின் (NICE) வழிகாட்டுதல்கள் லியோதைரோனை ஊக்கப்படுத்துகின்றன.^[9]

உகந்த லெவோதைராக்ஸின் அளவு இருந்தபோதிலும் உடல்நிலை சரியில்லாமல் இருக்கும் தைராய்டு சுர்ப்புக்குறை உள்ளவர்கள் லியோதைரோனின் உடன் இணைந்த சிகிச்சையை கோரலாம். ஐரோப்பிய தைராய்டு சங்கத்தின் 2012 வழிகாட்டுதல், நோயின் நாள்பட்ட தன்மை இருப்பினும் ஆதரவு வழங்கப்பட வேண்டும் என்றும் அறிகுறிகளின் பிற காரணங்கள் விலக்கப்பட வேண்டும் என்றும் பரிந்துரைக்கிறது. ஆரம்பத்தில் 3 மாத காலம் மட்டுமே லே லெவோதைராக்ஸினுடன் ஒரு குறிப்பிட்ட விகிதத்தில் லியோதைரோனின் சேர்க்கை சோதனைக்குரியதாக கருதப்பட வேண்டும், ^[60] இந்த அணுகுமுறையின் பாதுகாப்பை மேம்படுத்துவதையும், அதன் கண்மூடித்தனமான பயன்பாட்டை எதிர்ப்பதையும் வெளிப்படையாக நோக்கமாகக் கொண்டு வழிகாட்டுதல்கள் வழங்கப்பட்டுள்ளது.^[60] அமெரிக்க தைராய்டு கழகம் 2014 வழிகாட்டுதல் லியோதைரோனின் பயன்பாட்டிற்கு எதிராகப் பரிந்துரைக்கிறது.^[61]

உலர்ந்த தைராய்டு சாறு என்பது ஒரு விலங்கு அடிப்படையிலான தைராய்டு சுரப்பிச் சாறு ஆகும். இது பொதுவாக பன்றிகளிடமிருந்து பெறப்படுகிறது.^[14] இது T₄ மற்றும் T₃ வடிவங்களைக் கொண்ட ஒரு கலவையான சிகிச்சையாகும்.^[14] கால்சியம் அளவுகளை ஒழுங்குபடுத்துவதில் ஈடுபடும் தைராய்டு சுரப்பியில் உற்பத்தி செய்யப்படும் ஹார்மோன் கால்சிடோனின் (கால்சியம் அளவுகள் மற்றும் டி ₁ மற்றும் டி ₂) ஆகியவை செயற்கை இயக்குநீர் மருந்துகளில் இல்லை.^[62] இந்த சாறு ஒரு காலத்தில் தைராய்டு சுரப்புக்குறைக்கான முதன்மை சிகிச்சையாக இருந்தது, ஆனால் 1970 களில் இருந்து புறக்கணிக்கப்பட்டது. மேலும் அதன் பயன்பாடு சான்றுகளால் ஆதரிக்கப்படவில்லை பிரித்தானிய தைராய்டு கழகமும் அமெரிக்க தொழில்முறை வழிகாட்டுதல்களும் நைஸ் போலவே அதன் பயன்பாட்டை ஊக்கப்படுத்துவதில்லை^{[5][14][4][59][61][9]}

கர்ப்பமாக இல்லாதவர்களுக்கு துணை மருத்துவ தைராய்டு சுரப்புக்குறைக்கு சிகிச்சையளிப்பதன் மூலம் எந்த நன்மையும் இல்லை, மேலும் தேவையற்ற சிகிச்சையின் மூலம் ஏற்படும் சாத்தியமான அபாயங்கள் உள்ளன.^[63] சிகிச்சையளிக்கப்படாத துணை மருத்துவ தைராய்டு சுரப்புக்குறையில் TSH 10 mIU/L க்கு மேல் இருக்கும்போது குருது ஊட்டக்குறை இதயநோய் அபாயம் மிதமான அளவில் அதிகரிக்கலாம்.^[63][64] இவர்கள் இதய நோயால் இறக்கும் ஆபத்து அதிகமாக இருக்கலாம் .^[65] 2007 ஆம் ஆண்டு மதிப்பாய்வு படி "கொழுப்பு அளவுகளில் மாற்றம், இடது வென்ட்ரிக்குலர் செயல்பாட்டின் சில அளவுருக்கள்" தவிர தைராய்டு இயக்குநீர் மாற்றீடு மூலம் எந்த நன்மையையும் காணப்படவில்லை, .^[66] துணை மருத்துவ தைராய்டு குறைபாட்டிற்கும் எலும்பு முறிவுகளின் ஆபத்து அதிகரிப்பதற்கும் எந்த தொடர்பும் இல்லை, அதேபோல் அறிவாற்றல் வீழ்ச்சிக்கும் இதற்கும் எந்தத் தொடர்பும் கிடையாது.^[67][68]

தைராய்டு குறைபாட்டின் அறிகுறிகள், தைராய்டு பெராக்ஸிடேஸுக்கு எதிரான கண்டறியக்கூடிய தன்னுடல் தாக்க நோயெதிர்ப்பிகள் இருந்தாலோ, இதய நோய் வரலாறு அல்லது தைராய்டு தூண்டல் இயக்குநீர் உயர்த்தப்பட்டாலும் 10 எம். ஐ. யூ/எல். க்குக் குறைவாக இருந்தால் இதய நோய்க்கான அதிக ஆபத்தில் உள்ளவர்களுக்கு சிகிச்சையை கருத்தில் கொள்ள வேண்டும் என்று அமெரிக்க வழிகாட்டுதல்கள் பரிந்துரைக்கின்றன.^[4]  மேலும் உலகளாவிய சிகிச்சையை அமெரிக்க வழிகாட்டுதல்கள் பரிந்துரைக்கின்றன (டி. எஸ். எச்) அளவுகள் 10 mIU/L க்கு மேல் உயர்ந்து உள்ளவர்களுக்கு (ஆபத்து காரணிகளைச் சார்ந்து) இதய செயலிழப்பு அல்லது இருதய நோயால் ஏற்படும் இறப்பு ஆபத்து அதிகரித்துள்ளது.^[4][34] 10 mIU/L க்கு மேல் TSH உள்ளவர்களுக்கு வெளிப்படையான தைராய்டு சுரப்புக்குறை போலவே சிகிச்சையளிக்கப்பட வேண்டும் என்று NICE பரிந்துரைக்கிறது.  உயர் TSH கொண்டவர்கள் ஆனால் 10 mIU/L க்குக் கீழே தைராய்டு சுரப்புக் குறை அறிகுறிகளைக் கொண்டவர்கள் சிகிச்சையின் ஒருபகுதியாக சோதனைமுறையில் மருந்தை எடுத்துக் கொள்ளவேண்டும் ஆனால் TSH இன் இயல்பாக இருந்து அறிகுறிகள் மட்டும் தொடர்ந்தால் இதை நிறுத்தலாம்.^[9]

