Іван Ільіч Акаловіч
Іван Ільіч Акаловіч (15 чэрвеня 1922 — 13 кастрычніка 1989) — удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, камандзір аддзялення аўтаматчыкаў 77-га гвардзейскага цяжкага танкавага палка (28-я армія, 3-і Беларускі фронт), гвардыі малодшы сяржант. Адзін з 29 поўных кавалераў, узнагароджаных чатырма ордэнамі Славы (двума ордэнамі Славы 3-й ступені). БіяграфіяНарадзіўся 15 чэрвеня 1922 года ў вёсцы Малыя Жаберычы Барысаўскага павета ССР Беларусі[1] у шматдзетнай сям’і рабочага. Беларус па нацыянальнасці. У 1937 годзе скончыў школу № 2. Атрымаў спецыяльнасць слесара-паравозніка ў чыгуначным вучылішчы горада Ніжняудінска. Скончыў школу ФЗУ ў горадзе Іркуцк. Працаваў у Ахоцкім Перавозе, Іныкчанскім прыіскавым упраўленні Якуціі, у геолагаразведцы Алах-Юньскага прыіскавага ўпраўлення Якуціі. У Чырвоную Армію прызваны 23 сакавіка 1943 года Алах-Юньскім райваенкаматам Якуцкай АССР. У баях Вялікай Айчыннай вайны з сакавіка 1943 года. Разведчык 36-га асобнага танкавага палка (3-я армія, 1-й Беларускі фронт) чырвонаармеец Іван Акаловіч у баях каля вёсак Канапліцы, Пятроўка, Фалевічы, Гарадзец Рагачоўскага раёна Гомельскай вобласці Беларусі ў перыяд 24-26 чэрвеня 1944 года ліквідаваў траіх і паланіў двух варожых салдат, вынес параненага афіцэра з палаючага танка. За мужнасць і адвагу, праяўленыя ў баях, 20 ліпеня 1944 года чырвонаармеец Акаловіч Іван Ільіч узнагароджаны ордэнам Славы 3-й ступені[2]. 15 снежня 1944 года узнагароджаны яшчэ адным ордэнам Славы 3-й ступені. Камандзір аддзялення аўтаматчыкаў 77-га гвардзейскага цяжкага танкавага палка (28-я армія, 3-й Беларускі фронт) гвардыі малодшы сяржант Іван Акаловіч пры прарыве абароны праціўніка ў раёне горада Шталупенен [3], 13-19 студзеня 1945 года ў ліку першых урываўся ў варожыя траншэі. 14 студзеня 1945 г. у крытычны момант бою каля населенага пункта Альт-Будупенен[4], гвардыі малодшы сяржант Акаловіч ўзначаліў стралковае падраздзяленне, замяніўшы параненага камандзіра, і падняў байцоў у атаку. За мужнасць і адвагу, праяўленыя ў баях, 31 студзеня 1945 года гвардыі малодшы сяржант Акаловіч Іван Ільіч узнагароджаны ордэнам Славы 2-й ступені[2]. Пры ліквідацыі акружанай групоўкі праціўніка ў населенага пункта Ланк, размешчанага ў 13 кіламетрах паўднёва-ўсход ад Хайлігенбайля[5], Бладзіаў[6], 13-18 сакавіка 1945 года гвардыі малодшы сяржант Іван Акаловіч разбіў некалькіх гітлераўцаў, выратаваў параненага афіцэра. Быў паранены, але поля бою не пакінуў. Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 29 чэрвеня 1945 года за ўзорнае выкананне заданняў камандавання ў баях з нямецка-фашысцкімі захопнікамі гвардыі малодшы сяржант Акаловіч Іван Ільіч узнагароджаны ордэнам Славы 1-й ступені, стаўшы поўным кавалерам ордэна Славы[2]. 26 лістапада 1946 годзе гвардыі старшына І. І. Акаловіч дэмабілізаваны. Член КПСС з 1968 года. Жыў у горадзе Тулун Іркуцкай вобласці. Да выхаду на пенсію працаваў сталяром. Памёр 13 кастрычніка 1989 года. Пахаваны ў Тулуне. Узнагароды
Зноскі
Літаратура
Спасылкі
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
