Аляксей Валер’евіч Дзермант
Аляксей Валер’евіч Дзéрмант[1], сапраўднае прозвішча Дзерман (нар. 4 чэрвеня 1979, Талгар[d], Алмацінская вобласць) — беларускі публіцыст, філосаф, палітолаг, прапагандыст рэжыму Лукашэнкі ў Беларусі[2]. Раней прыхільнік неаязычніцкага руху і еўрапейскіх новых правых[3], цяпер прапагандуе еўразійства, камунізм і культ асобы Аляксандра Лукашэнкі. БіяграфіяНарадзіўся ў сям’і вайскоўцаў. Скончыў Акадэмію кіравання пры прэзідэнце Рэспублікі Беларусь (2001) па спецыяльнасці «юрыст», аспірантуру Інстытута філасофіі НАН Беларусі. Выкладаў у 2008—2009 гадах палітычную гісторыю і гісторыю палітычных ідэй Беларусі ў ЕГУ, адкуль сышоў у 2010 годзе з групай іншых выкладчыкаў нібыта праз парушэнне акадэмічнай свабоды. З 2007 года — навуковы супрацоўнік Інстытута філасофіі НАН Беларусі[1]. У 2002 годзе быў адным з заснавальнікаў суполкі «Гега рух»[4]. Суполка пазіцыянавала сябе як прадстаўніцтва еўрапейскага ультраправага[5][6][7] неаязычніцкага руху Heathen Front.[8] У ліку сваіх папярэднікаў «Гега рух» бачыў, сярод іншых, дзеячаў Беларускай нацыянал-сацыялістычнай партыі Уладзіслава Казлоўшчыка і Фабіяна Акінчыца[9]. Пасля беларускіх падзей 2010 года і ўкраінскіх падзей 2013—2014 гадоў, паводле ўласных слоў, трымаецца «антыфашысцкіх»[10] і «антынацыяналістычных»[11] поглядаў. У 2005—2012 гадах быў укладальнікам і выпускаючым рэдактарам часопіса «Друвіс» («DRUVIS», выйшла тры нумары — 2005, 2008, 2011). У студзені 2012 года пакінуў склад Цэнтра «Крыўя» і рэдакцыі часопіса «Друвіс». Цяпер уваходзіць у склад суполкі «Цытадэль». Галоўны рэдактар альманаха «Сівер». Дырэктар Цэнтра вывучэння і развіцця кантынентальнай інтэграцыі «Паўночная Еўразія», які быў зарэгістраваны ў Мінску ў сакавіку 2020 года[12]. Падтрымлівае рэпрэсіі рэжыму Лукашэнкі пасля выбараў 2020 года і вайну Расіі супраць Украіны[2]. 26 красавіка 2024 года ўступіў у Камуністычную партыю Беларусі[13]. Сябра Бюро ЦК Камуністычнай партыі Беларусі, загадчык Аддзела тэорыі і практыкі сацыялізму ЦК КПБ. Навуковая і публіцыстычная дзейнасцьКірункі навуковай дзейнасці: беларуская і балцкая міфалогія, палітычная і сацыяльная філасофія, філасофія традыцыяналізму, праблемы этнагенезу беларусаў, міфалогія ўлады, палітычная і этнічная гісторыя Беларусі, філасофія традыцыяналізму, гісторыя ідэй, геапалітыка[1]. Аўтар больш за 50 публікацый у навуковых і навукова-папулярных выданнях Беларусі, Літвы, Польшчы, Украіны, Расіі. Выдаў артыкулы пра этнагенез беларусаў («Крывічы» і «Этнагенез беларусаў», апошні разам з С. Санько), гісторыю паганства ў Беларусі («Паганскае адраджэньне на Беларусі»), гісторыі ідэй («Arcana imperii. Casus Lithuaniae», «Русь і Крывія», апошні разам з Я. Чурылавым). Аўтар кнігі «Беларусь — Еўразія. Памежжа Расіі і Еўропы». УзнагародыУзнагароджаны Ганаровай граматай Міністэрства інфармацыі Рэспублікі Беларусь. У 2021 годзе атрымаў падзяку Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь[14]. Паходжанне прозвішчаІмаверна паходзіць ад літоўскага Dermantas (літ. dereti ‘пасаваць, быць адпаведным, належным’+ літ. mintis ‘думка’), заканамерна трансфармаванага на славянскай моўнай глебе: Dermantas < Дзермант < Дзермонт < Дзерм(а)он (параўн. Eismantas < Эйсмант < Эйсмонт < Эсьмон < Есьман). Сярод беларусаў найчасцей сустракаецца ў жыхароў ваколіц Баранавіч, адкуль паходзяць продкі Аляксея Дзерманта па мужчынскай лініі[крыніца?]. Прозвішча Дзерман сустракаюцца сярод беларусаў, латышоў[15], палякаў[16], яўрэяў[17]. Крыніцы
Спасылкі
|
||||||||||||||||||||||
Portal di Ensiklopedia Dunia