மைக்ஸிடெமா கோமா அல்லது கடுமையான சிதைந்த தைராய்டு சுரப்புக்குறை பொதுவாக தீவிர சிகிச்சை என்பது, சுவாசம், வெப்பநிலை கட்டுப்பாடு, இரத்த அழுத்தம் மற்றும் சோடியம் அளவுகள் ஏற்படும் அசாதாரணங்கள் ஆகியவை உன்னிப்பாகக் கண்காணித்தல் மற்றும் சிகிச்சை செய்தல் ஆகியவற்றை உள்ளடக்கியது. இதற்கு செயற்கை சுவாசம் தேவைப்படலாம், அதே போல் திரவ மாற்று, வாசோபிரெசர் முகவர்கள், கவனமான மீண்டும் சூடாக்கும் மருந்துகள் மற்றும் கார்டிகோஸ்டீராய்டுகள் (ஹைப்போ தைராய்டிஸத்துடன் சேர்ந்து ஏற்படக்கூடிய அட்ரீனல் பற்றாக்குறைக்கு). குறைந்த சோடியம் அளவுகளை கவனமாக சரிசெய்தல், ஹைபர்டோனிக் உப்பு கரைசல்கள் அல்லது வசோப்ரஸின் ஏற்பி எதிரிகள் மூலம் குறைந்த சோடியம் அளவைக் கவனமாகச் சரிசெய்தல் ஆகியவை வழங்கப்படுகின்றன.^[16] தைராய்டு சுரப்புக்குறையின் விரைவான சிகிச்சைக்காக, குறிப்பாக மருந்துகளைபாதுகாப்பா விழுங்குவதற்கான நினைவின் அளவுமிகவும் குறைவாக இருந்தால் லெவோதைராக்ஸின் அல்லது லியோதைரோனின் நரம்புகள் வழியாக நிர்வகிக்கப்படலாம்,^[16] நாசோகாஸ்ட்ரிக் குழாய் மூலம் நிர்வாகம் சாத்தியமானாலும், இது பாதுகாப்பற்றதாக இருப்பதால் பரிந்துரைக்கப்படுவதில்லை.^[16]

கர்ப்ப காலத்தில் அறியப்பட்ட தைராய்டு சுரப்புக்குறை உள்ள பெண்களில், சீரம் தைராய்டு தூண்டல் இயக்குநீரின் அளவுகள் உன்னிப்பாகக் கண்காணிக்கப்பட வேண்டும் என்று பரிந்துரைக்கப்படுகிறது. முதல் மூன்று மாதங்களில் இயல்பான வரம்பு 2.5 mIU/L க்கும் குறைவாகவும், இரண்டாவது மற்றும் மூன்றாவது மூன்று மாதங்களில் இயல்பானது 3.0 mIU-L க்கும் குறைவாகுவும் இருப்பின் முதல் மூன்று மாதங்களுக்கு டி. எஸ். எச் அளவை சாதாரண வரம்பிற்குள் வைத்திருக்க லெவோதைராக்ஸின் பயன்படுத்தப்பட வேண்டும். .^[14][30] கர்ப்ப காலத்தில் தைராக்சின்- T₄ அளவீட்டு சீரம் புரத பிணைப்பின் அளவுகளில் ஏற்படும் மாற்றங்கள் காரணமாக பரிந்துரைக்கப்படுவதில்லை. தைராய்டு தூண்டல் இயக்குநீரைப் போலவே, தைரொக்சின் முடிவுகள் கர்ப்பத்தின் அந்த கட்டத்திற்கு பொருத்தமான குறிப்பு வரம்பிற்கு ஏற்ப வழங்கப்பட வேண்டும்.^[4] கர்ப்பம் உறுதிப்படுத்தப்பட்ட பிறகு லெவோதைராக்ஸின் அளவை அடிக்கடி அதிகரிக்க வேண்டும், இது வரையறுக்கப்பட்ட ஆதாரங்களை அடிப்படையாகக் கொண்டது. சிலர் இது எப்போதும் தேவையில்லை என்றும் பரிந்துரைக்கின்றனர்.^{[4][25][30][69]}

கருத்தரிக்க முயற்சிக்கும் தன்னுடல் தாக்க எதிர்ப்பு உள்ள பெண்களுக்கு (இயற்கையாகவோ அல்லது மலட்டுத்தன்மை சிகிச்சை வழிகளாலோ) தைராய்டு தூண்டல் இயகுநீர் நிலை இயல்பாக இருந்தாலும் தைராய்டு இயக்குநீருக்கான துணை மருந்துகள் தேவைப்படலாம். அவர்களுக்கு முந்தைய கருச்சிதைவுகள் இருந்திருந்தாலோ அல்லது கடந்த காலத்தில் தைராய்டு சுரப்புக் குறை இருந்திருந்தாலோ^[4] துணைமருத்துவ தைராய்டு சுரப்புக் குறைக்கு லெவோதைராக்ஸின் உட்கொள்வது முன்கூட்டிய பிறப்பு மற்றும் கருச்சிதைவு ஏற்படும் அபாயத்தைக் குறைக்கலாம் .^[70] வெளிப்படையான தைராய்டு சுரப்புக்குறை ஏற்படும் அபாயத்தைக் கருத்தில் கொண்டு, டி. பி. ஓ எதிர்ப்பு நேர்மறையான துணை மருத்துவ குறை தைராய்டு கொண்ட கர்ப்பிணிப் பெண்களுக்கு டி. எஸ். எச் 2.5-10 எம். ஐ. யூ/எல். எல் என வரையறுக்கப்பட்ட பரிந்துரை வலுவாகச் செய்யப்படுகிறது. சிகிச்சையளிக்க வேண்டாம் என்று முடிவு செய்தால், தைராய்டு செயல்பாட்டை கர்ப்பத்தின் முதல் 20 வாரங்களில் ஒவ்வொரு 4 வாரங்களுக்கும் நெருக்கமாக கண்காணிக்க வேண்டும் எனப் பரிந்துரைக்கப்படுகிறது.^[4][30] டி. பி. ஓ நேர்மறையாக இல்லாவிட்டால், துணை மருத்துவ தைராய்டு குறைக்கான சிகிச்சை தற்போது பரிந்துரைக்கப்படவில்லை.^[30] மேற்கூறிய பல பரிந்துரைகள் தேவையற்ற சிகிச்சைக்கு வழிவகுக்கும் என்று பரிந்துரைக்கப்படுகிறது. சில சமயங்களில் இச்சிகிச்சை மூலம் தைராய்டு தூண்டல் இயக்குநீர் அளவுகள் மிகவும் கட்டுப்படுத்தப்படலாம்-சில சந்தர்ப்பங்களில் துணை மருத்துவ தைராய்டு சுரப்புக் குறைக்கான சிகிச்சையிலிருந்து சிறிய நன்மை கிடைக்கலாம்.^[69] கர்ப்ப காலத்தில் துணை மருத்துவ தைராய்டு சுரப்புக்குறை சிகிச்சையானது கருச்சிதைவு நிகழ்வைக் குறைப்பதாக ஆய்வுகள் உறுதிசெய்யவில்லை. ^[71][72][73]

