Аляксандр Фёдаравіч Навумаў

Аляксандр Фёдаравіч Навумаў
Дата нараджэння	11 (23) снежня 1897
Месца нараджэння	Акмолінск, Расійская імперыя
Дата смерці	27 лістапада 1992(1992-11-27) (94 гады)
Месца смерці	Масква, Расія
Месца пахавання	Konchalovskoye cemetery[d]
Альма-матар	Ваенная акадэмія Генеральнага штаба Узброеных Сіл Расійскай Федэрацыі Q4452977? Ваенная акадэмія імя М. В. Фрунзэ
Прыналежнасць	СССР
Род войскаў	Руская імператарская армія і Рабоча-Сялянская Чырвоная Армія
Званне	сотнік і генерал-маёр
Камандаваў	Q4030847?, 53rd Rifle Division[d], Q4030830?, 385th Rifle Division (Soviet Union)[d] і 62nd Rifle Corps[d]
Бітвы/войны	Першая сусветная вайна польска-савецкая вайна Вялікая Айчынная вайна
Узнагароды і званні

Аляксандр Фёдаравіч Навумаў (11 (23) снежня 1905, Акмолінск, Расійская імперыя  — 27 лістапада 1992, Масква) — генерал-маёр, удзельнік баёў за вызваленне Магілёва ў 1944 годзе.

З 1913 года па 1915 год працаваў настаўнікам рускай мовы ў казахскім ауле. З 1916 года па 4 лістапада 1917 года служыў у царскай арміі. Удзельнік Першай сусветнай вайны, меў воінскі чын харунжага.

У чэрвені—ліпені 1917 года знаходзіўся ў Петраградзе, быў сведкам рэвалюцыйных падзей. У студзені 1918 года ў Вялікіх Луках добраахвотнікам уступіў у Чырвоную гвардзію і быў назначаны камандзірам эскадрона. Удзельнічаў у баях супраць белапалякаў на пасадзе камандзіра роты, батальёна, палка.

У 1921 годзе накіраваны ў Туркестан для барацьбы з басмацтвам. Да жніўня 1941 года быў у Сярэдняй Азіі: служыў у розных штабах, камандаваў вучэбнай установай, скончыў Вышэйшую ваенную школу ўсходазнаўства і завочна Ваенную акадэмію імя М. В. Фрунзэ.

У Вялікую Айчынную вайну камандаваў спачатку дывізіяй, затым корпусам. Прымаў удзел у абароне Масквы. 22 мая 1942 года атрымаў званне генерал-маёра. У 1942—1943 гадах камандаваў 53-й, 385-й стралковымі і 31-й гвардзейскай дывізіямі. У ліпені 1943 года назначаны камандзірам 62-га стралковага корпуса. Быў актыўным удзельнікам Магілёўскай аперацыі 1944 года. 62-гі стралковы корпус пад яго камандаваннем знаходзіўся на напрамку галоўнага ўдару.

Пасля заканчэння Вялікай Айчыннай вайны служыў у Аўстрыі, Венгрыі, Чэхаславакіі, затым у апараце Міністэрства абароны СССР.

З 1958 года на пенсіі.

Узнагароджаны двума ордэнамі Леніна, трыма ордэнамі Чырвонага Сцяга, двума ордэнамі Суворава 2-й ступені, ордэнам Чырвонай Зоркі, баявымі медалямі, а таксама замежнымі ордэнамі і медалямі.

Звання «Ганаровы грамадзянін горада Магілёва» ўдастоены 23 красавіка 1975 года^[1].