Адам Сцяпанавіч Плятэр

Граф Адам Сцяпанавіч Плятэр (1790—1862) — беларуска-польска-літоўскі археолаг і натураліст.

Сын графа Аўгуста Гераніма Гіяцынта Плятэра  (руск.) (бел. (1750—1803) і Тэафілы Станіславаўны са Ржавускіх (1761—1800). Быў дваранскім маршалкам Дынабургскага павета і членам Імператарскае Рускае археалагічнае таварыства  (руск.) (бел., куды ахвяраваў вынікі сваіх раскопак.

Абмяжоўваў свае навуковыя росшукі сваёй малою радзімай, але яго працы пэўным чынам судакраналіся з гісторыяй Беларусі: «Пра паходжанне слова Рубо (або Рубон), нададзеным старажытнымі Дзвіне», «Пра старажытныя камяні з надпісамі, што знаходзяцца ў рэчцы Дзвіна ад XII стагоддзя каля Полацка і Дзісны», «Пра даўнія магілы і пра старажытнасці, знойдзеныя ў Інфлянтах Польскіх», «Гістарычныя звесткі пра царкву Перамянення Панскага (Спаса), размешчаную каля Полацка, пра крыж, падараваны гэтай жа царкве святою Ефрасінняю і пра пілігрымку гэтае святое ў Ерусалім»^[5][6].

З 1816 года ў шлюбе з Людвікай з Грабоўскіх (1799—1873), дачкой Паўла. Дочкі:

• Караліна (1818—1880), у шлюбе з Напалеонам Шырынам;
• Тэкля (1821—1856), у шлюбе з Міхалам Броэль-Плятэрам;
• Анэля (1823—1852), у шлюбе з Канстанцінам Плятэрам-Зібергам;
• Элеанора (1828—1856)
• Ганна (1831—1901), у шлюбе з Адамам Броэль-Плятэрам;

Сыны:

• Вацлаў (1819—1845);
• Павел (1824—1842);
• Тэафіль (1825—1858);
• Эдвард (1826—1865), уладальніка Краславы.

• «Rzut oka na skład geologiczny Inflant» (Вільня, 1832);
• «Widoki pozostałych u Krakowie pomników starozytnych Polski» (Кракаў, 1876);
• «O dawnych grobach i starozytnościach odkrytych w Inflantach polskich» (Рыга, 1848);
• «Spis zwierząt ssących, ptaków i ryb krajowych» (Вільня, 1852);
• «Opisanie hydrograficzno-statystyczne Dżwiny Zachodniéj oraz ryb w niej żyjących» (Вільня, 1861).

• Платер // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.