தைராய்டு சுரப்புக் குறை சிகிச்சையளிக்க சீன மூலிகை மருந்துகளைப் பயன்படுத்துவதன் செயல்திறன் மற்றும் பாதுகாப்பு தெரியவில்லை.^[74]

தைராய்டு சுரப்புக்குறை என்பது மிகவும் அடிக்கடி ஏற்படும் நாளமில்லா சுரப்பிக் கோளாறு ஆகும் .^[29] உலகளவில் சுமார் ஒரு பில்லியன் மக்கள் அயோடின் குறைபாட்டால் பாதிக்கப்பட்டுள்ளதாக மதிப்பிடப்பட்டுள்ளது. இருப்பினும் இது தைராய்டு சுரப்புக்குறைக்கு எவ்வளவு அடிக்கடி வழிவகுக்கிறது என்பது தெரியவில்லை.^[10] போதுமான உணவு அயோடின் கொண்ட மேற்கத்திய நாடுகளில் பெரிய மக்கள் தொகை அடிப்படையிலான ஆய்வுகளில், 0.3-0.4% மக்கள் வெளிப்படையான தைராய்டு சுரப்புக் குறைபாட்டைக் கொண்டுள்ளனர். மேலும், பெரிய விகிதமாக 4.3 முதல் 8.5 விழுக்காடு மக்கள் துணை மருத்துவ தைராய்டு சுரப்புக்குறையைக் கொண்டுள்ளனர்.^[4] கண்டறியப்படா த தைராய்டு சுரப்புக்குறை அமெரிக்கா மற்றும் ஐரோப்பாவில் உள்ள சமூகத்திலிருந்து பெறப்பட்ட மக்கள்தொகையில் சுமார் 4-7% ஐ பாதிக்கிறது என்று மதிப்பிடப்பட்டுள்ளது.^[75] துணை மருத்துவ தைராய்டு சுரப்புக்குறை உள்ளவர்களில், 80% பேர் சிகிச்சையின் நுழைவாயிலாகக் கருதப்படும் 10 mIU/L குறியீட்டிற்குக் கீழே TSH அளவைக் கொண்டுள்ளனர்.^[36] துணை மருத்துவ தைராய்டு சுரப்புக்குறை கொண்ட குழந்தைகள் பெரும்பாலும் இயல்பான தைராய்டு செயல்பாட்டிற்குத் திரும்புகிறார்கள், மேலும் ஒரு சிறிய விகிதம் பிற நோய்களின் தாக்கத்தால் வெளிப்படையான தைராய்டு சுரப்புக்குறையைக் கொண்டுள்ளனர்.^[76]

ஆண்களை விட பெண்களுக்கு தைராய்டு சுரப்புக்குறை ஏற்படுவதற்கான வாய்ப்புகள் அதிகம். மக்கள் தொகை அடிப்படையிலான ஆய்வுகளில், 10 mU/L க்கு மேல் TSH அளவுகளைக் கொண்டிருப்பவர்களில் ஆண்களை விட பெண்களுக்கு இக்குறைபாடு ஏழு மடங்கு அதிகம் காணப்படுகிறது.^[4] தைராய்டு சுரப்புக்குறையை விட துணை மருத்துவ தைராய்டு சுரப்புக் குறை உள்ளவர்களில் ஒவ்வொரு ஆண்டும் 2-4% அதிகமாக இருக்கும். தைராய்டு பெராக்ஸிடேஸுக்கு எதிரான தன்னுடல் எதிர்ப்பு உள்ளவர்களுக்கு இதன் ஆபத்து அதிகம் ^[4][36] துணை மருத்துவ தைராய்டு சுரப்புக் குறை சுமார் 2% குழந்தைகளை பாதிக்கும் என்றும் பெரியவர்களுக்கும் வெள்ளை மக்களுக்கும் இது மிகவும் பொதுவானது.^[35] டெளன் நோய்க்கூட்டறிகுறி, தேர்னர் கூட்டறிகுறி கொண்ட நபர்களுக்கு தைராய்டு கோளாறுகளின் விகிதம் மிக அதிகமாக உள்ளது. அவற்றுள் தைராய்டு சுரப்புக் குறை மிகவும் பொதுவானதாகும்.^[21][49][21]

மிகவும் கடுமையான தைராய்டு சுரப்புக் குறை மற்றும் மைக்ஸிடெமா கோமா ஆகியவை அரிதானவை, இது ஆண்டுக்கு ஒரு மில்லியன் மக்களில் 0.12 விழுக்காடே ஏற்படும் என்று மதிப்பிடப்பட்டுள்ளது.^[16] பெரும்பாலான வழக்குகள் 60 வயதிற்கு மேற்பட்ட பெண்களில் நிகழ்கின்றன, இருப்பினும் இது அனைத்து வயதினருக்கும் ஏற்படலாம்.^[16]

இயல்பாக முதன்மை தைராய்டு சுரப்புக் குறையே பெரும்பாலும் ஏற்படுகிறது. மக்கள்தொகையில் 1:20,000 முதல்1:80,000 என்ற விகிதத்தில் மத்திய, இரண்டாம் நிலை தைராய்டு சுரப்புக் குறை ஏற்படுகிறாது. ^[7]

1811 ஆம் ஆண்டில், பெர்னார்ட் கோர்டோயிஸ் என்பவர் கடற்பாசியில் அயோடின் இருப்பதைக் கண்டுபிடித்தார். 1820 ஆம் ஆண்டு முன்கழுத்துக் கழலையின் அளவையும் அயோடின் உட்கொள்வதையும் ஜீன்-பிராங்கோயிஸ் காயின்டெட் தொடர்புபடுத்தினார்.^[77] காஸ்பர்ட் அடோல்ஃப் சாட்டின் என்பவர் 1852 ஆம் ஆண்டில் போதுமான அயோடின் உட்கொள்ளாததன் விளைவே அகணிய முன்கழுத்துக் கழலை என முன்மொழிந்தார், மேலும் என்பவர் 1896 ஆம் ஆண்டில் தைராய்டு திசுக்களில் அயோடினை நிரூபித்தார்.^[77]

