І

Кірылічны алфавіт
Кірыліца
А	Б	В	Г	Ґ	Д	Ђ
Ѓ	Е	(Ѐ)	Ё	Є	Ж	З
Ѕ	И	(Ѝ)	І	Ї	Й	Ј
К	Л	Љ	М	Н	Њ	О
П	Р	С	Т	Ћ	Ќ	У
Ў	Ф	Х	Ц	Ч	Џ	Ш
Щ	Ъ	Ы	Ь	Э	Ю	Я
Гістарычныя літары
(Ҁ)	(Ѹ)	Ѡ	(Ѿ)	(Ѻ)	Ѣ	Ꙗ
Ѥ	Ꙉ	ІѢ	Ѧ	Ѫ	Ѩ	Ѭ
Ѯ	Ѱ	Ѳ	Ѵ	(Ѷ)	Ꙟ	Ꚉ
Літары неславянскіх моў
Ӑ	Ӓ	Ә	Ӛ	Ӕ	Ғ	Ӷ
Ҕ	Ӗ	Ҽ	Ҿ	Ӂ	Җ	Ӝ
Ҙ	Ӟ	Ӡ	Ӥ	Ӣ	Ӏ	Ҋ
Қ	Ҟ	Ҡ	Ӄ	Ҝ	Ԟ	Ӆ
Ӎ	Ҥ	Ң	Ӊ	Ӈ	Ӧ	Ө
Ӫ	Ҩ	Ҧ	Ҏ	Ҫ	Ҭ	Ӳ
Ӱ	Ӯ	Ү	Ұ	Ҳ	Һ	Ҵ
Ӵ	Ҷ	Ӌ	Ҹ	Ӹ	Ҍ	Ӭ
Заўвага. Знакі у дужках не маюць статусу (самастойных) літар.

І і (т.зв. І дзесяцяры́чнае) — дзясятая літара беларускага і дванаццатая украінскага кірылічных алфавітаў. Можа быць маленькай і вялікай. Мае рукапісную і друкаваную формы.

Літара І часцей за ўсё абазначае нелабіялізаваны галосны гук [і]: ліпень, спіна, мір. Пасля галосных, Ў, Ь і апострафа абазначае ётаваны гук [йі]: краіна, гаі, у Прыднястроўі.

І паходзіць з кірылічнай (І дзесяцярычнае), што ўзнікла на аснове грэка-візантыйскай (ёта). У старабеларускае пісьмо перайшла са старажытнарускага, дзе абазначала гук [і] і мела лікавае значэнне 10

У рукапісах XIV—XVII стст. у сувязі з функцыяніраваннем розных пісьмовых школ і выкарыстаннем розных тыпаў пісьма (устаў, паўустаў, скорапіс) ужывалася ў некалькіх варыянтах, якія дапамагаюць вызначаць час і месца напісання тэкставага помніка.

Літара І выкарыстоўвалася ў рускім дарэформенным правапісе, але затым, у 1918 годзе, была канчаткова скасавана.

У HTML вялікую І можна запісаць як І ці І, а маленькую і — як і ці і.

• I лацінскае
• Ї — ётаваны варыянт І, які прысутнічае ва ўкраінскім алфавіце.