Ігар Канстанцінавіч Раманаў

Ігар Канстанцінавіч
Ігар Канстанцінавіч
	руск.: Игорь Константинович
Нараджэнне	10 чэрвеня 1894; Паўлаўск, Царскасельскі павет, Санкт-Пецярбургская губерня, Расійская імперыя;
Смерць	18 ліпеня 1918 (24 гады); Алапаеўск, Верхатурскі павет[d], Пермская губерня, РСФСР[d];
Род	Гальштэйн-Готарп-Раманавы[d]
Бацька	Канстанцін Канстанцінавіч
Маці	Лізавета Маўрыкіеўна
Адукацыя	Пажаскі корпус;
Ваенная служба
Гады службы	1914—1917
Прыналежнасць	Расійская імперыя
Званне	штабс-ротмістр
Бітвы	Першая сусветная вайна
Узнагароды
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

І́гар Канстанці́навіч Рама́наў (29 мая (10 чэрвеня) 1894, Стрэльна — 18 ліпеня 1918, каля Алапаеўска) — рускі князь імператарскай крыві, сын вялікага князя Канстанціна Канстанцінавіча і вялікай княгіні Лізаветы Маўрыкіеўны, праўнук імператара Мікалая I.

Біяграфія

12 ліпеня 1914 года скончыў Пажаскі корпус, залічаны ў карнеты з прызначэннем у лейб-гвардыі Гусарскі полк.

На пачатку Першай сусветнай вайны пайшоў з палком на фронт. 27 кастрычніка 1914 года ўзнагароджаны ордэнамі Святой Ганны 4-й ступені з надпісам «За адвагу» і Святога Станіслава 3-й ступені з мячамі і бантам^[1].

У кастрычніку 1915 года быў адпраўлены для лячэння запалення лёгкіх у Петраград. Звольнены з вайсковай службы праз хваробу.

27 лютага 1916 года атрымаў званне флігель-ад'ютанта^[2]. Узведзены ў штабс-ротмістры.

Пасля рэвалюцыі быў арыштаваны і высланы з Петраграда спачатку ў Вятку, а потым на Урал. Нядоўга ўтрымваўся ў Екацярынбургу, дзе адзін з зычліўцаў прапанаваў князю свой пашпарт, каб той смог збегчы. «Ігар Канстанцінавіч казаў, што ён не зрабіў нічога дрэннага перад Радзімай і не лічыць магчымым таму звяртацца да падобных мер».

Утрымваўся ў Алапаеўску. У ноч на 18 ліпеня 1918 года быў па-зверску забіты разам з шэрагам іншых чальцоў роду Раманавых, улучаючы сваіх братоў Іаана і Канстанціна — скінуты ў старую шахту, якую закідалі гранатамі (гл. Алапаеўскія мучанікі).

У 1919 годзе рэшткі князя былі пахаваны ў Алапаевском саборы. Потым рэшткі князя белагвардзейцамі былі перавезены ў Пекін у склеп пры храме Святога Серафіма Сароўскага (пасля 1945 года на месцы пахавання быў пабудаваны гараж).

Князь Ігар Канстанцінавіч не быў жанаты і не пакінуў нашчадкаў.

Кананізаваны Рускай праваслаўнай царквой за мяжой у саборы Навамучанікаў Расійскіх 1 лістапада 1981 года.

8 чэрвеня 2009 года Генеральная пракуратура Расіі пасмяротна рэабілітавала Ігара Канстанцінавіча^[3].

Крыніцы

↑ Найвысокі загад пра чыны вайскоўцаў ад 27 кастрычніка 1914 года // Дадатак да часопіса «Разведчык» № 1255. — 1914. — С. 358.
↑ Дадатак да Найвысокага загаду пра чыны вайскоўцаў ад 27 лютага 1916 года.
↑ Генпрокуратура решила реабилитировать казненных членов царской семьи

Літаратура

Григорян В. Г. Романовы: Биографический справочник. — М.: АСТ: Астрел: Хранитель, 2007. — 207 с.
Вел. кн. Гавриил Константинович. В Мраморном дворце. — Нью-Йорк, 1955 (переиздание: СПб., 1993).
Пчелов, Евгений Владимирович|Пчелов Е. В. Романовы. История династии. — М.: ОЛМА-ПРЕСС, 2004.