19ஆம் நூற்றாண்டின் நடுப்பகுதியில் (1870கள்) மைக்ஸிடெமாவின் முதல் நிகழ்வுகள் கண்டறிப்பட்டன. ஆனால் 1880 களில் தைராய்டு சுரப்பி அகற்றப்பட்டதைத்(தைராய்டெக்டோமி) தொடர்ந்து மக்களில் மைக்ஸிடெமா காணப்பட்ட போது மட்டுமே தைராய்டுடன் அதன் தொடர்பு கண்டறியப்பட்டது.^[78] 19 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் தைராய்டு அகற்றப்பட்ட மக்கள் மற்றும் விலங்குகளுக்கு தைராய்டு நீக்க அறுவை சிகிச்சைக்குப் பின்கற்றப்பட்ட திசுவை மாற்று அறுவை சிகிச்சைக்குப் பின்பு காணப்பட்ட சில அறிகுறிகளில் முன்னேற்றம் கண்டபோது இந்தத் தொடர்பு மேலும் உறுதிப்படுத்தப்பட்டது.^[5] மைக்சிடெமாவின் தீவிரம் மற்றும் அதனுடன் தொடர்புடைய இறப்பு மற்றும் சிக்கல்களின் ஆபத்து ஆகியவை தைராய்டு சுரப்புக் குறைபாட்டிற்கு பயனுள்ள சிகிச்சைகளைக் கண்டுபிடிப்பதில் ஆர்வத்தை உருவாக்கியது.^[78] தைராய்டு திசுவின் மாற்று அறுவை சிகிச்சை சில செயல்திறனை நிரூபித்தது, ஆனால் தைராய்டு சுரப்புக் குறை தொடர்ச்சியான ஒப்பீட்டளவில் பொதுவானதாக இருந்தது. சில நேரங்களில் தைராய்டு திசுக்களின் மாற்று அறுவை சிகிச்சை பல முறை மீண்டும் மீண்டும் தேவைப்படுகிறது.^[78]

1891 ஆம் ஆண்டில், ஆங்கில மருத்துவர் ஜார்ஜ் ரெட்மெய்ன் முர்ரே செம்மறி தைராய்டு சாற்றை சருமத்தின் கீழ் ஊசி மூலம் செலுத்துவதை அறிமுகப்படுத்தினார். அதன் பின்னர் இது வாய்வழியாகவே உட்கொள்ளும்ப்படி மாற்றப்பட்டது.^[79][5][80] சுத்திகரிக்கப்பட்ட தைராய்டு 1914 இல் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது. மேலும் 1930 களில் செயற்கை தைராய்டு கிடைத்தது. இருப்பினும் உலர்ந்த விலங்கு தைராய்டு சாறு பரவலாக பயன்படுத்தப்பட்டது. லியோதைரோனின் 1952 இல் அடையாளம் காணப்பட்டது.^[5]

ஹைப்போ தைராய்டிசத்திற்கான டைட்டிரேட்டிங் சிகிச்சையின் ஆரம்ப முயற்சிகள் கடினமாக நிரூபிக்கப்பட்டன. தைராய்டு சுரப்புக்குறையானது, குறைந்த அடித்தள வளர்சிதை மாற்ற விகிதத்தை ஏற்படுத்துவதாகக் கண்டறியப்பட்ட பின்னர், இது 20 ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில் (சுமார் 1915) சிகிச்சையில் மாற்றங்களை வழிநடத்த ஒரு குறிப்பானாகப் பயன்படுத்தப்பட்டது.^[78] இருப்பினும், குறைந்த அடித்தள வளர்சிதை மாற்ற விகிதம் விகிதன் என்பது ஊட்டச்சத்து குறைபாட்டாலும் ஏற்படுகிறது.^[78] தைராய்டு நிலையை மதிப்பிட உதவும் முதல் ஆய்வக சோதனை சீரம் புரதம்-பிணைக்கப்பட்ட அயோடின் ஆகும், இது 1950 களில் பயன்பாட்டிற்கு வந்தது.

1971 ஆம் ஆண்டில், தைராய்டு தூண்டுதல் இயக்குநீர் (TSH) ரேடியோ இம்யூனோ அசேஉருவாக்கப்பட்டது, இது நோயாளிகளில் தைராய்டு நிலையை மதிப்பிடுவதற்கான மிக குறிப்பிட்ட குறியீடாக இருந்தது.^[78] அடிப்படை வளர்சிதை மாற்ற வீதத்தின் அடிப்படையில், தைராய்டு சுரப்புக்குறை அறிகுறிகளைக் குறைத்தல் அல்லது சீரம் புரதத்துடன் பிணைக்கப்பட்ட அயோடின் அடிப்படையில் சிகிச்சை பெற்ற பலர் அதிகப்படியான தைராய்டு இயக்குநீரைக் கொண்டிருப்பது கண்டறியப்பட்டது.^[78] அடுத்த ஆண்டு, 1972 இல், ஒரு T₃ ரேடியோ இம்யூனோஅசேவும் 1974 இல், ஒரு டி4 ரேடியோ இமியூனோஅசேவும் உருவாக்கப்பட்டது.^[78]

நடைமுறையில், கால்நடைகளுள் நாய்கள் பொதுவாக தைராய்டு சுரப்புக் குறையால் பாதிக்கப்படுகின்றன. இதன் விளைவாக பெரும்பாலான நிகழ்வுகளில் முதன்மை தைராய்டு சுரப்புக்குறை ஏற்படுகின்றது. அவற்றில் இரண்டு வகைகள் அங்கீகரிக்கப்பட்டுள்ளன. முதலாவது லிம்போசைடிக் தைராய்டிட்டிஸ், இது நோயெதிர்ப்பு சக்தியால் இயக்கப்படுகிறது இரண்டாவது தைராய்டு சுரப்பியின் அழிவு மற்றும் பைப்ரோஸிஸ் மற்றும் இடியோபதிக் அட்ரோபி ஆகியவற்றிற்கு வழிவகுக்கிறது, இது கொழுப்பு திசுவால் சுரப்பியின் படிப்படியான மாற்றத்திற்கு வழிவகுக்கிறது.^[11][81] இக்குறை கொண்ட நாய்களில் பெரும்பாலும் சோம்பல், குளிர் சகிப்புத்தன்மை இல்லாமை, உடற்பயிற்சி சகிப்புதன்மை இலாமை, மற்றும் எடை அதிகரிப்பு ஆகியவை உள்ளன. மேலும், தைராய்டு சுரப்புக்குறை உள்ள நாய்களில் தோல் மாற்றங்கள் மற்றும் கருவுறுதல் பிரச்சினைகள் காணப்படுவதுடன், மேலும் பல அறிகுறிகளும் காணப்படுகின்றன.^[81] மைக்செடிமாவின் அறிகுறிகளாக நாய்களின் நெற்றியில் தோல் மடிப்புகள், மைக்செடிமா கோமா ஆகிய நிகழ்வுகள் எதிர்கொள்ளப்படுகின்றன.^[11] இரத்தப் பரிசோதனையின் மூலம் நோயறிதலை உறுதிப்படுத்த முடியும், ஏனெனில் மருத்துவச் சோதனை மட்டுமே அதிகப்படியான நோயறிதலுக்கு வழிவகுக்கும்.^[11][81] நிணநீர் இரத்தச் சர்க்கரைக் கோளாறு தைரோகுளோபூலினுக்கு எதிரான கண்டறியக்கூடிய தன்னுடல் தாக்கத்துடன் தொடர்புடையது, இருப்பினும் அவை பொதுவாக மேம்பட்ட நோய்களில் கண்டறிய முடியாதவை.^[81] இதற்கு தைராய்டு இயக்குநீர் மாற்றீட்டுச் சிகிச்சை அளிக்கப்படுகிறது .^[11]

