Ісаак Якаўлевіч Памеранчук
Ісаа́к Я́каўлевіч Памеранчу́к (20 мая 1913, Варшава — 14 снежня 1966) — савецкі фізік-тэарэтык. Акадэмік АН СССР (1964, член-карэспандэнт 1953). БіяграфіяСкончыў Ленінградскі політэхнічны інстытут (1936). З 1940 у Фізічным інстытуце, з 1943 у Інстытуце атамнай энергіі, з 1946 у Інстытуце тэарэтычнай і эксперыментальнай фізікі АН СССР, адначасова прафесар Маскоўскага інжынерна-фізічнага інстытута. Навуковая дзейнасцьНавуковыя працы па ядзернай фізіцы, фізіцы цвёрдага цела, тэорыі квантавых вадкасцей, фізіцы элементарных часціц і высокіх энергій. Прадказаў сінхратроннае выпрамяненне (1944; разам з Д. Д. Іваненкам). Выявіў анамальны характар плаўлення (зацвердзявання) гелію-3 (эфект Памеранчука; 1950) і прапанаваў новы метад атрымання нізкіх тэмператур. Сфармуляваў адно з асноўных палажэнняў квантавай тэорыі поля (гл. тэарэма Памеранчука). Зрабіў важкі ўклад у стварэнне першых у СССР ядзерных рэактараў. УзнагародыДзяржаўныя (Сталінскія) прэміі СССР 1950, 1952. Творы
Зноскі
Літаратура
|
Portal di Ensiklopedia Dunia