இக்குறைபாட்டால் பொதுவாக பாதிக்கப்படாத பிற இனங்களில் பூனைகள் மற்றும் குதிரைகள் மற்றும் பிற பெரிய வீட்டு விலங்குகள் அடங்கும். பூனைகளில், அறுவை சிகிச்சை அல்லது கதிர்வீச்சு போன்ற பிற மருத்துவ சிகிச்சைகளின் விளைவாக தைராய்டு சுரப்புக்குறை ஏற்படுகிறது.. இளம் குதிரைகளில், பிறவி தைராய்டு சுரப்புக்குறை குறிப்பாக மேற்கு கனடாவில் பதிவாகியுள்ளது. மேலும் இது தாயின் உணவுடன் இணைக்கப்பட்டுள்ளது.^[11]

• தாழ் தீவிர லிம்போசைட் தைராய்டு வீக்கம்

• தைராய்டு சுரப்புக் குறை அறிகுறிகள், விளைவுகள், வேறுபட்ட விளக்கங்கள் மற்றும் கூடுதல் தகவல்கள் பரணிடப்பட்டது 2018-03-20 at the வந்தவழி இயந்திரம்
• ஹைப்போதைராய்டிசம் துண்டு வெளியீடு - அமெரிக்கன் தைராய்டு அசோசியேஷன்

1. ↑ ^{1.00 1.01 1.02 1.03 1.04 1.05 1.06 1.07 1.08 1.09 1.10 1.11} "Hypothyroidism". National Institute of Diabetes and Digestive and Kidney Diseases. March 2021. Archived from the original on 11 March 2025. Retrieved 15 March 2025."Hypothyroidism".
2. ↑ Preedy, Victor (2009). Comprehensive Handbook of Iodine Nutritional, Biochemical, Pathological and Therapeutic Aspects. Burlington: Elsevier. p. 616. ISBN 9780080920863.
3. ↑ Preedy, Victor (2009). Comprehensive Handbook of Iodine Nutritional, Biochemical, Pathological and Therapeutic Aspects. Burlington: Elsevier. p. 616. ISBN 9780080920863.
4. ↑ ^{4.00 4.01 4.02 4.03 4.04 4.05 4.06 4.07 4.08 4.09 4.10 4.11 4.12 4.13 4.14 4.15 4.16 4.17 4.18 4.19 4.20 4.21 4.22 4.23 4.24 4.25 4.26 4.27 4.28 4.29 4.30 4.31 4.32 4.33 4.34 4.35 4.36 4.37 4.38 4.39 4.40} "Clinical practice guidelines for hypothyroidism in adults: cosponsored by the American Association of Clinical Endocrinologists and the American Thyroid Association". Thyroid 22 (12): 1200–35. December 2012. doi:10.1089/thy.2012.0205. பப்மெட்:22954017. Garber JR, Cobin RH, Gharib H, Hennessey JV, Klein I, Mechanick JI, Pessah-Pollack R, Singer PA, Woeber KA (December 2012).
5. ↑ ^{5.0 5.1 5.2 5.3 5.4 5.5 5.6 5.7} "Treatment for primary hypothyroidism: current approaches and future possibilities". Drug Design, Development and Therapy 6: 1–11. 2012. doi:10.2147/DDDT.S12894. பப்மெட்:22291465. Chakera AJ, Pearce SH, Vaidya B (2012).
6. ↑ "Hashimoto's Disease". National Institute of Diabetes and Digestive and Kidney Diseases(NIDDK). Retrieved 2024-02-19.
7. ↑ ^{7.0 7.1 7.2 7.3 7.4 7.5 7.6} "Clinical review: Central hypothyroidism: pathogenic, diagnostic, and therapeutic challenges". The Journal of Clinical Endocrinology and Metabolism 97 (9): 3068–78. September 2012. doi:10.1210/jc.2012-1616. பப்மெட்:22851492. Persani L (September 2012).
8. ↑ "Iodine and the "near" eradication of cretinism". Pediatrics 135 (4): 594–6. April 2015. doi:10.1542/peds.2014-3718. பப்மெட்:25825529. 
9. ↑ ^{9.0 9.1 9.2 9.3 9.4 9.5 9.6 9.7 9.8} "Thyroid disease: assessment and management". www.nice.org.uk. National Institute for Health and Care Excellence. 12 October 2023. Retrieved 15 March 2025. பிழை காட்டு: Invalid <ref> tag; name "NICENG145" defined multiple times with different content
10. ↑ ^{10.0 10.1} Cooper, DS; Braverman LE, eds. (2012-07-12). Werner & Ingbar's the thyroid: a fundamental and clinical text (10th ed.). Philadelphia: Wolters Kluwer/Lippincott Williams & Wilkins Health. p. 552. ISBN 978-1451120639. Archived from the original on 2016-05-20. பிழை காட்டு: Invalid <ref> tag; name "WernerIngbar" defined multiple times with different content
11. ↑ ^{11.0 11.1 11.2 11.3 11.4 11.5} "Hypothyroidism". Merck Veterinary Manual, 10th edition (online version). 2012. Archived from the original on 2012-08-23. Retrieved 2013-12-25. பிழை காட்டு: Invalid <ref> tag; name "Merck" defined multiple times with different content
12. ↑ Mosby's Medical Dictionary (9 ed.). Elsevier Health Sciences. 2013. p. 887. ISBN 9780323112581. Archived from the original on 2016-03-07.
13. ↑ ^{13.0 13.1 13.2 13.3 13.4} Longo DL, Fauci AS, Kasper DL, Hauser SL, Jameson JL, Loscalzo J (2011). "341: disorders of the thyroid gland". Harrison's principles of internal medicine (18th ed.). New York: McGraw-Hill. ISBN 978-0071748896. பிழை காட்டு: Invalid <ref> tag; name "Longo" defined multiple times with different content
14. ↑ ^{14.0 14.1 14.2 14.3 14.4 14.5 14.6 14.7 14.8} "Overt and subclinical hypothyroidism: who to treat and how". Drugs 72 (1): 17–33. January 2012. doi:10.2165/11598070-000000000-00000. பப்மெட்:22191793.  பிழை காட்டு: Invalid <ref> tag; name "Khandelwal2012" defined multiple times with different content
15. ↑ "The thyroid and the gut". Journal of Clinical Gastroenterology 44 (6): 402–6. July 2010. doi:10.1097/MCG.0b013e3181d6bc3e. பப்மெட்:20351569. 
16. ↑ ^{16.0 16.1 16.2 16.3 16.4 16.5 16.6} "Thyroid emergencies". The Medical Clinics of North America 96 (2): 385–403. March 2012. doi:10.1016/j.mcna.2012.01.015. பப்மெட்:22443982.  பிழை காட்டு: Invalid <ref> tag; name "Klubo" defined multiple times with different content
17. ↑ "Thyroid disease in Women". Office on Women's Health, U.S. Department of Health and Human Services. December 2017. Archived from the original on 4 March 2025. Retrieved 15 March 2025.
18. ↑ "Postpartum Thyroiditis" (PDF). American Thyroid Association. 2014. Retrieved 20 July 2017.
19. ↑ "Treatment of thyroid disorders before conception and in early pregnancy: a systematic review". Human Reproduction Update 18 (4): 360–73. July 2012. doi:10.1093/humupd/dms007. பப்மெட்:22431565. 
20. ↑ "2017 Guidelines of the American Thyroid Association for the Diagnosis and Management of Thyroid Disease During Pregnancy and the Postpartum". Thyroid 27 (3): 315–389. March 2017. doi:10.1089/thy.2016.0457. பப்மெட்:28056690. 
21. ↑ ^{21.0 21.1 21.2 21.3 21.4 21.5 21.6 21.7} "Hypothyroidism in children". Pediatrics in Review 30 (7): 251–8. July 2009. doi:10.1542/pir.30-7-251. பப்மெட்:19570923.  பிழை காட்டு: Invalid <ref> tag; name "Counts" defined multiple times with different content
22. ↑ ^{22.0 22.1} "Update in lipid alterations in subclinical hypothyroidism". The Journal of Clinical Endocrinology and Metabolism 97 (2): 326–33. February 2012. doi:10.1210/jc.2011-2532. பப்மெட்:22205712.  பிழை காட்டு: Invalid <ref> tag; name "Pearce" defined multiple times with different content
23. ↑ "Oral manifestations of thyroid disorders and its management". Indian Journal of Endocrinology and Metabolism 15 (Suppl 2): S113–6. July 2011. doi:10.4103/2230-8210.83343. பப்மெட்:21966646. 
24. ↑ ^{24.0 24.1} "Autoimmune thyroiditis in childhood". Journal of Clinical Research in Pediatric Endocrinology 5 Suppl 1 (4): 45–9. 2013. doi:10.4274/jcrpe.855. பப்மெட்:23154164.  பிழை காட்டு: Invalid <ref> tag; name "Brown2013" defined multiple times with different content
25. ↑ ^{25.0 25.1 25.2} "Hypothyroidism: an update". American Family Physician 86 (3): 244–51. August 2012. பப்மெட்:22962987. https://www.aafp.org/linked_out?pmid=22962987.  பிழை காட்டு: Invalid <ref> tag; name "Gaitonde2012" defined multiple times with different content
26. ↑ ^{26.0 26.1} "Approach to the patient with postpartum thyroiditis". The Journal of Clinical Endocrinology and Metabolism 97 (2): 334–42. February 2012. doi:10.1210/jc.2011-2576. பப்மெட்:22312089. 
27. ↑ "Deiodinases: the balance of thyroid hormone: type 1 iodothyronine deiodinase in human physiology and disease". The Journal of Endocrinology 209 (3): 283–97. June 2011. doi:10.1530/JOE-10-0481. பப்மெட்:21415143. 
28. ↑ ^{28.0 28.1} "Molecular aspects of thyroid hormone actions". Endocrine Reviews 31 (2): 139–70. April 2010. doi:10.1210/er.2009-0007. பப்மெட்:20051527. 
29. ↑ ^{29.0 29.1 29.2 29.3} "Deciphering the roles of triiodothyronine (T3) and thyroid-stimulating hormone (TSH) on cardiac electrical remodeling in clinical and experimental hypothyroidism". Journal of Physiology and Biochemistry 80 (1): 1–9. 2024. doi:10.1007/s13105-023-01000-z. பப்மெட்:38019451.  பிழை காட்டு: Invalid <ref> tag; name "pmid38019451" defined multiple times with different content
30. ↑ ^{30.0 30.1 30.2 30.3 30.4 30.5 30.6 30.7 30.8} "Guidelines of the American Thyroid Association for the diagnosis and management of thyroid disease during pregnancy and postpartum". Thyroid 21 (10): 1081–125. October 2011. doi:10.1089/thy.2011.0087. பப்மெட்:21787128.  பிழை காட்டு: Invalid <ref> tag; name "Stagnaro" defined multiple times with different content
31. ↑ ^{31.0 31.1 31.2 31.3} "Hypothyroidism". Australian Family Physician 41 (8): 556–62. August 2012. பப்மெட்:23145394. https://gplearning.racgp.org.au/content/AFP/12Aug/August_focus_so.pdf.  பிழை காட்டு: Invalid <ref> tag; name "So2012" defined multiple times with different content
32. ↑ "Hyponatremia and the Thyroid: Causality or Association?". Journal of Clinical Medicine 4 (1): 32–6. December 2014. doi:10.3390/jcm4010032. பப்மெட்:26237016. 
33. ↑ ^{33.0 33.1} Dons, Robert F.; Wians, Frank H. Jr. (2009). Endocrine and metabolic disorders clinical lab testing manual (4th ed.). Boca Raton: CRC Press. p. 10. ISBN 9781420079364.
34. ↑ ^{34.0 34.1 34.2 34.3 34.4} Peeters, Robin P. (29 June 2017). "Subclinical Hypothyroidism". New England Journal of Medicine 376 (26): 2556–2565. doi:10.1056/NEJMcp1611144. பப்மெட்:28657873.  பிழை காட்டு: Invalid <ref> tag; name "Peters 2017" defined multiple times with different content
35. ↑ ^{35.0 35.1 35.2} "Subclinical hypothyroidism in children: natural history and when to treat". Journal of Clinical Research in Pediatric Endocrinology 5 Suppl 1 (4): 23–8. 2013. doi:10.4274/jcrpe.851. பப்மெட்:23154159.  பிழை காட்டு: Invalid <ref> tag; name "Bona2013" defined multiple times with different content
36. ↑ ^{36.0 36.1 36.2} "Subclinical hypothyroidism: an update for primary care physicians". Mayo Clinic Proceedings 84 (1): 65–71. 2009. doi:10.4065/84.1.65. பப்மெட்:19121255.  பிழை காட்டு: Invalid <ref> tag; name "Fatourechi" defined multiple times with different content
37. ↑ "Subclinical hypothyroidism: summary of evidence in 2014". Swiss Medical Weekly 144: w14058. December 2014. doi:10.4414/smw.2014.14058. பப்மெட்:25536449. 
38. ↑ "Diagnosis and management of subclinical hypothyroidism in pregnancy". BMJ 349 (10): g4929. October 2014. doi:10.1136/bmj.g4929. பப்மெட்:25288580. 
39. ↑ Practice Committee of the American Society for Reproductive Medicine (November 2012). "Evaluation and treatment of recurrent pregnancy loss: a committee opinion". Fertility and Sterility 98 (5): 1103–11. doi:10.1016/j.fertnstert.2012.06.048. பப்மெட்:22835448. 
40. ↑ "Recurrent Miscarriage, Investigation and Treatment of Couples". Royal College of Obstetricians & Gynaecologists.
41. ↑ ^{41.0 41.1 41.2 41.3} "Iodine fortification: why, when, what, how, and who?". Current Opinion in Clinical Nutrition and Metabolic Care 14 (6): 618–24. November 2011. doi:10.1097/MCO.0b013e32834b2b30. பப்மெட்:21892078.  பிழை காட்டு: Invalid <ref> tag; name "Charlton" defined multiple times with different content
42. ↑ World Health Organization, UNICEF, ICCIDD (2008). Assessment of iodine deficiency disorders and monitoring their elimination (PDF) (3rd ed.). Geneva: World Health Organization. ISBN 9789241595827. Archived (PDF) from the original on 2013-12-28.
43. ↑ e-Library of Evidence for Nutrition Actions (eLENA) (2014). "Iodine supplementation during pregnancy". World Health Organization. Archived from the original on 6 March 2014. Retrieved 5 March 2014.
44. ↑ "Reaching Optimal Iodine Nutrition in Pregnant and Lactating Women and Young Children" (PDF). Joint Statement by the World Health Organization and United Nations Children's Fund. World Health Organization. 2007. Archived from the original (PDF) on 6 March 2014. Retrieved 5 March 2014.
45. ↑ "Iodine supplementation for pregnancy and lactation-United States and Canada: recommendations of the American Thyroid Association". Thyroid 16 (10): 949–51. October 2006. doi:10.1089/thy.2006.16.949. பப்மெட்:17042677. 
46. ↑ "Update of newborn screening and therapy for congenital hypothyroidism". Pediatrics 117 (6): 2290–303. June 2006. doi:10.1542/peds.2006-0915. பப்மெட்:16740880. 
47. ↑ "Newborn blood spot screening: new opportunities, old problems". Journal of Inherited Metabolic Disease 32 (3): 395–9. June 2009. doi:10.1007/s10545-009-9962-0. பப்மெட்:19412659. 
48. ↑ "Screening for thyroid dysfunction: U.S. Preventive Services Task Force recommendation statement". Annals of Internal Medicine 162 (9): 641–50. May 2015. doi:10.7326/M15-0483. பப்மெட்:25798805. 
49. ↑ ^{49.0 49.1} "Health and disease in adults with Down syndrome". Tidsskrift for den Norske Laegeforening 133 (3): 290–4. February 2013. doi:10.4045/tidsskr.12.0390. பப்மெட்:23381164.  பிழை காட்டு: Invalid <ref> tag; name "Malt2013" defined multiple times with different content
50. ↑ "Coeliac disease: recognition, assessment and management". www.nice.org.uk. National Institute for Health and Care Excellence. 2 September 2015. Retrieved 9 March 2021.
51. ↑ "Clinical practice guidelines for hypothyroidism in adults: cosponsored by the American Association of Clinical Endocrinologists and the American Thyroid Association". Thyroid 22 (12): 1200–35. December 2012. doi:10.1089/thy.2012.0205. பப்மெட்:22954017. 
52. ↑ "Overt and subclinical hypothyroidism: who to treat and how". Drugs 72 (1): 17–33. January 2012. doi:10.2165/11598070-000000000-00000. பப்மெட்:22191793. 
53. ↑ "Clinical practice guidelines for hypothyroidism in adults: cosponsored by the American Association of Clinical Endocrinologists and the American Thyroid Association". Thyroid 22 (12): 1200–35. December 2012. doi:10.1089/thy.2012.0205. பப்மெட்:22954017. 
54. ↑ "Hypothyroidism: an update". American Family Physician 86 (3): 244–51. August 2012. பப்மெட்:22962987. https://www.aafp.org/linked_out?pmid=22962987. 
55. ↑ "Thyroid disease: assessment and management". www.nice.org.uk. National Institute for Health and Care Excellence. 12 October 2023. Retrieved 15 March 2025.
56. ↑ McAninch, Elizabeth A; Rajan, Kumar B; Miller, Corinne H; Bianco, Antonio C (1 December 2018). "Systemic Thyroid Hormone Status During Levothyroxine Therapy In Hypothyroidism: A Systematic Review and Meta-Analysis". The Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism 103 (12): 4533–4542. doi:10.1210/jc.2018-01361. பப்மெட்:30124904. 
57. ↑ "Drug interactions--principles, examples, and clinical consequences". Deutsches Ärzteblatt International 109 (33–34): 546–55; quiz 556. August 2012. doi:10.3238/arztebl.2012.0546. பப்மெட்:23152742. 
58. ↑ "REVIEW: Treatment of hypothyroidism with combinations of levothyroxine plus liothyronine". The Journal of Clinical Endocrinology and Metabolism 90 (8): 4946–54. August 2005. doi:10.1210/jc.2005-0184. பப்மெட்:15928247. 
59. ↑ ^{59.0 59.1} British Thyroid Association Executive Committee (November 2007). "Armour Thyroid(USP) and combinedthyroxine/tri-iodothyronine as thyroid hormone replacement" (PDF). British Thyroid Association. Archived from the original (PDF) on 3 December 2008. Retrieved 25 December 2013. பிழை காட்டு: Invalid <ref> tag; name "BTA2007" defined multiple times with different content
60. ↑ ^{60.0 60.1} "2012 ETA Guidelines: The Use of L-T4 + L-T3 in the Treatment of Hypothyroidism". European Thyroid Journal 1 (2): 55–71. July 2012. doi:10.1159/000339444. பப்மெட்:24782999. 
61. ↑ ^{61.0 61.1} Jonklaas, Jacqueline; Bianco, Antonio C.; Bauer, Andrew J.; Burman, Kenneth D.; Cappola, Anne R.; Celi, Francesco S.; Cooper, David S.; Kim, Brian W. et al. (12 December 2014). "Guidelines for the Treatment of Hypothyroidism: Prepared by the American Thyroid Association Task Force on Thyroid Hormone Replacement". Thyroid 24 (12): 1670–1751. doi:10.1089/thy.2014.0028. பன்னாட்டுத் தர தொடர் எண்:1050-7256. பப்மெட்:25266247.  பிழை காட்டு: Invalid <ref> tag; name "ATA2014" defined multiple times with different content
62. ↑ "ESA Position Statement on Desiccated Thyroid or Thyroid Extract" (PDF). Endocrine Society of Australia. 2011. Archived from the original (PDF) on 26 January 2014. Retrieved 13 December 2013.
63. ↑ ^{63.0 63.1} Bekkering, G E; Agoritsas, T; Lytvyn, L; Heen, A F; Feller, M; Moutzouri, E; Abdulazeem, H; Aertgeerts, B et al. (14 May 2019). "Thyroid hormones treatment for subclinical hypothyroidism: a clinical practice guideline". BMJ 365: l2006. doi:10.1136/bmj.l2006. பப்மெட்:31088853. 
64. ↑ "Meta-analysis: subclinical thyroid dysfunction and the risk for coronary heart disease and mortality". Annals of Internal Medicine 148 (11): 832–45. June 2008. doi:10.7326/0003-4819-148-11-200806030-00225. பப்மெட்:18490668. 
65. ↑ Müller, P; Leow, MK; Dietrich, JW (2022). "Minor perturbations of thyroid homeostasis and major cardiovascular endpoints-Physiological mechanisms and clinical evidence.". Frontiers in Cardiovascular Medicine 9: 942971. doi:10.3389/fcvm.2022.942971. பப்மெட்:36046184. 
66. ↑ "Thyroid hormone replacement for subclinical hypothyroidism". The Cochrane Database of Systematic Reviews 2009 (3): CD003419. July 2007. doi:10.1002/14651858.CD003419.pub2. பப்மெட்:17636722. 
67. ↑ "Subclinical thyroid dysfunction and fracture risk: a meta-analysis". JAMA 313 (20): 2055–65. May 2015. doi:10.1001/jama.2015.5161. பப்மெட்:26010634. 
68. ↑ "Subclinical Thyroid Dysfunction and the Risk of Cognitive Decline: a Meta-Analysis of Prospective Cohort Studies". The Journal of Clinical Endocrinology and Metabolism 101 (12): 4945–4954. December 2016. doi:10.1210/jc.2016-2129. பப்மெட்:27689250. 
69. ↑ ^{69.0 69.1} "Are we overtreating subclinical hypothyroidism in pregnancy?". BMJ 351: h4726. October 2015. doi:10.1136/bmj.h4726. பப்மெட்:26459315.  பிழை காட்டு: Invalid <ref> tag; name "Wiles2015" defined multiple times with different content
70. ↑ Reid, Sally M, தொகுப்பாசிரியர் (May 2013). "Interventions for clinical and subclinical hypothyroidism pre-pregnancy and during pregnancy". The Cochrane Database of Systematic Reviews 2013 (5): CD007752. doi:10.1002/14651858.CD007752.pub3. பப்மெட்:23728666. 
71. ↑ Pearce, Elizabeth N. (1 July 2022). "Management of Hypothyroidism and Hypothyroxinemia During Pregnancy" (in English). Endocrine Practice 28 (7): 711–718. doi:10.1016/j.eprac.2022.05.004. பன்னாட்டுத் தர தொடர் எண்:1530-891X. பப்மெட்:35569735. 
72. ↑ Provinciatto, Henrique; Moreira, Marcus Vinicius Barbosa; Neves, Gabriel Rezende; De Freitas, Lucas Rezende; Mitsui, Henrique Costa; Zhang, Julio Min Fei; Araujo Júnior, Edward (1 June 2024). "Levothyroxine for subclinical hypothyroidism during pregnancy: an updated systematic review and meta-analysis of randomized controlled trials". Archives of Gynecology and Obstetrics 309 (6): 2387–2393. doi:10.1007/s00404-024-07512-3. பன்னாட்டுத் தர தொடர் எண்:1432-0711. பப்மெட்:38676741. 
73. ↑ Sankoda, Akiko; Suzuki, Hitomi; Imaizumi, Misa; Yoshihara, Ai; Kobayashi, Sakiko; Katai, Miyuki; Hamada, Katsuhiko; Hidaka, Yoh et al. (18 February 2024). "Effects of Levothyroxine Treatment on Fertility and Pregnancy Outcomes in Subclinical Hypothyroidism: A Systematic Review and Meta-Analysis of Randomized Controlled Trials". Thyroid 34 (4): 519–530. doi:10.1089/thy.2023.0546. பன்னாட்டுத் தர தொடர் எண்:1557-9077. பப்மெட்:38368537. 
74. ↑ Ke, Lin-qiu; Hu, Ying; Yang, Kun; Tong, Nanwei (12 February 2015). "Chinese herbal medicines for hypothyroidism". Cochrane Database of Systematic Reviews 2015 (2): CD008779. doi:10.1002/14651858.CD008779.pub2. பப்மெட்:25914906. 
75. ↑ Gottwald-Hostalek, U; Schulte, B (January 2022). "Low awareness and under-diagnosis of hypothyroidism.". Current Medical Research and Opinion 38 (1): 59–64. doi:10.1080/03007995.2021.1997258. பப்மெட்:34698615. 
76. ↑ "Endocrine disorders in childhood and adolescence. Natural history of subclinical hypothyroidism in children and adolescents and potential effects of replacement therapy: a review". European Journal of Endocrinology 168 (1): R1–R11. January 2013. doi:10.1530/EJE-12-0656. பப்மெட்:22989466. 
77. ↑ ^{77.0 77.1} "History of U.S. iodine fortification and supplementation". Nutrients 4 (11): 1740–6. November 2012. doi:10.3390/nu4111740. பப்மெட்:23201844. 
78. ↑ ^{78.0 78.1 78.2 78.3 78.4 78.5 78.6 78.7} "The History and Future of Treatment of Hypothyroidism". Annals of Internal Medicine 164 (1): 50–6. January 2016. doi:10.7326/M15-1799. பப்மெட்:26747302.  பிழை காட்டு: Invalid <ref> tag; name "HxofHypoAnnals" defined multiple times with different content
79. ↑ "Note on the Treatment of Myxoedema by Hypodermic Injections of an Extract of the Thyroid Gland of a Sheep". British Medical Journal 2 (1606): 796–7. October 1891. doi:10.1136/bmj.2.1606.796. பப்மெட்:20753415. 
80. ↑ "A Case of Myxoedema Treated by Taking Extract of Thyroid by the Mouth". British Medical Journal 2 (1661): 941. October 1892. doi:10.1136/bmj.2.1661.941. பப்மெட்:20753901. 
81. ↑ ^{81.0 81.1 81.2 81.3} "Canine hypothyroidism: a review of aetiology and diagnosis". New Zealand Veterinary Journal 59 (3): 105–14. May 2011. doi:10.1080/00480169.2011.563729. பப்மெட்:21541883.